Η περιφρόνηση των θεσμών από τον Τραμπ στις ΗΠΑ, η δουλοπρέπεια της Ε.Ε. απέναντι στην Τουρκία-«πυλώνα της ευρωπαϊκής άμυνας» και η υποχώρηση της Δημοκρατίας παγκοσμίως έκανε τους Ερντογάν – Μπαχτσελί να πιστέψουν ότι η απροσχημάτιστη πολιτική εξόντωση του Εκρέμ Ιμάμογλου -με ταυτόχρονη φίμωση των social media και απαγόρευση συγκεντρώσεων στην Τουρκία- θα περάσει αβρόχοις ποσί.

Ομως ο Ιμάμογλου δεν είναι τυχαία περίπτωση. Είκοσι χρόνια νεότερος του Ερντογάν, στη συνείδηση της πλειοψηφίας των Τούρκων είναι ήδη ο επόμενος πρόεδρος, όσα εμπόδια κι αν του βάλουν. Ο ανηλεής πόλεμος του ισλαμιστή προέδρου με τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης έχει και πολιτισμική διάσταση, καθώς ο δεύτερος εκφράζει την κοσμική, δυτικότροπη Τουρκία, που αντιστέκεται στον «βαθύ εξισλαμισμό» – χωρίς κατ’ ανάγκην να διαφωνεί με τα νεο-οθωμανικά οράματα και την πολιτική του διεθνούς επεκτατισμού.

Για να επιλέξει ο Ερντογάν τη σύγκρουση με έναν αντίπαλο από τον οποίον νομοτελειακά θα χάσει, είτε βρίσκεται σε πανικό είτε θέλει υποσυνείδητα να του… στρώσει το χαλί, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του τον επόμενο ηγέτη της Μεγάλης Τουρκίας, σύμφωνα με μια ημι-συνωμοσιολογική θεωρία με ψυχαναλυτικό υπόβαθρο.

Το σίγουρο είναι ότι δεν πηγαίνει καλά η «Κουρδική Επιχείρηση» του Ερντογάν, με στόχο να αλλάξει το Σύνταγμα και να διεκδικήσει νέα θητεία το 2028. Ο εθνικιστής Μπαχτσελί είχε υποσχεθεί ότι ο Οτσαλάν θα αφεθεί ελεύθερος αν ζητήσει από το ΡΚΚ να καταθέσει τα όπλα – όπως και έγινε. Προχθές, όμως, ο υπ. Δικαιοσύνης, Γιλμάζ Τουντς, εξόργισε την ηγεσία του φιλοκουρδικού κόμματος DEM λέγοντας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει επειδή δεν επιτρέπεται η απονομή χάριτος σε ισοβίτες εκ μετατροπής, αρχικά καταδικασμένους σε θάνατο. Οι ενδείξεις ότι κι αυτό το ειδύλλιο του Ερντογάν με τους Κούρδους θα λήξει άδοξα πολλαπλασιάζονται.