Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Οι Τούρκοι είναι πολύ εκνευρισμένοι, αισθάνονται ότι οι Ελληνες δεν είναι αξιόπιστοι», ψέλλισε στη Γερμανίδα πολιτικό ο κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος, ο οποίος, τρομάρα του, είναι και αρμόδιος για να εισηγηθεί κυρώσεις κατά της Αγκυρας. Ο Μπορέλ, που υποτίθεται ότι έχει την ευθύνη για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης, αντί να υποστηρίξει ένα μέλος της Ενωσης έναντι των παρανομιών τρίτου κράτους, σχολίαζε τις εξελίξεις σαν έναν «επιτήδεια ουδέτερο» θαμώνα καφενείου. Η συμπεριφορά του Ισπανού σοσιαλιστή πολιτικού αποτυπώνει και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση εντός της Ενωσης για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας πολιτικής στις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Υπάρχουν μέλη της Ε.Ε. που αδιαφορούν για τις εξελίξεις ή δρουν με βάση στενά οικονομικά συμφέροντα ή μικροπολιτικές επιδιώξεις. Η Τουρκία παραμένει βασικός πελάτης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, ο Μπορέλ γνωρίζει ότι ισπανικές εταιρίες χτίζουν το τουρκικό αεροπλανοφόρο στα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης, ενώ οι Γερμανοί προμηθεύουν την Αγκυρα με υποβρύχια. Η Μέρκελ, που έχει αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο, συνυπολογίζει πάντα τη δύναμη που έχουν οι Τούρκοι ψηφοφόροι στη Γερμανία, ενώ δεν την αφήνουν αδιάφορη οι οικονομικές σχέσεις Βερολίνου – Αγκυρας.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Γερμανία θέλει να πετύχει με κάθε τρόπο την έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Γράφαμε και χθες πως η καγκελάριος θέλει να «κλείσει το θέμα» με συνοπτικές διαδικασίες, όπως συνέβη με τη συμφωνία των Πρεσπών, μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, όπως διαφορετικοί είναι και οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Η Ελλάδα δεν φοβάται το διάλογο, όπως κατ’ επανάληψη έχει επισημάνει ο πρωθυπουργός, όμως η τράπουλα των συζητήσεων μοιάζει σημαδεμένη. Ο Ερντογάν έχει καταληφθεί από μένος βλέποντας τα διπλωματικά του χαρτιά να καίγονται από τις πρωτοβουλίες της Αθήνας. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο εξουδετερώθηκε μετά τη συμφωνία του Καΐρου, η Ελλάδα αποφάσισε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια αρχικά στο Ιόνιο, ως συνέχεια της συμφωνίας με την Ιταλία. Η τουρκική πλευρά δεν θέλει να λύσει τις διαφορές μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως είναι τα όρια της υφαλοκρηπίδας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αλλά να θέσει επισήμως τον παράνομο αναθεωρητισμό της αμφισβητώντας διεθνείς Συνθήκες και προβάλλοντας θέματα, όπως αυτό της μειονότητας στη Θράκη, που έχουν λυθεί οριστικά. Το επιχείρησε διά της ισχύος στον Εβρο και στη θάλασσα αλλά έλαβε τις αρμόζουσες απαντήσεις, ενώ τώρα θέλει να το υποστηρίξει στο πλαίσιο ενός «διαλόγου», όπου πριν καν συμφωνηθεί η έναρξή του, ανεβάζει τον πήχυ των προκλήσεων για να καλύψει το διπλωματικό της κενό και την ένδεια επιχειρημάτων.

Ταυτόχρονα, όμως, αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Ερντογάν δεν απειλεί μόνο τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά συνολικά της Ευρώπης. Ορισμένοι, όπως ο Μακρόν, έχουν αντιληφθεί τους κινδύνους και έχουν ταχθεί πλήρως στο πλευρό μας, ωστόσο, με τη μισή Ευρώπη αδιάφορη και το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικώς νεκρό», το βάρος πέφτει στην ελληνική διπλωματία, η οποία έχει καταφέρει να χτίσει συμμαχίες με «παίκτες» της ευρύτερης περιοχής και να απομονώσει την Τουρκία.

Παρά τους λεονταρισμούς του, ο Ερντογάν έχει βασικό στόχο να καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων. Οι παγίδες για την Αθήνα είναι πολλές, όπως φάνηκε από τις ακούσιες δηλώσεις Μπορέλ. Αυτό που απαιτείται πρώτα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι να τεθεί ως βασική προϋπόθεση για τις συνομιλίες ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, ώστε να αφαιρεθούν από το τραπέζι οι σημαδεμένες τράπουλες.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr