Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ήταν διαπιστωμένα -βάσει και των μετρήσεων- το πιο αδύναμο σημείο μιας επιτυχημένης κυβέρνησης. Η απότομη έκρηξη του προβλήματος συνέπεσε με τις πρώτες εβδομάδες ζωής της νέας κυβέρνησης, η οποία, τότε, έσβηνε πυρκαγιές. Η προσπάθεια να αποφευχθεί ένα «νέο Μάτι» ήταν επιτυχής, αφού με πρωτοφανή αριθμό πυρκαγιών το καλοκαίρι η χώρα δεν θρήνησε ούτε ένα θύμα. Ομως αυτή η επιτυχία που απορρόφησε την προσοχή της κυβέρνησης φαίνεται πως οδήγησε και σε μια αστοχία: Δεν εκτιμήθηκε σωστά το μέγεθος, η πολυπλοκότητα και οι απαιτήσεις του μεταναστευτικού. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Μ. Μαξίμου στο κρίσιμο διάστημα, με ευθύνη των αρμοδίων, δεν είχε σωστή και ακριβή ενημέρωση για το βάθος και την έκταση του προβλήματος. Οταν την απέκτησε έγινε προσπάθεια για διορθωτικές κινήσεις (αλλαγές στις αρμοδιότητες και στον εκπρόσωπο Τύπου, επιστράτευση του κ. Στεφανή κ.λπ.), αλλά και πάλι διαπιστώθηκε η αδυναμία του συντονισμού που απαιτείται για την αντιμετώπιση ενός τόσο δύσκολου και πολύπλοκου προβλήματος. Η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη να επανασυστήσει το υπουργείο ελήφθη οριστικά πριν από μερικές μέρες. Και συνιστά έμπρακτη διόρθωση ενός λάθους, αλλά και έμμεση απόδοση των ευθυνών.

ΜΕΣΑ απ’ αυτό το πρίσμα, η χθεσινή χαιρέκακη ανάρτηση του Α. Τσίπρα περί «γκάφας» του Κ. Μητσοτάκη αποπνέει πολιτική μικροψυχία. Και εξηγεί, βέβαια, γιατί ο Α. Τσίπρας δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη για κανένα από τα πολύ μεγάλα λάθη που έκανε. Προτιμούσε πάντα ή να τα φορτώνει σε άλλους ή να τα βάζει κάτω από το χαλί και να κάνει τα στραβά μάτια. Ποτέ δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει και να διορθώσει ένα λάθος του. Η ανάρτησή του, όμως, θυμίζει και το παροιμιώδες θράσος του. Μιλάει για «γκάφα» κάποιος που ως πρωθυπουργός της χώρας κατέθεσε δημοσίως την άγνοιά του, ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα. Και κάποιος που, έχοντας υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, κατάφερε με την άφρονα πολιτική τού «λιάζονται και εξαφανίζονται» να γίνει οικοδεσπότης και πολλαπλασιαστής του προβλήματος.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία φορά που ο Α. Τσίπρας επιδεικνύει τον πολιτικό κυνισμό του και τη γνήσια άγνοιά του. Εκ χαρακτήρος και προσωπικότητας θα «φροντίζει» πάντα να θυμίζει δύο από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους αποδοκιμάστηκε τόσο έντονα σε τέσσερις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Και διαρκώς θα δίνει την ευκαιρία να συγκρίνεται ένας πρωθυπουργός που έχει το σθένος και τη γενναιότητα να αναγνωρίζει και να διορθώνει τα λάθη του με έναν τέως πρωθυπουργό, ο οποίος ουσιαστικά υπήρξε μόνο ως ευθυνόφοβος και κρυπτόμενος.

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΚΑΠΑΚΙ ΤΟΥ ΥΠΟΝΟΜΟΥ

Η κατάθεση-καταπέλτης της Ε. Ράικου στην προανακριτική πέτυχε ταυτοχρόνως τρία σημαντικά πράγματα: 1. Δικαιολόγησε απολύτως τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής για τη Novartis. 2. Αποκάλυψε πλήρως την άθλια σκευωρία που στήθηκε από ένα παραδικαστικό κύκλωμα με παραφυάδες στον χώρο του Τύπου. 3. Οπως εκτιμούν νομικοί κύκλοι, στοιχειοθετεί το κατηγορητήριο σε βάρος του Δ. Παπαγγελόπουλου κι ενδεχομένως ανοίγει την έρευνα και σε άλλα πρόσωπα. Με αυτά τα χαρακτηριστικά -εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για το περιεχόμενό της- η κατάθεση της κ. Ράικου αποδεικνύεται καταλυτική. Οχι μόνο για την περιγραφή-αποκάλυψη τού πώς και πόσο «μαφιόζικα» λειτουργούσε το «παραδικαστικό». Κατά την κ. Ράικου ο Ρασπούτιν ζητούσε την άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον πολιτικών αντιπάλων, ΧΩΡΙΣ να υπάρχουν στοιχεία. Πρόκειται για τον ορισμό της πιο μεγάλης προσπάθειας μαζικής εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων. Και εν ψυχρώ. Αλλά και γιατί δημιουργεί τις στέρεες βάσεις, ώστε να μη μείνει ατιμώρητη μια τόσο ωμή και προκλητική συμπεριφορά, η οποία προσπάθησε να βιάσει τον πυρήνα της θεσμικής λειτουργίας του πολιτεύματος. Η κατάθεση της κ. Ράικου υπ’ αυτήν την έννοια αποκτά ιστορική αξία. Αφού τείνει να εξελιχθεί σε έναν ισχυρό θεσμικό φραγμό απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια αλλοίωσης του πολιτεύματος.

Μια κυρία στο Προεδρικό

Πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας η Αικ. Σακελλαροπούλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κ. Μητσοτάκης είχε καταλήξει στην κ. Σακελλαροπούλου εδώ και αρκετές μέρες, αλλά την απόφασή του την ήξεραν μόνο 3 πολύ στενοί συνεργάτες του, οι οποίοι και κράτησαν το επτασφράγιστο μυστικό. Η ακατάσχετη ονοματολογία των τελευταίων ημερών, που έφθειρε πρόσωπα και θεσμούς, οδήγησε τον πρωθυπουργό να επισπεύσει ακόμα περισσότερο την ανακοίνωση της ειλημμένης απόφασής του. Η Αικ. Σακελλαροπούλου χαίρει πολύ μεγάλης εκτίμησης, όχι μόνο στους δικαστικούς κύκλους, καθώς η ολοκληρωμένη προσωπικότητά της την έχει κάνει αποδεκτή σχεδόν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Στενή φίλη του Β. Βενιζέλου, αλλά και του μακαρίτη Στ. Τσακυράκη, έχει σαφείς αναφορές στον χώρο της κεντροαριστεράς (θεωρείται πολύ αποδεκτή και από το ΚΙΝΑΛ), προσδίδοντας πολιτικό εύρος στην υποψηφιότητά της. Αλλωστε με πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η κ. Σακελλαροπούλου έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας…

Κι ένας κυρίαρχος στο πολιτικό παίγνιο

…Γεγονός που υποχρεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ ή να ψηφίσει την κ. Σακελλαροπούλου ή να μείνει τραγικά εκτεθειμένος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ηδη στην Κουμουνδούρου ακούστηκαν οι πρώτες φωνές που λένε ότι «δεν μπορούμε να μην την ψηφίσουμε». Ο Κ. Μητσοτάκης, «αιφνιδιάζοντας», απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι μπορεί και κάνει υπερβάσεις, οι οποίες συναντούν ευρύτατης αποδοχής και δημιουργούν νέα πολιτικά δεδομένα. Τα ρεκόρ ψήφων κατά την εκλογή Προέδρου της Βουλής και κατά την ψήφιση του νόμου για την ψήφο των αποδήμων είναι κάποιες από τις αποδείξεις της «εποχής Μητσοτάκη» στην πολιτική ζωή της χώρας. Κάτι αντίστοιχο αναμένεται να γίνει και με την εκλογή της νέας ΠτΔ, συμβολίζοντας τη νέα εποχή στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Αν ελπίζεις «σε μια μεγάλη ωραία εξέγερση, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι ούτε αναίμακτη, ούτε πολιτισμένη», αλλά «άγρια», τι είσαι εκτός από τραγουδίστρια;

2. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο Α. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ «ΠΑΝΤΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ» ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου