Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Η νέα ΕΛΣ στεγάζεται στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Φαληρικό Δέλτα, σε ένα κτίριο-αρχιτεκτονικό κόσμημα, έκτασης 28.000 τ.μ., σχεδιασμένο από τον Ρέντζο Πιάνο. Στο σύνολό του, μιλάμε για ένα τιτάνιο έργο Παιδείας και Πολιτισμού που θα περάσει στις αρχές τους 2017 στο Ελληνικό Δημόσιο.
Το νέο κτίριο της ΕΛΣ είναι ένα από τα πιο σύγχρονα παγκοσμίως, με υψηλή αισθητική, κορυφαία ακουστική και με όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες. Μέσα στο νέο έτος η μεταστέγαση θα έχει ολοκληρωθεί, δίνοντας σάρκα και οστά σε ένα όνειρο δεκαετιών, που θα είχε παραμείνει όνειρο αν το είχε αναλάβει το κράτος. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν πονάει τους πιστούς του κρατισμού. Αν το Ιδρυμα Νιάρχος δεν είχε σηκώσει πάνω του αυτό το έργο, αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση της κατασκευής, τον πλήρη εξοπλισμό των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων καθώς και τη δημιουργία του Πάρκου συνολικής έκτασης 210.000 τ.μ., ο χώρος θα ήταν ακόμα γιαπί.
Οποιος και να έχει επισκεφθεί μέχρι σήμερα τους χώρους του Κέντρου, από τότε που πρωτοάνοιξε τις πύλες του στο κοινό, δεν μπορεί παρά να εκφράσει το θαυμασμό του για το τελικό αποτέλεσμα. Από τα κτίρια της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης και της ΕΛΣ έως τα φωτισμένα πλατάνια που καθρεφτίζονται στα νερά του καναλιού και μέχρι το καφέ με την πανοραμική θέα. «Οταν μπαίνεις στο χώρο αυτόν, δεν είσαι πια στην Ελλάδα», λένε. Αλλά μήπως αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει; Μήπως έτσι θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα και όχι μόνο ένα μέρος της; Εντάξει, ας μη ζητάμε το αδύνατο -αν και θα έπρεπε- και ας απολαμβάνουμε τα λιγοστά σύγχρονα δημιουργήματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε περήφανοι. Οπως είναι το ΚΠΙΣΝ.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου