Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Βασικό στοιχείο ότι αλλάζει η εικόνα της Αθήνας αποτελεί η οδός Σταδίου. Κι όταν μιλώ για Σταδίου δεν αναφέρομαι στα εκατόν πενήντα μέτρα, από Αμερικής ως την πλατεία Συντάγματος. Αυτή είναι η απόληξή της.

Ας δούμε την εικόνα ανεβαίνοντας από Ομόνοια, με τους τσίγκους να την αγκαλιάζουν. Δεν ξέρω αν θα έχει πίδακα στραβό το σιντριβάνι που απεικονίζουν φωτογραφίες της εποχής του ΄60 αλλά πάντως τα πολλά «προοδευτικά» εγχειρήματα που έγιναν ως τώρα -για να τετραγωνίσουν την πλατεία- κατέστρεψαν ολοσχερώς τις μνήμες μας.

Στη συμβολή της οδού Αθηνάς ορθώνονται δυο κοσμήματα της αρχιτεκτονικής, τα τετραώροφα ξενοδοχεία «Μπάγκειον» και «Μέγας Αλέξανδρος» που σχεδίασε ο Τσίλερ, με θέα την πλατεία και σήμερα είναι σε άθλια κατάσταση. Ακολουθεί το εγκαταλελειμμένο κτίριο των δικαστηρίων και μετά έρχεται το οικόπεδο από την κατάρρευση του ιστορικού καταστήματος «Κατράντζος σπορ», που κάηκε -μαζί με το ΜΙΝΙΟΝ- στις 19 Δεκέμβρη 1980 από τρομοκρατική ενέργεια.

Κλειστά μαγαζιά με βρόμικες βιτρίνες, με αλλεπάλληλα στρώματα αφισών και μουτζούρας δήθεν γκράφιτι συμπληρώνουν την εικόνα της εγκατάλειψης. Το σύνολο του Αρσακείου περνά απαρατήρητο. Το ένδοξο «Ατενέ» κάηκε από τους τρομοκράτες τον Ιούνιο 1981, όπως και ο «Δραγώνας» και ο «Λαμπρόπουλος» βάζοντας την ταφόπετρα στο λιανεμπόριο, στρώνοντας τον δρόμο στα ξένα πολυκαταστήματα.

Ανεβαίνοντας από δεξιά το παλαιό κτίριο του υπουργείου Πρόνοιας είναι άθλιο και στις τράπεζες απέναντι υπάρχουν οι κουβέρτες και τα χαρτόκουτα των αστέγων. Περνώντας την πλατεία Κλαυθμώνος -ονομασία από τον οδυρμό των απολυόμενων υπαλλήλων του υπουργείου Εσωτερικών- φτάνουμε στο πιο τραγικό σημείο της Σταδίου. Η μνήμη των τριών καμένων υπαλλήλων της Μαρφίν, η καταστροφή των δυο κινηματογράφων που είχαν θέση στη ζωή των Αθηναίων που επιμένουν στο κέντρο και το κτίριο-μεσοτοιχία Kosta Boda είναι το αποκορύφωμα της μίζερης Αθήνας.

Πάμε από την αρχή: Εχω γράψει τέσσερις φορές ότι αυτά τα κτίρια αν αποκατασταθούν μαζί με το ΕΣΠΕΡΙΑ απέναντι μπορεί να γίνουν η απαρχή της αλλαγής της όψης της Σταδίου. Ανήκουν σε δυο κοινωφελή ιδρύματα αλλά μεγαλύτερη «κοινωφέλεια» από το να βοηθήσουν την Αθήνα να πάρει πάνω της δεν μπορούν να προσφέρουν.

Εχω γράψει τρεις φορές για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρει στην Αθήνα η διαμάχη των δύο ιδρυμάτων Βούρου-Ευταξία και Σταματίου Δεκόζη-Βούρου που δεν σέβεται τους Αθηναίους και τα δεινά της πρωτεύουσας. Το Δ.Σ. του ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου δήλωσε πτώχευση του ιδρύματος. Εμεινε το άλλο που λειτουργεί το εξαιρετικά ενδιαφέρον Μουσείο της Πόλης των Αθηνών. Τι πιο απλό να παρέμβει το υπουργείο Οικονομικών -αγαπητέ κύριε Σταϊκούρα-ώστε να αναλάβει το Βούρου-Ευταξία για να προχωρήσει γρήγορα η αποκατάσταση των δυο κινηματογράφων.

Υπάρχουν τα σχέδια και οι μελέτες του αρχιτέκτονα Γιάννη Βεντουράκη. Είναι βέβαιο ότι το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος θα ξαναδώσει τη δωρεά που είχε κάνει και την απέσυρε βλέποντας την αβελτηρία των εμπλεκομένων και να λειτουργήσουν οι κινηματογράφοι. Ακούω ότι και για το ΕΣΠΕΡΙΑ υπάρχουν ενδιαφερόμενοι. Πρέπει και η ΔΕΗ να αποφασίσει τι θα κάνει το παλιό αλλά εμβληματικό κτίριο επί της πλατείας Παλαιάς Βουλής. Εχω παρακαλέσει και τον δήμαρχο Μπακογιάννη να ξεκινήσει την αποκατάσταση των συγκεκριμένων πεζοδρομίων για να αναγκαστούν και οι άλλοι εμπλεκόμενοι να κινηθούν. Αν αυτά τα τετράγωνα αποκατασταθούν, η Σταδίου θα πάρει πάνω της. Πρέπει να ξανακερδίσουμε την πόλη μας που έγινε πεδίο μάχης των κουκουλοφόρων, των αριστεριστών, των αναρχικών και πάσης καρυδιάς καρύδι. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και πάντως ας σκεφθεί ο πρόεδρος του Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία αν μπορεί η Σταδίου να μένει φάντασμα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου