Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Κάπως έτσι ορίζει τον ηγέτη και ο Πλάτωνας. Ο οποίος ηγέτης ταυτοχρόνως υπηρετεί μια κρυστάλλινη πολιτική βασισμένη σε σαφές σύστημα αξιών. Για δεύτερη φορά μέσα λίγες μέρες και εν μέσω της μεγάλης τρικυμίας, ο πρωθυπουργός εμφάνισε τον ηγέτη που έχει μέσα του. Μακριά από λαϊκισμούς και θωπείες, σταθερός και αποφασιστικός και με το βλέμμα πάντα στραμμένο στις ευπαθείς ομάδες, «εξήγησε» με τη στάση πολλά.

ΕΞΗΓΗΣΕ γιατί τον πίστεψε και εντέλει τον εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός. Εξήγησε γιατί η «συμφωνία αλήθειας» που συνήψε με τον ελληνικό λαό σε ανύποπτη στιγμή απεδείχθη χρυσό «πολιτικό ομόλογο». Και εξήγησε γιατί την «πάτησαν» έτσι όπως την «πάτησαν» όσοι τον υποτίμησαν και νόμισαν ότι θα ξεμπερδέψουν μαζί του μ’ ένα «Κούλης» ή με «το παιδί δεν κάνει». Το νέο στοιχείο του που αναδεικνύει ο Κ. Μητσοτάκης, διαχειριζόμενος δύο μεγάλες κρίσεις ταυτοχρόνως, είναι η θραύση της εικόνας του «απρόσιτου κολεγιόπαιδου» που δεν έχει επαφή με τον καθημερινό άνθρωπο. Μέσα στην κρίση ο Κ. Μητσοτάκης γίνεται ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας και το αποκούμπι για τον «αδύνατο». Προσιτός, λιτός, ευαίσθητος, χωρίς να απεμπολεί τις αρχές και την αγωγή του, γίνεται και οικείος. Το μεγάλο μειονέκτημα που υποτίθεται ότι είχε απέναντι στον «χαρισματικό» Α. Τσίπρα εξελίσσεται σε συγκριτικό πλεονέκτημά του.

ΟΜΩΣ αυτό που είναι το βασικό ατού του και το επιβεβαίωσε και χθες, όπως και με τη διαχείριση της επίθεσης που δέχθηκαν τα ελληνικά σύνορα στον Εβρο, είναι η αποφασιστικότητα στη λήψη επεξεργασμένων αποφάσεων. Γι’ αυτό η Ελλάδα κράτησε το φράχτη. Και γι’ αυτό είναι από τις χώρες που προηγήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο στη λήψη αυστηρών μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Και σε αυτές τις δύσκολες αποφάσεις ο Κ. Μητσοτάκης δεν κρύφτηκε πίσω από τους υπουργούς του και τις υπηρεσίες. Δίπλα τους κι ένα βήμα μπροστά τις «πήρε επάνω του». Ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη. Κι αυτό, όπως φαίνεται, ήδη έχει εκτιμηθεί από τον ελληνικό λαό. Ακόμα και από ανθρώπους που όχι μόνο δεν τον ψήφισαν, αλλά τον πολέμησαν, θεωρώντας ότι συμβολίζει την επέλαση της λαίλαπας του νεοφιλελευθερισμού.

ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ κανείς, σε αντίστοιχες συνθήκες με αυτές που ζούμε το τελευταίο διάστημα, να ήταν στο τιμόνι της χώρας η ευθυνοφοβία του Α. Τσίπρα, μαζί με την ατζαμοσύνη της Ρ. Δούρου και την ερειστικότητα του Π. Πολάκη, εύκολα αντιλαμβάνεται τι θα μπορούσε να συμβαίνει στη χώρα. Ευτυχώς ο ελληνικός λαός κατάλαβε στις 7 Ιουλίου. Κι όσο βλέπει να δικαιώνεται η επιλογή του τόσο πιο πολύ θα συντάσσεται στην εθνική προσπάθεια και στον «πόλεμο» που αντιμετωπίζει η χώρα. Τόσο πιο πολύ θα πειθαρχεί δίνοντας δύναμη σε μια κυβέρνηση που δείχνει ότι ξέρει να κερδίζει τις μάχες. Τόσο πιο πολύ θα «μένει σπίτι» και θα αγωνίζεται από κει, μαζί με όσους ήρωες αγωνίζονται στις εντατικές, στα νοσοκομεία και στην τήρηση της νομιμότητας μέσα σε αυτές τις ακραίες συνθήκες.

ΑΙΧΜΗ

ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΟΡΜΗ…

Είναι βέβαιο ότι μόλις περάσει η λαίλαπα της πανδημίας θα ξυπνήσουμε σε μια άλλη χώρα. Σε μια άλλη πραγματικότητα, με έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, άλλες συνήθειες και πιθανώς με άλλες αξίες. Σίγουρα πολύ πιο ώριμοι και πιο γήινοι. Ενα μεγάλο λιθάρι στη συντελούμενη αλλαγή έχει βάλει και η μάχη στον Εβρο. Τόσο ο κορονοϊός όσο και ο Εβρος όμως έχουν γκρεμίσει ήδη κάποιες από τις αφελείς δοξασίες της αριστερής φιλοσοφίας του καφενείου. Π.χ. την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα παρακαλάει και προσεύχεται να βρεθεί το εμβόλιο για τον ιό, δεν τολμάει κανένας καφενόβιος να μιλήσει για το… «αντιεμβολιαστικό κίνημα». Ή την ώρα που όλη η Ευρώπη λέει ότι δέχεται επίθεση στα σύνορά της και τα κλείνει για χώρες εκτός Σένγκεν, κανένας Κούλογλου ή Παπαδημούλης δεν θα τολμήσουν να κατηγορήσουν τη χώρα τους για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Ακόμα και τα πάσης φύσεως fake news που έχουν υποκαταστήσει την πολιτική αντιμετωπίζονται πλέον με καχυποψία. Κι επομένως κάνουν πολύ πιο δύσκολα τη «δουλειά» τους. Είτε αφελείς είτε σκόπιμες οι δήθεν προοδευτικές ιδέες του αντιεμβολιασμού ή η δήθεν αγαπησιάρικη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, καταρρέουν με πάταγο. Χάνονται μέσα στη γενικευμένη απαξίωση και στο ξελαμπικάρισμα του νου του σοκαρισμένου πολίτη. Η κοινωνία απαλλάσσεται από κάποιες εμμονές που την κρατούσαν πίσω. Που τη δυσκόλευαν να εστιάσει στο σημαντικό, στο ρεαλιστικό και στο εθνικά επωφελές.

Τα μέτρα, η Μέρκελ και ο Τραμπ

Σε κοινή συνέντευξή τους οι υπουργοί Οικονομικών, Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ασφάλισης Χρ. Σταϊκούρας, Α. Γεωργιάδης και Γ. Βρούτσης ανακοινώνουν την πρώτη δέσμη μέτρων για τη στήριξη της οικονομίας, των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Πέραν της αναστολής πληρωμών τρεχουσών υποχρεώσεων προς το Δημόσιο και πάγωμα των δανειακών υποχρεώσεών τους, αναμένεται να ανακοινωθούν μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας. Το πακέτο, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός, θα είναι ύψους 2 δισ. σε πρώτη φάση. Και θα αφορά τις επιχειρήσεις που έκλεισαν με απόφαση του κράτους ή υπέστησαν σημαντική μείωση του τζίρου τους λόγω των μέτρων. Περιλαμβάνει επίσης επιδόματα σε εργαζομένους, μαζί με κίνητρα στις επιχειρήσεις προκειμένου να μη χαθούν θέσεις εργασίας. Τα χέρια της κυβέρνησης λύθηκαν μετά τις θετικές αποφάσεις του Eurogroup. Ωστόσο, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, εκτός από την εύλογη ανησυχία που υπάρχει λόγω της αβέβαιης διάρκειας της κρίσης, υπάρχει και αισιοδοξία. Η αισιοδοξία εδράζεται στην εκτίμηση που υπάρχει ότι η Ευρώπη θα γίνει πιο τολμηρή και θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη ρευστότητα. Αυτό σύμφωνα με πληροφορίες αποτυπώθηκε και στο Eurogroup. Το μόνο εμπόδιο που φαίνεται να υπάρχει ακόμα είναι η επιμονή της Γερμανίας η οικονομική ενίσχυση των κρατών να συνδέεται με κάποιο είδος εποπτείας. Η άποψη αυτή παραμένει μειοψηφική και εκτιμάται ότι θα χαλαρώσει. Αλλωστε η χθεσινή απόφαση του Ντ. Τράμπ να ρίξει στην οικονομία 850(!) δισ. δολάρια εκτιμάται ότι καθιστά μονόδρομο για την Ευρώπη να ακολουθήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στη γενική κατάρρευση τα μόνα ομόλογα που ενισχύονται είναι τα αμερικανικά…

Πώς «πάτησε το κουμπί» ο πρωθυπουργός

Ο πρωθυπουργός έδωσε στον Ιερώνυμο την ευκαιρία να είναι αυτός που θα ανακοίνωνε το ουσιαστικό κλείσιμο των εκκλησιών. Ο Κ. Μητσοτάκης είχε δεχθεί εισηγήσεις για το άμεσο κλείσιμο των εκκλησιών μέρες πριν και ο ίδιος είχε συμφωνήσει, όπως λένε οι πληροφορίες και επιβεβαιώνουν τα γεγονότα που ακολούθησαν. Ηθελε όμως, από σεβασμό στην Εκκλησία, να της αφήσει την πρωτοβουλία, ώστε να μη φανεί ότι την καπελώνει. Οι συζητήσεις στο Μ. Μαξίμου ήταν πολύ έντονες το Σαββατοκύριακο. Αλλά επειδή είχε ανακοινωθεί η έκτακτη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου ο πρωθυπουργός αποφάσισε πως πρέπει να δοθεί ακόμα λίγος χρόνος. Ωστόσο, η κυβέρνηση ήταν απολύτως έτοιμη και αποφασισμένη. Οι ΚΥΑ που απαιτούνταν ήταν έτοιμες. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπόρεσε -λόγω συσχετισμού δυνάμεων- να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για μια καθαρή απόφαση. Κι έτσι με το που ανακοινώθηκε η θολή απόφαση της Ι.Σ. η κυβέρνηση «πάτησε το κουμπί». Για μια ακόμα φορά φάνηκε η κυριαρχία των «σκληρών» στην Εκκλησία, αλλά και η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Αποδεδειγμένα, η Ρ. Δούρου δεν διαθέτει πολιτική νοημοσύνη. Η ανάρτησή της για το νεκρό 6χρονο παιδάκι στη Μόρια αποδεικνύει ότι δεν διαθέτει ούτε συναισθηματική νοημοσύνη;

2. ΠΟΙΟΣ «ΥΠΟΥΡΓΟΣ-ΑΣΤΕΡΙ» ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΨΑΛΙΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΖΩΣΕΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ;

    

   Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου