Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ακούω, από πρωίαν της Τετάρτης, διάφορους στα «πρωινάδικα» να ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον ίδιο τον Αρμαγεδδώνα μαζί με τον κατακλυσμό του Νώε εξαιτίας της εκλογής του Τραμπ. Αγνοούν ότι ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος περιβάλλεται από σιδηρούν διοικητικό σύστημα, το οποίο ουσιαστικά δεν αλλάζει, και ότι το πρωτεύον υπαγορεύεται από το εθνικό συμφέρον.

Ηδη, λίγες ώρες μετά την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων ο Τραμπ απευθύνθηκε προς τους Αμερικανούς πολίτες από χειρογράφου, πράγμα που δεν έκανε όλη την προεκλογική «κούρσα», εξαιρετικά προσεκτικός στις δηλώσεις του. Σε λίγο θα εμφανίσει «τον άλλο» Τραμπ, που θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός stateman. Γιατί; Γιατί στην Ουάσιγκτον υπάρχουν καλούπια, υπάρχουν νόρμες και «κόκκινες γραμμές» για τον πρόεδρο.

Θα θυμίσω τι αποδίδεται ότι είχε σχολιάσει ο Κίσιγκερ μετά την εκλογή Ομπάμα: «Η Αμερική εξέλεξε πρόεδρο Αφροαμερικανό με αντίληψη και νοοτροπία λευκού». Κάποιοι είπαν ότι ήταν ρατσιστικό σχόλιο. Τα οκτώ χρόνια της προεδρίας Ομπάμα απέδειξαν ότι ο μάγος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) και Τζέραλντ Φορντ (1974-1977), είχε δίκιο.

Η Ελλάδα, παραδοσιακά, χρωστάει στην Αμερική από τον Εμφύλιο, για να μην πω από την Καταστροφή του 1922, όταν στα δικά της καράβια σώθηκαν χιλιάδες πρόσφυγες από την προβλήτα της καιόμενης Σμύρνης. Θα εξακολουθήσει να έχει καλές σχέσεις και με πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό φαίνεται να το έχει καταλάβει ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας, που ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλωστε ο κ. Κοτζιάς ήταν σαφής: «Είχαμε συνάντηση με το επιτελείο Τραμπ από τον Σεπτέμβρη». Αλλο που ταΐζουν επαναστατικό σανό τους εναπομείναντες συριζαίους.

Η πλάκα είναι ότι στη δήλωση που έκανε ο Κοτζιάς μάς είπε ότι ο πρωθυπουργός περιμένει να υποδεχτεί τον Ομπάμα, επισημαίνοντας ότι «χαίρει μεγάλης δημοφιλίας, όπως απέδειξαν και οι δημοσκοπήσεις έξω από τα εκλογικά κέντρα». Είναι δημοφιλής ο απερχόμενος Δημοκρατικός πρόεδρος, αλλά οι πολίτες ψήφισαν πρόεδρο Ρεπουμπλικάνο. Γιατί στην Αμερική, κάθε οκτώ χρόνια, η προεδρία «αλλάζει χέρια». Οπως γίνεται σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου. Αλλοι είναι του Μαδούρο οι θαυμαστές…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου