Το 2014 το χρέος (ή καλύτερα η αποπληρωμή του) έμπαινε σε μία βιώσιμη τροχιά. Oχι μόνο γιατί η οικονομία ανέκαμπτε με προοπτικές ισχυρής ανάπτυξης τη διετία 2015-2016, που θα μεγάλωνε το ΑΕΠ και κατά συνέπεια θα μείωνε το κλάσμα του χρέους, αλλά και γιατί ήδη είχε γίνει ρύθμιση οφειλών, με αποτέλεσμα οι δαπάνες για τόκους να είναι μειωμένες στο μισό σε σχέση με την περίοδο προ κρίσης.

Ακόμη και το ΔΝΤ, σε έκθεσή του τον Ιούλιο του 2014, υποστήριζε ότι το χρέος έχει στοιχεία βιωσιμότητας υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχισθούν οι μεταρρυθμίσεις ενώ η Ελλάδα είχε βγει δύο φορές στις αγορές, που αποτελούν και τον ισχυρότερο δείκτη για το αξιόχρεο της χώρας.

Ολοι πλέον γνωρίζουν ότι εάν δεν είχαν μεσολαβήσει το τελεσίγραφο του Τσίπρα τον Οκτώβριο του 2014 προς τους δανειστές να μην υπογράψουν καμία συμφωνία με την κυβέρνηση της Ν.Δ. γιατί δεν θα την αναγνώριζε και οι πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, το Ελληνικό Δημόσιο θα δανειζόταν άνετα από τις αγορές και θα είχε ως χρηματοδοτικό μαξιλάρι την προληπτική πιστωτική γραμμή, όπως συνέβη με την Πορτογαλία.

Τώρα τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο μετά το τρίτο Μνημόνιο που φόρτωσε στο δημόσιο χρέος νέα δάνεια ύψους 45 δισεκατομμυρίων, ενώ η αναζωπύρωση της ύφεσης εκτροχίασε το ασφαλιστικό σύστημα που γεννά ελλείμματα χωρίς η οικονομία να παράγει εισφορές.

Ωστόσο ο κ. Τσίπρας δεν πτοείται. Παρουσιάζει ως οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης (που συνοδεύεται από σκληρά μέτρα), την ανακοίνωση βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος (που είχαν αποφασισθεί από τον Νοέμβριο του 2012 αλλά δεν εφαρμόσθηκαν καθώς μεσολάβησε το φαινόμενο Βαρουφάκης) και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα πιστωτικής επέκτασης της ΕΚΤ (που θα είχε γίνει από τον Φεβρουάριο του 2015 εάν βρισκόμασταν σε πρόγραμμα και όχι στην περήφανη διαπραγμάτευση της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς).

Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας οραματίζεται ότι θα φτάσει τη χώρα εκεί απ’ όπου την παρέλαβε από τον Σαμαρά, μόνο που έχει φορτώσει τον ελληνικό λαό με ένα μνημόνιο κόστους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ και με μια φορομπηχτική πολιτική, που έχει εξοντώσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Το έχουν αντιληφθεί οι πολίτες και αναμένουν στην (εκλογική) γωνία τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΑ «ΨΙΧΟΥΛΑ» ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να έχουν τον μπελά της Ελλάδας όταν μπροστά τους έχουν εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίες θα κρίνουν την πορεία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Για το λόγο αυτό θα κλείσουν με συνοπτικές διαδικασίες το ζήτημα του χρέους δίνοντας βραχυπρόθεσμα «ψίχουλα» και μεταθέτοντας τις αποφάσεις για μετά τις γερμανικές εκλογές. Ακόμη και η παραχώρηση που συζητείται για πλεόνασμα 2,5% αντί για 3,5% το 2018, συνοδεύεται από τη λήψη μέτρων ύψους 1% του ΑΕΠ. Δηλαδή όχι 3,5% πλεόνασμα αλλά 2,5% και 1% μέτρα. Η κυβέρνηση όμως ετοιμάζει από τώρα φιέστες για τους θριάμβους του Τσίπρα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΗΠΑ 93-2

Κακοφάνηκε σε όλους η απορριπτική απάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε στην παρότρυνση του Ομπάμα για διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Εχει όμως την εξήγησή της. Οι Γερμανοί έχουν δανείσει την Ελλάδα με 93 δισ. ενώ οι Αμερικανοί (μέσω του ΔΝΤ) με μόλις 2 δισ. και μάλιστα με υψηλό επιτόκιο 4%. Επομένως, άλλο αντίκτυπο θα έχει για τους Γερμανούς φορολογούμενους ένα «κούρεμα» του χρέους, όταν μάλιστα τα ομόλογα του ΔΝΤ (άρα και των Αμερικανών) δεν κουρεύονται.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου