Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θα δούμε και θα χαρούμε πολλά επεισόδια ακόμη που θα κρατούν τη μνήμη μας σε εγρήγορση. Τώρα του αναγνωρίζουμε πως δεν περνάει ημέρα που να μην προσφέρει θέαμα προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού.

Την περασμένη εβδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε ότι η απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή θα αποτελούσε τη μεγίστη ευκαιρία να πεταχτεί μπροστά και να διεκδικήσει τα πρωτεία του αντιφασιστικού αγώνα. Ωστόσο, είχε την ατυχία να νοιώσει στο πετσί του ο ηγέτης του ότι το γιουχάισμα που επιφύλασσαν οι «μαυροσκούφηδές» του σε φιλελεύθερους πολιτικούς άφησε πίσω του… παράδοση. Η προστασία από τα υγρά που του πετούσαν οι πολίτες, η φρουρά του έσπευσε να την αντιμετωπίσει με την… ομπρέλα. Ομως αυτή δεν θα μπορούσε να δράσει αποτρεπτικά από τα «στέρεα» που του εκτόξευσε ο Σταύρος Κοντονής.

Κάνει λάθος να πιστεύει ο Τσίπρας ότι μπορεί να εξαπατά ακόμη τους πολίτες. Κάνει ακόμη μεγαλύτερο να πιστεύει ότι είναι όλοι αμνήμονες. Κι αν τότε οι πολίτες δεν κατάλαβαν ότι οι Χρυσαυγίτες ψήφιζαν υπέρ ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας εξασφαλίσει ανταλλάγματα, κάποιοι δεν ξέχασαν «την αθωωτική απόφαση» του τότε πρόεδρου της Βουλής Βούτση για τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, που δόθηκαν προς ενίσχυση ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως αυτός είχε το μέγα θράσος να κάνει και δηλώσεις για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν φοβάται μήπως κάποιοι «λαλήσουν» και δεν θα έχει πού να κρυφτεί;

Από χτες ο ΣΥΡΙΖΑ υποτονθορύζει πως ο Κοντονής θυμήθηκε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα ετοίμασε να πέσει η Χρυσή Αυγή «στα μαλακά» επειδή τον πέταξε από το υπουργείο Δικαιοσύνης ο Τσίπρας. Γιατί δεν βγαίνει να καταγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Κοντονή επίσημα ενώ στελέχη της Κουμουνδούρου του τηλεφωνούν «κλείνοντας το μάτι»; Να τον πει «τυχοδιώκτη», «οπορτουνιστή» και άλλα παρόμοια που έχουν ξεμείνει στο ξύλινο λεξιλόγιό του. Προφανής η απάντηση: Ο Κοντονής γνωρίζει ΚΑΙ πώς στήθηκε η σκευωρία που θα έστελνε δύο πρωθυπουργούς, έναν αντιπρόεδρο, έναν επίτροπο και υπουργούς στη φυλακή «γιατί έτσι θα κερδηθούν οι εκλογές», κατά Πολάκη.

Δεν είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίζεται Και ως τα μέσα του 2016 κατόρθωνε να κάνει ακροβατικά που τα ζήλευαν οι ζογκλέρ στο τσίρκο Μεντράνο. Με τον διχασμό της κοινωνίας «αυτοί δεν είναι δικοί μας» επιχειρούσε να επιπλεύσει. Με το να στήνει απέναντι «εχθρούς», πίστευε ότι θα μακροημέρευε.

Τώρα που «εχθροί» είναι σύντροφοι, τώρα που αντίπαλοι είναι οι 53, τώρα που και τα μαζώματα των ΠΑΣΟΚων απαιτούν μερίδιο και λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ τρώει τις σάρκες του. Αλλά τι προς ημάς…