Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο Τούρκος πρόεδρος με τον «μεγαλοϊδεατισμό» που τον διέκρινε και ο οποίος δεν αντλούσε δυνάμεις ούτε από την οικονομική άνθηση της χώρας του αλλά ούτε και από στέρεες διακρατικές συμμαχίες, κατάφερε τελικώς να συσπειρώσει ακόμη και αντίρροπες δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο που είδαν έναν «θηρευτή» να απειλεί κυριαρχικά τους δικαιώματα.

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Ερντογάν ήθελε να σύρει την Ελλάδα σε έναν διάλογο έχοντας πάνω στο τραπέζι τη συμφωνία που είχε υπογράψει με τη Λιβύη, που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο και με λιγοστά περιθώρια αντίδρασης. Δεν περίμενε την κίνηση-ματ από την Αθήνα, που υπέγραψε συμφωνία χάραξης θαλάσσιων ζωνών με την Αίγυπτο και το Κάιρο έβλεπε ότι με το τουρκολιβυκό μνημόνιο παραβιάζονταν οι δικές του θέσεις.

Θολωμένος από την οργή, ο Τούρκος πρόεδρος «έριξε» στη μάχη το στόλο του που συνόδευσε το Oruc Reis πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα δημιουργούσε τετελεσμένα στις σχέσεις του με την Ελλάδα. Και πάλι δεν υπολόγισε καλά τη δύναμη της ελληνικής διπλωματίας.

Στο πλευρό μας τάχθηκε η Γαλλία στέλνοντας φρεγάτες για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή που είχε δεσμεύσει με Navtex η Αγκυρα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που εξέφρασαν την απόλυτη στήριξή τους στη χώρα μας, με τον πρέσβη Τζέφρι Πάιατ να δηλώνει ότι τις επόμενες ημέρες ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο θα έρθει για ασκήσεις στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο.

Δεν ήταν μόνο αυτές οι ζημιές για τον Ερντογάν. Η ιστορική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για την εξομάλυνση των σχέσεών τους συνδέεται και με τον τουρκικό επεκτατισμό, γι’ αυτό και η οργή του «σουλτάνου» πολλαπλασιάστηκε όπως φάνηκε από τις προειδοποιήσεις προς Τελ Αβίβ και Κάιρο ότι οι συμφωνίες τους με την Ελλάδα και την Παλαιστίνη δεν «καταπίνονται». Η Αγκυρα δεν αντέχει το δικαίωμα κάθε κράτους να υπογράφει συμφωνίες με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Σε στρατιωτικό πεδίο οι απειλές του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Τσαβούσογλου κατά της Ελλάδας ότι «θα το πληρώσει αν παρενοχλήσει το Oruc Reis» μάλλον είναι αποτέλεσμα του εκνευρισμού του μετά το επεισόδιο μεταξύ της ελληνικής φρεγάτας «Λήμνος», με κυβερνήτη τον Σαλαμίνιο κ. Σαλιάρη και του τουρκικού Kemal Reis, που εστάλη εσπευσμένως στο ναύσταθμο της Αττάλειας για επισκευές. Η ελληνική ναυτοσύνη έχει παράδοση αιώνων και υπερτερεί απέναντι στην πρόσκαιρη, όσο και πλασματική όπως φάνηκε στην πράξη, αριθμητική υπεροπλία της Τουρκίας στη θάλασσα.

Δέκα ημέρες μετά τη συμφωνία Δένδια στο Κάιρο, η Ελλάδα αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα τις τουρκικές προκλήσεις, έχει συνάψει διπλωματικές συμμαχίες με τους βασικούς «παίκτες» της περιοχής και ακύρωσε το «κίβδηλο πλεονέκτημα» που πίστευε ότι κρατούσε στα χέρια της η Αγκυρα με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Ο Ερντογάν δεν πιστεύει στο Διεθνές Δίκαιο, γι’ αυτό τα βάζει με όσους το εφαρμόζουν, όπως έπραξε με την Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τα Εμιράτα. Επιχείρησε να το παραβιάσει με στρατιωτικά μέσα, δεν το κατάφερε και θα τώρα υποχρεωθεί να τρέχει πίσω από τις διπλωματικές πρωτοβουλίες της Αθήνας.

ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Τα fake news που διακινήθηκαν στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες από χρήστες κοινωνικών δικτύων και «παραδημοσιογραφικά κυκλώματα» θα έκαναν ακόμη και την τουρκική προπαγάνδα να «κοκκινίζει» από συστολή. Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν τα προηγούμενα 24ωρα, η Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. δεν θα γινόταν λόγω της άρνησης του Βερολίνου να δεχθεί το ελληνικό αίτημα, η φρεγάτα «Λήμνος» είχε υποστεί σοβαρή ζημιά από σύγκρουση με το τουρκικό Kemal Reis, ο πρωθυπουργός δεν έκανε το διάγγελμα από το Μαξίμου αλλά από τα Χανιά και η Γαλλία με την αφωνία της πρόδιδε τη χώρα μας υπέρ των Τούρκων.

Ολα τα παραπάνω αποδείχθηκαν «μούφες» και είναι πραγματικά συγκλονιστικό πως ορισμένοι στις ώρες της κρίσης λειτουργούσαν ως κομματικοί παπαγάλοι ή ακόμη χειρότερο ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» για τα συμφέροντα της Αγκυρας.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr