Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Γιατί, μεταξύ μας, το να γίνει αψιμαχία με Πολάκη έχει το γούστο της για τα παραπολιτικά. Αλλά τώρα πια, ποιος σοβαρός άνθρωπος δίνει σημασία στον Πολάκη; Είναι αυτό που έλεγαν για τους Κλαζομένιους: «Εξεστι ασχημονείν». Και για να αναφερθούμε ακριβώς στην περίπτωση Πολάκη, αν δεν κάνει show, αν δεν συμπεριφερθεί ως αγροίκος, αν δεν χρησιμοποιήσει σεξιστικούς όρους ή σχόλια -«το τσίγκινο σώβρακο» τον μάρανε- είναι βέβαιο ότι δεν θα περάσει στα sites για να κάνουν χάζι οι αναγνώστες. Είναι ακόμη πιο βέβαιο ότι δεν θα δει το όνομά του πουθενά. Μια τέτοια στέρηση δημοσιότητας θα του δημιουργούσε πολλά περισσότερα προβλήματα.

Το να κατατροπωθεί, όμως, ο αρχηγός Τσίπρας από τον άνετο, ψύχραιμο, διαβασμένο Μητσοτάκη που φεύγει μπροστά αφήνοντάς τον πίσω, να μιλά με όρους του 2014, δημιουργείται θέμα. Ποιος ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μιας Ελλάδας που προσβλέπει στο μέλλον της και ποιος πεισματικά κινείται με όρους Μνημονίων του 2015.

Καταρχήν, αποδείχτηκε ότι ο Τσίπρας δεν έχει απαντήσεις για τη σχεδόν πεντάχρονη διακυβέρνησή του. Είναι σαν να μην ακούει τι λέγεται, σαν να είναι αμέτοχος, σαν να μην ήταν αυτός στο τιμόνι. Και μετά -και κυριότερο- είναι τόση η προσωπική του εμπάθεια, εκπέμπει τόσο προσωπικό μίσος κατά του Kυριάκου Μητσοτάκη, που δεν σου επιτρέπει να ακούσεις αυτά που λέει. Δηλαδή, είναι ο Μητσοτάκης ο πιο ανίκανος πρωθυπουργός; Είναι ο Μητσοτάκης αδαής; Είναι αδιάβαστος; Είναι αλαζόνας; Ποιος μιλάει…

Αλλά το να αποκαλεί ο Τσίπρας «κατσαπλιάδες» τους Νεοδημοκράτες, οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν έχουν, κάποιος θα έπρεπε να του πει ότι αυτός ιδίως ο χαρακτηρισμός έχει ιστορία τουλάχιστον ογδόντα χρόνων και πάντως δεν έχει καταγραφεί ποτέ ως απόδοση στη συντηρητική παράταξη.

Φυσικά, η συγγνώμη του Μητσοτάκη όχι μόνο την Τετάρτη στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά την ώρα που γινόταν ο χαμός στους κλειστούς δρόμους της Αθήνας με τους εγκλωβισμένους πολίτες, θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει δεύτερες σκέψεις στον Τσίπρα και να τον καταστήσει προσεκτικό στην απόφασή του να καταθέσει την πρόταση δυσπιστίας.

Ωστόσο, το καίριο για την αξιολόγηση του φιλότιμου του Τσίπρα δεν ήταν ούτε το χιόνι ούτε η ΔΕΔΔΗΕ ούτε η πανδημία ούτε η ακρίβεια, πολλώ δε μάλλον όταν τα δύο τελευταία φαινόμενα έχουν παγκόσμια αναφορά. Ηταν για να καταλάβουν οι πολίτες ότι ο Τσίπρας δεν έχει ακόμη κατορθώσει να ψελλίσει μια συγγνώμη, έστω και με καθυστέρηση τριάμισι ετών, για τα 126 θύματα στη στραβή του βάρδια! Βατερλό…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου