Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οχι, η διαφορά δεν είναι αυτή μεταξύ «νεοφιλελευθερισμού» και «αριστεράς», όπως θέλησε να την περιγράψει ο κ. Τσίπρας, ο οποίος τα προηγούμενα 4,5 χρόνια ψήφισε και υποστήριξε ακραίες μνημονιακές λογικές. Η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται πλέον μεταξύ λογικής και ιδεοληψιών, όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Μητσοτάκης επενδύει στον ιδιωτικό τομέα για τη δημιουργία μόνιμων και βιώσιμων θέσεων εργασίας. Το κατέστησε σαφές χθες στη Βουλή, η οικονομική του πολιτική είναι υπέρ των επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων, γιατί θεωρεί ότι μόνο με ισχυρή ιδιωτική πρωτοβουλία θα προκύψουν επενδύσεις και αύξηση στην απασχόληση. Οι αγορές έχουν πιστέψει ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει το επόμενο αναπτυξιακό άλμα και για αυτό σπεύδουν να τοποθετηθούν αγοράζοντας ομόλογα του Δημοσίου με επιτόκια κάτω του 1%. Τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για την ενίσχυση της οικοδομής άρχισαν να αποδίδουν, όπως προκύπτει από τα τελευταία στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας που δείχνουν αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 9%. Οι θετικές εξελίξεις στις αγορές θα μεταφερθούν σταδιακά στην πραγματική οικονομία μέσω της μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών και την αύξηση της απασχόλησης. Ολα αυτά συνθέτουν μία πολιτική, που δεν είναι «νεοφιλελεύθερη» όπως διατείνεται ο κ. Τσίπρας αλλά απολύτως ρεαλιστική.

Αντιθέτως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει τη θεωρία των «λεφτόδενδρων». Οι αυξήσεις μισθών φέρνουν την ανάπτυξη, όπως κατ’ επανάληψη έχει διακηρύξει, χωρίς όμως ποτέ να παρουσιάσει ένα σχέδιο μεγέθυνσης της οικονομίας. Οι κινδυνολογίες του για την αγορά, όπως η ανακάλυψή του ότι «στις γιορτές είχαμε πτώση 30%», όταν ακόμη δεν έχουν ανακοινωθεί τα στοιχεία Δεκεμβρίου για τον κύκλο εργασιών του εμπορίου, αποτυπώνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί. Η οικονομία πηγαίνει καλά, και τρέχει ακόμη γρηγορότερα μόλις σημειώθηκε η πολιτική αλλαγή, τον περασμένο Ιούλιο. Η μνημονιακή περίοδος έδειξε ότι δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν για να μάς δοθεί. Η Ελλάδα πρέπει να κατακτήσει κάθε σημείο ανάπτυξης με πολιτικές που θα ευνοούν την παραγωγή γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα αυξηθεί και η κατανάλωση. Το αντίθετο δεν ισχύει, αντιθέτως η αύξηση της κατανάλωσης με ταυτόχρονη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης αποτελεί πρόδρομο σημείο υποτροπής της κρίσης.

Οσο για τον κατώτατο μισθό, η προεκλογική δέσμευση του κ. Μητσοτάκη για αύξηση των βασικών αποδοχών σε διπλάσιο επίπεδο από αυτό του ΑΕΠ οδηγεί σε μία αναπροσαρμογή κατά 5%. Σημαντικότερο ωστόσο είναι να επικρατήσει στην αγορά εργασίας η πλήρης απασχόληση αντί της μερικής, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με σημαντικές επενδύσεις…

ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Είναι σοκαριστική η διαπίστωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για την ατιμωρησία που επικρατεί γύρω από τα εγκλήματα του δρόμου. Με αφορμή το αιματηρό επεισόδιο μεταξύ Αφγανών και Πακιστανών στην οδό Μενάνδρου ο κ. Χρυσοχοΐδης στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα στον Σκάι αποκάλυψε το κενό νομοθεσίας που επικρατεί μεταξύ συλλήψεων και προφυλακίσεων: «Οι περισσότεροι έχουν ένα χαρτί του αιτούντος άσυλο. Το άσυλό τους πρόκειται να εκδικαστεί σε 2-4 χρόνια.

Πολλές φορές το χαρτί είναι πλαστό. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους (αλλοδαπούς) είναι παραβατικοί και ορισμένοι πηγαίνουν στο οργανωμένο έγκλημα. Γυρνούν από δω κι από κει. Δεν έγινε καμία προσπάθεια να φύγουν από τη χώρα να εκδικαστεί το άσυλο στους παραβατικούς διότι ο νόμος που υπήρχε μέχρι 31/12 δεν έδινε τη δυνατότητα αυτή. Σε όποιους επιχειρήθηκε να φύγουν, τελευταία στιγμή, ακόμη και στην πόρτα του αεροπλάνου έλεγε «θα υποβάλω καινούργιο αίτημα». Αποτέλεσμα; Δεν έφευγε ποτέ.

Οι παραβατικοί υποθέτω ότι είναι 2-3.000 άνθρωποι, ξεκίνησε μια επιχείρηση με βάση τον νέο νόμο, όποιος είναι παραβατικός, ανεξάρτητα από τη ποινική του μεταχείριση, όταν συλλαμβάνεται κρατείται, εκδικάζεται η αίτηση του ασύλου κατά προτεραιότητα μέσα σε λίγες μέρες, απορρίπτεται το άσυλό του. Κρατείται στα προαναχωρησιακά κέντρα για να φύγει προς την πατρίδα του. Εδώ και ένα μήνα γίνεται αυτή η δουλειά και έχουμε αποτελέσματα. Υπάρχουν ομάδες αλλοδαπών και κάποιων ημεδαπών που έμαθαν να παραβατούν ατιμωρητί.

Υπάρχουν άτομα που έχουν κλέψει 100 φορές, έχουν προσαχθεί 100 φορές, έχουν αφεθεί ελεύθεροι 100 φορές και κυκλοφορούν ελεύθεροι κάθε φορά που συλλαμβάνονται, επειδή διαπράττουν ένα αδίκημα κλοπής, ληστείας κ.τ.λ. Η προηγούμενη αλλαγή του νόμου που έγινε, τη διακεκριμένη κλοπή την είχε στις 120.000. Ποιος έχει 120.000 στο σπίτι του για να τη χαρακτηρίσουμε διακεκριμένη κλοπή; Αστειότητες. Αυτό τώρα άλλαξε». Οταν ύστερα από 100 συλλήψεις ομάδες επικίνδυνων παραβατικών εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι δεν πρέπει να απορούμε για τα αιματηρά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Το καθεστώς ατιμωρησίας πρέπει να λήξει χωρίς άλλη καθυστέρηση.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση