Της Δρος ΙΛΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑ [ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑΣ – Αιγινήτειο Νοσοκομείο]

Τα άτομα αυτά, υπό το κράτος της ζήλιας, του φθόνου και του μίσους, πολλές φορές νιώθουν έντονη επιθετικότητα, θυμό και αίσθημα εκδίκησης, επιθυμούν συνειδητά να βλάψουν το άτομο που τους έχει πληγώσει ή θίξει. Συνεπώς, προβαίνουν σε εγκληματικές συμπεριφορές.

Ασφαλώς όλοι οι άνθρωποι ζηλεύουν και κάποιοι από αυτούς φθονούν. Η ζήλια υποδηλώνει την επιθυμία να έχω αυτό που έχει ο άλλος. Ο φθόνος υποδηλώνει την επιθυμία να μην έχει ο άλλος αυτό που του ανήκει.

Ο φθόνος είναι ένα πνιγηρό συναίσθημα που βλάπτει το ίδιο το άτομο που το νιώθει αλλά και το αντικείμενο του φθόνου.

Η οργάνωση της εγκληματικής πράξης, κάποιες φορές, γίνεται εν βρασμώ ψυχής και κάποιες φορές εκ προμελέτης. Τα άτομα αυτά χρήζουν τους εαυτούς τους τιμωρούς, θεωρούν ότι αξίζει να τιμωρήσουν το θύμα τους και όταν διαπράττουν την εγκληματική πράξη ανακουφίζονται. Συχνά δικαιολογούν τη συμπεριφορά τους προφασιζόμενοι ότι το θύμα θα έπρεπε να τιμωρηθεί.

Το αίσθημα ανακούφισης και ικανοποίησης είναι συνήθως πρόσκαιρο (αυτή είναι και η «εκδίκηση της καλοσύνης») και οι δράστες κάποια στιγμή νιώθουν πάλι την ανάγκη να βλάψουν κάποιον που τους έκανε κακό, είτε σε πραγματικό είτε σε φανταστικό επίπεδο.

Κάποιοι δράστες μετανοούν. Ολα τα παραπάνω σχετίζονται με το ψυχολογικό υπόβαθρο του ατόμου, τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, το ενσωματωμένο σύστημα ενοχής που διαθέτει, τους κώδικες αξιών του και ασφαλώς τον αυτοσεβασμό του και το αίσθημα καλοσύνης για τον άνθρωπο.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε την αρνητική μας ενέργεια, γιατί αυτή βλάπτει πρώτα εμάς και σωματικά και ψυχολογικά.

Καλούμαστε να απασφαλίζουμε αυτήν την αρνητική ενέργεια και να κάνουμε έκκληση στην καλοσύνη, στον αυτοσεβασμό μας και στις δυνατότητες συγχώρεσης που έχουμε ως άνθρωποι.

Από την έντυπη έκδοση