Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κύπριος πρόεδρος ξορκίζει με τρόμο το ενδεχόμενο προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας του με στρατιωτικά μέσα.

Το έκανε πέρσι τον Οκτώβριο στο Sigmalive («θα ήταν αυτοκτονία να στρατιωτικοποιήσουμε το θέμα των τουρκικών γεωτρήσεων») και φέτος τον Φεβρουάριο στο Euronews («η στρατιωτική μας αδυναμία καμιά φορά είναι δύναμη που αποτρέπει συγκρούσεις»).

Τώρα όμως το τερμάτισε στους «Φακέλους» του ΡΙΚ, υποστηρίζοντας ότι «απόπειρα λύσης μέσω της στρατιωτικοποίησης θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού».

Εσπευσε μάλιστα να αποκρούσει προκαταβολικά τις επιθέσεις που γνώριζε ότι θα δεχθεί, με το τσαμπερλενικό: «Αυτό δεν αποτελεί απαισιοδοξία ούτε παράδοση, αλλά γνώση της πραγματικότητας».

Τα τουρκικά ΜΜΕ έστησαν πάρτι και Κύπριοι αρθρογράφοι εξεμάνησαν: «Τι χρειαζόμαστε αν είναι έτσι το υπουργείο Αμυνας, την Εθνοφρουρά και τη στρατιωτική θητεία;».

Ο Λάζαρος Μαύρος θυμήθηκε στη «Σημερινή» πως ο νυν πρόεδρος της Κύπρου ήταν ο μοναδικός βουλευτής του ΔΗΣΥ που υπονόμευε το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα» Αρσένη-Κληρίδη και δεν παρίστατο στις ασκήσεις «Νικηφόρος-Τοξότης» τη δεκαετία του ’90.

Προφανώς δεν άντεχε τη σκόνη από τις βολές και το σπάσιμο του φράγματος του ήχου. Απορία: Αφού αυτός ο λεπτεπίλεπτος ευπατρίδης ενοχλείται τόσο από τα όπλα: 1) Γιατί παραχώρησε τη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου στο γαλλικό ναυτικό και την αεροπορία; 2) Γιατί επέτρεψε τον Φεβρουάριο την παρουσία 500 Αμερικανών στρατιωτών στην Κύπρο, με το πρόσχημα της παροχής «ανθρωπιστικής βοήθειας» σε περίπτωση πολέμου με το Ιράν; 3) Γιατί «επιτρέπει» την προστασία του κυπριακού εναέριου χώρου από την ισραηλινή αεροπορία και τις κοινές ασκήσεις Ισραηλινών κομάντος με την Εθνοφρουρά, όπως αυτή που διεξήχθη τον Δεκέμβριο; Τι νόημα έχουν όλα αυτά εκτός από την προστασία της χώρας του με στρατιωτικά μέσα; Πλάκα μας κάνει ή έχει άλλα κατά νου;

Από την έντυπη έκδοση