Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ΘΟΛΟΥΡΑ που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως ευεξήγητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε από το 2012 -επί υπουργίας Χρ. Παπουτσή- για να μη δημιουργηθεί ο φράχτης στον Εβρο. Συνέχισε απτόητος όταν επί Α. Σαμαρά φτιάχτηκε το πρώτο ολοκληρωμένο τμήμα του, απαιτώντας «να γκρεμιστεί ο φράχτης». Ενώ στις 31 Οκτωβρίου 2015 -επί κυβέρνησης Τσίπρα, Καμμένου πια- πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση με αίτημα το γκρέμισμα του φράχτη. Ηταν η εποχή των «ανοιχτών συνόρων» και της «ηλιοθεραπείας της Τασίας». Εκτοτε κύλησε πάρα πολύ νερό στον Εβρο κι ακόμα περισσότερες δεκάδες χιλιάδες μεταναστών μπήκαν στην Ελλάδα. Μέχρι τα γεγονότα του Μαρτίου του 2020, όταν η κυβέρνηση απέκρουσε με μεγάλη επιτυχία τον οργανωμένο πόλεμο που εξαπέλυσε ο Ερντογάν με όπλο τα σώματα απελπισμένων μεταναστών, τα οποία «προστάτευαν» επιμελώς Τούρκους πράκτορες και τζιχαντιστές που είχαν φυτευτεί στις ορδές των μεταναστών, με στόχο να μπουν στην Ελλάδα.

ΤΟΤΕ ο Ερντογάν υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα του σε -ουσιαστικά- «πολεμική επιχείρηση». Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε αρχικά υποστηρίζοντας τα ανοιχτά σύνορα. Μέχρι που αντελήφθη την κατακραυγή της κοινής γνώμης κι έκανε κωλοτούμπα. Γεγονός όμως που δεν εμπόδισε επώνυμα στελέχη του και προσκείμενα ΜΜΕ να συνεχίσουν να υποστηρίζουν ανοιχτά την τουρκική προπαγάνδα. Είτε τα ψεύδη του ίδιου του Τ. Ερντογάν με τους δήθεν «νεκρούς» στα σύνορα είτε το fake news δημοσίευμα («ΝΥΤ», περί… στρατοπέδου συγκέντρωσης, που αργότερα διέψευσε η ίδια η εφημερίδα), είτε το πιο πρόσφατο fake news της βρετανικής σκανδαλοθηρικής εφημερίδας «SUN», περί κατάληψης ελληνικού εδάφους από Τούρκους στρατιώτες. Πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται το προικισμένο με εκατομμύρια δολάρια και λίρες τουρκικό λόμπι, που εξαγοράζει διεθνή υποστήριξη και προωθεί την προπαγάνδα της Αγκυρας.

ΜΠΡΟΣΤΑ απ’ όλα αυτά όμως βρέθηκαν και δύο μεγάλα εμπόδια: η αποφασιστική στάση της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη και ο φράχτης. Νίκησαν τα «μπροστά» και ηττήθηκαν παταγωδώς τα «πίσω». Μαζί τους κατέρρευσαν και τα ψευδοανθρωπιστικά «επιχειρήματα» κατά του φράχτη. Οι εγχώριοι αναμεταδότες των μηνυμάτων της τουρκικής προπαγάνδας άρχισαν να σιωπούν μπροστά στη νέα κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, όταν αποκαλύφθηκε το υποκριτικό, αλλά και επικίνδυνο παιχνίδι που παίχθηκε εν ψυχρώ, με την «κατάληψη των 16 στρεμμάτων» στον Έβρο. Αντιθέτως, δυνάμωσε το αίτημα να ολοκληρωθεί ο φράχτης και η κυβέρνηση σπεύδει να ολοκληρώσει το έργο.

Ο ΠΡΩΤΟΣ που δεν θέλει το φράχτη είναι η Τουρκία. Και ο πρώτος που θέλει το φράχτη είναι η Ελλάδα. Με μια θεμελιώδη πια διαφορά από τότε που φτιάχτηκε και πολεμήθηκε αγρίως: Σήμερα τον θέλει και η Ευρώπη. Δεν τον θέλει μόνο η Ελλάδα για τα σύνορά της. Τον θέλει και η Ε.Ε. για τα ευρωπαϊκά σύνορα. Κι αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία του Κ. Μητσοτάκη, που έκανε την κρίση ευκαιρία για διεθνοποίηση του προβλήματος. Αλλά και μια μεγάλη δικαίωση για τον Α. Σαμαρά, ο οποίος κόντρα στην τότε ιδεολογική ηγεμονία της υποκρινόμενης «Αριστεράς» έφτιαξε το πρώτο κομμάτι του φράχτη.

ΚΥΡΙΕ «ΣΩΤΗΡΗ ΜΑΣ», ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ!

Κύριε «Σωτήρη μας», βλέπετε γίνατε ο «δικός μας άνθρωπος». Επί 2 μήνες περιμέναμε να πάει η ώρα 18.00 για να σας ακούσουμε. Να καταλάβουμε πώς πάει το κακό. Και να ακούσουμε τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφύγουμε. Περιμέναμε τον γεμάτο επιστημοσύνη και καλοσύνη ενωτικό και ανθρώπινο λόγο σας. Την ουσία, αγκαλιά με την ταπεινότητα. Την αλήθεια χωρίς σκοπιμότητα. Ξέρω, μιλώντας με πολλούς στη διάρκεια της καραντίνας, ότι είναι πάρα πολλοί αυτοί που κρέμονταν από τα χείλη σας κάθε απόγευμα. Και είναι πολλοί αυτοί που κρατήθηκαν από εσάς και τον άξιο συμπαραστάτη σας Ν. Χαρδαλιά.

Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν μόνο την επιφάνεια. Την ουσιαστική σχέση που αποκτήσατε μαζί με όλους μας και τον καθέναν προσωπικά δεν μπορεί να την αποτυπώσει καμία δημοσκόπηση. Ούτε τον πραγματικό ρόλο που παίξατε, ώστε μια μικρή και υποτιμημένη χώρα, όπως η Ελλάδα, να νικήσει αυτόν τον μεγάλο πόλεμο. Και από την παρ’ ολίγον τραγωδία να γίνει παγκόσμιο «θετικό παράδειγμα». Για όλα αυτά -και όχι μόνο- ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Αλλά και μία ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Ισως δεν σας προφυλάξαμε όσο θα έπρεπε από τους φθονερούς κι αγράμματους ρεβανσιστές, οι οποίοι από ένα σημείο και μετά έβλεπαν με πανικό να μην αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών. Να μην «ισοφαρίζουν». Να μη γινόμαστε Ιταλία και Ισπανία. Κι επιτέθηκαν σε εσάς. Προσωπικά. Ανήθικα. Και με τεράστιο μένος. Βέβαια έπεσαν σε «βράχο». Και τις συνέπειες τις βλέπουν οι ίδιοι στο παραμορφωμένο από τη σύγκρουση πρόσωπό τους. Δεν βλέπετε; Εχασαν ακόμα και τη διάθεσή τους να «λογαριαστούμε μετά». Η δικαιωμένη φράση σας, «την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος», τα περιέχει όλα. Συγγνώμη όμως. Ισως μπορούσαμε και καλύτερα.

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ…

Πέρα από κάθε προσδοκία είναι η εισήγηση της Ούρσουλα φον ντε Λάινεν για το Ταμείο των 750 δισ. ευρώ, από τα οποία αντιστοιχούν στην Ελλάδα 22,5 δισ. σαν επιχορήγηση (χωρίς επιστροφή) κι άλλα 9,5 δισ. σαν δυνατότητα δανεισμού με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο και σε βάθος χρόνου.

Τα 22,5 δισ. αντιστοιχούν στο 12,5% του ΑΕΠ, δηλαδή υπερτετραπλάσιο από τις καλύτερες προσδοκίες που υπήρχαν πριν επιτευχθεί η συμφωνία Μακρόν-Μέρκελ.

Πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης, η οποία επέμεινε εξ αρχής σε ένα μεγάλο και ευέλικτο Ταμείο, το οποίο να στηρίζεται περισσότερο σε επιχορηγήσεις και λιγότερο σε δανεισμό. Και πέτυχε αυτήν την πολύ γενναία ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας, λόγω της επιτυχίας της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και της σοβαρότητας και της ικανότητας που επέδειξε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος κέρδισε έτσι την εκτίμηση και το σεβασμό της Ευρώπης.

Απομένουν η τελική έγκριση από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η σωστή αξιοποίηση αυτού του μεγάλου δώρου, το οποίο μπορεί όχι μόνο να ανακουφίσει την κοινωνία και τις επιχειρήσεις, αλλά και να αλλάξει τη δομή της ελληνικής οικονομίας.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου