Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Ο πρωθυπουργός έγινε περίγελως σε ολόκληρη την Ελλάδα και, όσο βαριά κι αν είναι αυτή η λέξη, δεν βρίσκεται άλλη στο ελληνικό λεξιλόγιο προκειμένου να περιγράψει τα σχόλια που έκαναν οι χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την απαράδεκτη στάση του στην πολυθρόνα, την κουρασμένη εμφάνισή του στην συνέντευξη Τύπου με τον Μπαράκ Ομπάμα, τα χασμουρητά του και τις καθυστερημένες αντιδράσεις σε ό,τι κι αν συνέβαινε γύρω του.

Προσπαθώντας να λύσει κανείς το μυστήριο, πέφτεις σε τείχη από ανθρώπους που κρατούν το στόμα τους κλειστό για δικούς τους λόγους. Απάντηση στα ερωτήματά μας δεν θα δώσει κανείς. Τουλάχιστον όχι πριν την κατάλληλη στιγμή.Το ζήτημα όμως είναι ένα: Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει όντως να είναι πρωθυπουργός;

Έχοντας παρακολουθήσει την πορεία αυτού του παιδιού-θαύματος για την ελληνική πολιτική σκηνή που έγινε και ο νεώτερος πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν γίνεται να μην εντοπίσεις όχι μόνο σημάδια κόπωσης, αλλά το ότι είναι «χειρότερος από ποτέ».

Οι ομιλίες του, οι παρεμβάσεις του, οι απόψεις του, όλα είναι χλιαρά, ενώ ακόμα και στις αντιπαραθέσεις του αρκείται στην ανάγνωση των όσων έχει μπροστά του και είναι προϊόν της σκέψης των λογογράφων του. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να μην θέλει να είναι πρωθυπουργός.

Ενώ έβαλε στην φαρέτρα του το πιο σημαντικό όπλο απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα επί δικής του πρωθυπουργίας, έδειξε με τον χείριστο τρόπο όχι μόνο να μην την απολαμβάνει αλλά και να μην μπορεί να την εξυπηρετήσει.

Την ώρα λοιπόν που το παρόν του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα φάνταζε ως μέλλον δυστοπικό για τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014 με τους υπουργούς να ομολογούν πως εφαρμόζουν μέτρα που δεν τα πιστεύουν, ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να έχει αποστασιοποιηθεί από όλα, μοιάζει να βασανίζεται.

Γιατί, όμως, βασανίζεται; Και κυρίως, γιατί βασανίζει εμάς;

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter