Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στις περισσότερες χώρες μιλάει μόνο η κάλπη. Ομως στη χώρα των θαυμάτων και της ελευθερίας ίσως φέτος μιλήσουν οι καθυστερημένες επιστολικές ψήφοι, τα πολιτειακά ή και ομοσπονδιακά δικαστήρια, ελπίζουμε όχι και οι «αγανακτισμένοι πολίτες»|. Το ψυχόδραμα της Φλόριντα το 2000 ανάμεσα σε Μπους και Γκορ κινδυνεύει να μοιάζει παιχνιδάκι αν επαληθευτούν τα χειρότερα σενάρια. Ευτυχώς, οι πιθανότητες να τα αποφύγουμε -κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με μια καθαρή νίκη του Μπάιντεν- είναι σημαντικές.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ομάδες ψηφοφόρων ο Δημοκρατικός υποψήφιος τα πηγαίνει καλύτερα από τον Τραμπ – για την ακρίβεια, ο Τραμπ τα πηγαίνει χειρότερα από ό,τι το 2016. Ο λόγος για τους Αμερικανούς στρατιωτικούς, την αιχμή του δόρατος της αμερικανικής «αυτοκρατορίας».

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Βετεράνων του Πανεπιστημίου Σίρακιους, το 52,4% των Αμερικανών αποστράτων «ψηφίζει» Τραμπ έναντι 42,3% Μπάιντεν. Το νέο δεν είναι καλό για τον απερχόμενο πρόεδρο, που απολάμβανε τη στήριξη του 60% της ίδιας κοινωνικής ομάδας στις προηγούμενες εκλογές. Ακόμη πιο ανησυχητική για τον Τραμπ είναι η τάση των εν ενεργεία στελεχών των ενόπλων δυνάμεων.

Το 41% εξ αυτών στηρίζουν τον Μπάιντεν και το 37% τον Τραμπ, επειδή σε γενικές γραμμές «οι νέοι αξιωματικοί είναι λιγότεροι συντηρητικοί από τους βετεράνους». Τάδε έφη η Ροζαλίντα Μόρι, ερευνήτρια στο προαναφερθέν Institute for Veterans and Military Families.

Μπορεί ο Τραμπ να μην απέσυρε τα αμερικανικά στρατεύματα από Ιράκ, Αφγανιστάν και Συρία, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, αλλά φρόντισε να «εξαφανίσει» την ειδησεογραφία που τα αφορά. Πάλι καλά που δεν έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να καταστείλει τις κοινωνικές ταραχές.

Από την έντυπη έκδοση