Δεν είναι τόσο το προσωπικό «Βατερλό» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, με την «παράδοξη» συμπεριφορά του στις κοινές δηλώσεις με τον Ομπάμα, αλλά κυρίως το γεγονός ότι το Μαξίμου μυθοποίησε την επίσκεψη για να προσγειωθεί ανώμαλα την επομένη της αναχώρησης του υψηλού καλεσμένου.

ΜΑΤΑΙΑ περίμεναν οι επιτελείς του πρωθυπουργού μία δήλωση του κ. Ομπάμα για το ελληνικό χρέος στην κοινή συνέντευξή του με την καγκελάριο Μέρκελ. Στο Βερολίνο η ατζέντα του Αμερικανού προέδρου ήταν ο Τραμπ, το ΝΑΤΟ, το παγκόσμιο εμπόριο και η Συρία. Δεν αποκλείουμε κατ’ ιδίαν ο κ. Ομπάμα να διαβίβασε στη Γερμανίδα πολιτικό το αίτημα της ελληνικής πλευράς για ρύθμιση του χρέους, όμως όλοι γνωρίζουν ότι ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει την ισχύ του παρελθόντος ενώ η χώρα του δεν είναι εκτεθειμένη σε δάνεια προς το Ελληνικό Δημόσιο, όπως συμβαίνει με τη Γερμανία που έχει διαθέσει πάνω από 93 δισ. ευρώ μέσω των Μνημονίων.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ανέβασε στα ύψη τις προσδοκίες για «αμερικανική παρέμβαση» και τώρα καλείται να διαχειρισθεί την εφαρμογή των δεσμεύσεων της δεύτερης αξιολόγησης χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή στο ζήτημα του χρέους.

ΩΣΤΟΣΟ ο κ. Τσίπρας έχει έναν καλό σύμμαχο, που είναι η διεθνής συγκυρία. Η Ευρώπη δεν θέλει να βάλει ξανά στο κεφάλι της τον μπελά της Ελλάδας όταν τους επόμενους μήνες παίζεται η τύχη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ο Ρέντσι κινδυνεύει να χάσει το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος στις αρχές Δεκεμβρίου ενώ καραδοκούν ο λαϊκιστής Γκρίλο και οι εθνικιστές της Λίγκας του Βορρά που θέλουν να βγει η Ιταλία από το ευρώ! Επονται οι εκλογές στην Ολλανδία, όπου η άνοδος της ακροδεξιάς είναι εκρηκτική και οι δοκιμασίες σε Γαλλία και -βέβαια- Γερμανία το φθινόπωρο του 2017.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ οι Βρυξέλλες θα επιδιώξουν εντός του Δεκεμβρίου συμφωνία με την κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικές παραχωρήσεις. Θα ζητήσουν την εφαρμογή των δεσμεύσεων στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης και θα ανακοινώσουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα του χρέους ενώ σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά θα ορίσουν νέα προαπαιτούμενα με αξιολογήσεις εντός του 2017. Δηλαδή μεταθέτουν το πρόβλημα του χρέους για μετά το 2018, όπως άλλωστε όριζε και η απόφαση του Eurogroup του Μαΐου, που συνυπέγραψε η κυβέρνηση.

ΜΕ ΑΥΤΟ τον τρόπο ο Τσίπρας κερδίζει πολιτικό χρόνο ελπίζοντας ότι η πραγματική οικονομία θα ανακάμψει βελτιώνοντας και το πολιτικό κλίμα. Το βασικό του πρόβλημα είναι ότι εντός του 2017 θα κλιμακωθεί η φορολογική καταιγίδα με αυξήσεις στους άμεσους και έμμεσους φόρους ενώ οι δανειστές ζητούν εξειδίκευση μέτρων για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018. Για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2017 απαιτείται η οικονομία να μπει σε τροχιά ισχυρής ανάπτυξης κατά 2,7%, που μοιάζει αδύνατο καθώς το μη μισθολογικό κόστος για τις επιχειρήσεις αυξάνεται λόγω φόρων και εισφορών ενώ η διεθνής αβεβαιότητα λόγω Τραμπ και κλυδωνισμών στην Ιταλία αποθαρρύνει επενδυτές.

Η ΕΛΛΑΔΑ βρίσκεται στον τοίχο γιατί παραμένει η μοναδική μνημονιακή χώρα της ευρωζώνης ενώ καλείται να διαχειρισθεί τη βόμβα του μεταναστευτικού, που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στα νησιά του Αιγαίου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ της ανάληψης των καθηκόντων του ο Τσίπρας επέλεξε το σύστημα των καθυστερήσεων, πότε με την αέναη διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη και πότε με τη δυσθυμία των υπουργών του να εφαρμόσουν ό,τι υπέγραψαν. Το σύστημα αυτό τον κρατά ακόμη στην εξουσία αλλά η ζημιά στην οικονομία είναι μεγάλη και ο λογαριασμός για τους πολίτες βαρύς.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής