Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ομοια με τα τραχιά βουνά της περιοχής. Οι δύο χώρες απέλασαν αμοιβαία τους πρεσβευτές τους και χθες το βράδυ ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς συνεκάλεσε έκτακτο κυβερνητικό συμβούλιο στο Βελιγράδι. Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, πρέπει να έχουμε κατά νου δύο παράγοντες: 1) Τη ρωσική ανάμειξη στο Μαυροβούνιο. 2) Τη μάχη για τον έλεγχο της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου.

Η κυβέρνηση της Ποντγκόριτσα έδωσε στον Σέρβο πρέσβη, Τάρζαν Μπόζιτς, 72 ώρες διορία να εγκαταλείψει τη χώρα, επειδή ο τελευταίος χαρακτήρισε «απελευθέρωση» την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης του Μαυροβουνίου το 1918 να ενωθεί με την «αδελφή Σερβία». Ηταν η χρονιά που δημιουργήθηκε το «Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων» -η πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία- με τη γνωστή, άδοξη κατάληξη τη δεκαετία του 1990.

Το Μαυροβούνιο παρέμεινε στην ακρωτηριασμένη Γιουγκοσλαβία ως το 2006, οπότε κήρυξε την ανεξαρτησία του, προσδέθηκε στο δυτικό άρμα και εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 2017. Αρχιτέκτονας όλων αυτών ο «ισόβιος» πρόεδρος Μίλο Τζουγκάνοβιτς, ύποπτος για σχέσεις με τη μαφία και (επιτέλους) ηττημένος στις εκλογές του Αυγούστου, που έδωσαν οριακή πλειοψηφία σε φιλοσερβικά-φιλορωσικά κόμματα.

Ο πρόσφατα εκλιπών από κορονοϊό, μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος είχε δώσει γραμμή για καταψήφιση της κυβέρνησης, επειδή η τελευταία προσπάθησε να υφαρπάξει την εκκλησιαστική περιουσία, παραχωρώντας την σε έναν ντόπιο, σχισματικό κλάδο.

Εν μέσω όλων αυτών, η Ρωσία κατηγορείται για εξαγορά πολιτικών και οργάνωση πραξικοπήματος από παραστρατιωτική ομάδα στο Μαυροβούνιο το 2016. Οπως αντιλαμβανόμαστε, πρόκειται για έναν ακόμη πόλεμο δι’ αντιπροσώπων NATO-Ρωσίας, αλλά σε έδαφος ποτισμένο από τη βενζίνη της Ιστορίας…

Από την έντυπη έκδοση