Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η «ανεμελιά» με την οποία ο Γιώργος Κυρίτσης αντιμετωπίζει εθνικά και κοινωνικά μείζονα θέματα, από την κρίση στον Εβρο μέχρι τις μολότοφ που ρίχνουν «τα παιδιά», δεν είναι ούτε νεανική ούτε χαριτωμένη ούτε δικαιολογημένη λόγω παρατεταμένης πολιτικής εφηβείας. Είναι απλώς επικίνδυνη. Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί η δήλωση ενός πολιτικού, που υπήρξε μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου, όταν λέει ότι μία κυβέρνηση σκηνοθετεί πόλεμο στα σύνορά της για να ανακτήσει το «δεξιό κοινό»;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που ο Γιώργος Κυρίτσης διαχωρίζει τον λαό σε δεξιούς και αριστερούς, εργαλειοποιώντας και στοχοποιώντας ο ίδιος τους πολίτες. Κάποτε υποστήριζε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η εφορία μπορεί να βρει ποιοι ψήφισαν «Ναι» σε εκείνο το αλησμόνητο δημοψήφισμα που μας στοίχισε χρόνο, χρήμα και εθνική αξιοπρέπεια. Κάτι ήθελε να πει για το ταξικό πρόσημο της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ που θα επιβάρυνε συνειδητά τους πλούσιους, αλλά δεν του βγήκε ακριβώς έτσι. Του βγήκε χειρότερα ακόμα και από την ίδια την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που τη ζήσαμε καλά στη μικροαστική μας τσέπη. Κάτι αντίστοιχο έπαθε και τότε που δεν θυμόταν να έχει σκοτωθεί κανείς από μολότοφ, μέχρι που θυμήθηκε και ζήτησε συγγνώμη. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η ασθενής μνήμη του κ. Κυρίτση ούτε καν η προσωπική του άποψη. Το πρόβλημα είναι τι ακριβώς πρεσβεύουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε τόσο κρίσιμες στιγμές για τη χώρα.

Ο Γ. ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ απεφάνθη πως κάποιοι ακρίτες πήραν τα όπλα τους για να προστατέψουν τα αυθαίρετα που έχτισαν στον Εβρο και κάλεσε τον πρωθυπουργό να σταματήσει να τρέχει στα «εξωτερικά γυρίσματα». Ο Κώστας Αρβανίτης χαρακτήρισε την οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ως 30 αργύρια, αλλά δεν ξεκαθάρισε ποιους ακριβώς πρέπει να προδώσουμε για να τα πάρουμε. Εκείνους που είναι εντός ή εκτός συνόρων; Ο τομέας Δικαιωμάτων του κόμματος βλέπει μέρες και νύχτες κρυστάλλων και υιοθετεί με ανακοίνωση την «είδηση» για νεκρό Σύρο πρόσφυγα από ελληνικά πυρά που «δυστυχώς, φαίνεται να επιβεβαιώνεται». Και, φυσικά, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, αφού πρώτα παραδέχθηκε πως καλά έκανε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και σφράγισε τα σύνορα της χώρας, έσπευσε να υπερασπιστεί με επιπολαιότητα την επιπολαιότητα της Νεολαίας του. Μίλησε για ουτοπία της νιότης, σαν να είναι μια παιδική ασθένεια που πρέπει να κολλήσεις πριν ενηλικιωθείς, αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν να επιβεβαιώσει τη γνωστή παροιμία για το ψάρι και το κεφάλι…

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η αξιωματική αντιπολίτευση αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, σκηνοθετώντας η ίδια, για ακόμα μία φορά, την πραγματικότητα που τη βολεύει. Και αν δεν βολεύει τη χώρα, τόσο το χειρότερο για τη χώρα. Με λίγα λόγια; Την ώρα που η Τουρκία οπλίζει το χέρι απελπισμένων ανθρώπων με κόφτες και δακρυγόνα, την ώρα που Τούρκοι κομάντος ρίχνουν με εκτοξευτές χημικά, την ώρα που Τούρκοι υπουργοί διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις για νεκρούς και τραυματίες, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον φασισμό να προελαύνει, αλλά από τη δική μας πλευρά των συνόρων. Φασισμό με αίτημα υπαγωγής στον νόμο αυθαιρέτων.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου