Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Βιαστικές και επιπόλαιες υπογραφές κάτω από κείμενα, τα οποία παραπέμπουν σε καθεστώς «χούντας». Φορτισμένες «μαρτυρίες» χωρίς γνώση των πραγματικών περιστατικών. Και βαθυστόχαστες «αναλύσεις» επί ανύπαρκτων γεγονότων. Μέχρι που έφτασε χθες ένας τέτοιος «αριστερός διανοούμενος» -κομμένος… κριτής από… ριάλιτι- να προτρέψει ουσιαστικά έναν ιερωμένο να σπρώξει τον πρωθυπουργό στον γκρεμό.

Η ΗΤΤΗΜΕΝΗ «αριστερά» βρίσκεται σε παράκρουση. Κι όπως όλοι οι άνθρωποι, που όταν εξωθούνται σε ακραίες συνθήκες βγάζουν τον πραγματικό εαυτό τους, έτσι και οι αυτοχρισθέντες «διανοούμενοι» επιδεικνύουν την επιπολαιότητά τους, αλλά και τα επικίνδυνα διχαστικά εσώψυχά τους. Από καιρό στο περιθώριο της πραγματικής ζωής οι περισσότεροι ή έχοντας πάρει την κατηφόρα της όποιας επαγγελματικής καταξίωσης, μπαίνουν μπροστάρηδες στην προπαγανδιστική εκστρατεία, που έχει κηρύξει η πολιτικά σαστισμένη και αμήχανη Κουμουνδούρου. Δεν είναι η πρώτη φορά που στρατεύονται «επώνυμοι». Πολλοί εξ αυτών έχουν κάνει την όποια καριέρα έχουν κάνει ακριβώς λόγω αυτής της στράτευσης. Αλλά η τωρινή στράτευσή τους βγάζει μάτι, καθώς έρχεται σε προφανή αναντιστοιχία και με τα ίδια τα γεγονότα και με τις συνθήκες και με τη συλλογική επιθυμία μιας κοινωνίας που έχει κάνει τις επιλογές της.

ΤΟ ΠΙΟ επικίνδυνο σε αυτήν την επιστράτευση είναι η συμμετοχή στη δημιουργία πλαστών και πολιτικά παρανοϊκών «διλημμάτων». Οπως τι είναι χειρότερο, η ρίψη μολότοφ ή το «ξεβράκωμα»; Η κατάληψη ή η καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας ή το «κεφαλοκλείδωμα» κατά τη σύλληψη ενός αντιστεκόμενου διαδηλωτή; Η διατάραξη της κοινής ειρήνης ή η χρησιμοποίηση κατειλημμένων κτιρίων για τη διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπινου εμπορεύματος; Ανύπαρκτα διλήμματα για την κοινή λογική κι ευτυχώς πλέον για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ όμως για τους ίδιους -τους περισσότερους από τους αιφνιδίως ανησυχήσαντες- είναι ότι έχουν σιωπήσει εκκωφαντικά σε άλλα πολύ πιο τραγικά γεγονότα. Λέξη για τα 4 θύματα της Marfin που έγιναν παρανάλωμα του πυρός από τις μολότοφ των μπαχαλάκηδων. Λέξη για την απόπειρα δολοφονίας του Λ. Παπαδήμου. Λέξη για την εκατόμβη θυμάτων στο Μάτι. Λέξη για τους ανθρώπους που χρόνια τώρα βλέπουν τις περιουσίες τους να γίνονται ρημαδιό, επειδή τα παιδιά παίζουν τους αναρχικούς. Λέξη για κανέναν από τους αστυνομικούς που τραυματίστηκαν ή έμειναν ανάπηροι από τις μολότοφ των παιδιών, επειδή ήταν στη «λάθος πλευρά». Λέξη για τη σεξουαλική παρενόχληση Ελληνίδων υπαλλήλων της πρεσβείας της Βενεζουέλας από τον «σύντροφο πρέσβη».

ΠΟΣΗ ανθρώπινη μικρότητα, υποκρισία και πνευματικός νανισμός κρύβονται σε αυτήν την παρατεταμένη σιωπή; Ανυπολόγιστη. Κι εξόχως αποκαλυπτική για τον «αέρα» που ανέπνεαν επί 40 χρόνια στα ασφαλή μπαράκια της αμφισβήτησης. Ομως τώρα, 40 χρόνια μετά, αυτός ο στρατευμένος μικρόκοσμος βρίσκεται εκτεθειμένος στην ίδια δημόσια θέα που βρίσκεται και ο χορηγός πολιτικός θίασος. Ο οποίος χάριν της ανεπανάληπτης συγκυρίας του 2015 βγήκε για 5 χρόνια από τον μικρόκοσμό του, κυβέρνησε, δοκιμάστηκε, κρίθηκε και εστάλη πίσω, εκεί απ’ όπου έφυγε για λίγο.

Ο ΠΟΛΑΚΙΣΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Ο ΡΑΓΚΟΥΣΙΣΜΟΣ

Το ότι ο Π. Πολάκης έχει μπει στο «ψυγείο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι φως φανάρι. Η χυδαιότητα της συμπεριφοράς του, η αμετροέπειά του, ο βάρβαρος και απαίδευτος λόγος του και ο αχαλίνωτος ταξικός ρεβανσισμός του, τον έκαναν να θεωρείται τοξικός, ακόμα και από τους μέχρι πριν από λίγο καιρό πιο ένθερμους υποστηρικτές του: Τον Α. Τσίπρα και την Μπ. Μπαζιάνα. Η πολιτική τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη. Ειδικά από τη στιγμή που ο «προεδρικός αρθρογράφος» πήρε το πράσινο φως από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κηρύξει τον «αψύ» αποδιοπομπαίο από τη δημόσια εικόνα του «νέου» ΣΥΡΙΖΑ.

Το κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι ότι δεν μπορεί να κουμαντάρει το «καραβάνι» αν δεν υπάρχουν «σκυλιά που γαβγίζουν». Είναι δομικό το πρόβλημα και στοιχείο του πολιτικού DNA του. ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Πολακισμό μοιάζει με σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Και επειδή η φύση και η «αριστερά» απεχθάνονται τα κενά, ανατέλλει ο διάδοχος του δύοντος Πολακισμού: Ο Ραγκουσισμός. Η «σχολή» του ανθρώπου που ακύρωσε αυτοβούλως όλο, το όποιο πολιτικό του είναι, προκειμένου να μη συνεχίσει να βρίσκεται τα αζήτητα της πολιτικής.

Σε χρόνο μηδέν ο Γ. Ραγκούσης που είχε «στολίσει» με τα καλύτερα και τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε βασιλικότερος του βασιλέως. Ξέχασε τις χοντράδες που είχε εκστομίσει εναντίον του σημερινού αφεντικού του. Ξέχασε που έχει βάλει την υπογραφή του ως «κηπουρός του ΓΑΠ». Ξέχασε τις «μάχες» που είχε δώσει αγέρωχος απέναντι στον λαϊκισμό. Κι έγινε ένα είδος «πολιτικού γενίτσαρου». Αλλάζοντας στρατόπεδο, έγινε φανατικότερος των φανατικών.

Ευλόγως έχει αναλάβει να ηγηθεί της πολιτικά φαιδρής εκστρατείας κατά της «χούντας» και του «αστυνομικού κράτους». Και πρόθυμα προσπαθεί να κάνει πολιτική το πιο αστήρικτο fake news. Είναι ένας άξιος διάδοχος-αντικαταστάτης του Π. Πολάκη. Τίτλος τιμής…

«Ταφόπλακα» στο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης

Η χθεσινή επίσκεψη – αστραπή του Ν. Δένδια στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Κύπρο δεν έγινε σε καθόλου τυχαία στιγμή και, όπως φαίνεται, εξασφαλίζει πολύτιμο διπλωματικό -και όχι μόνο- κεφάλαιο. Στην κορύφωση της εντυπωσιακής απομόνωσης της Τουρκίας και μετά τον αμερικανικό κόλαφο στον Τ. Ερντογάν για τον αγωγό EastMed, η Ελλάδα συνδέθηκε ευθέως με τον στρατηγό Καλίφα Χαφτάρ, ο οποίος είναι θέμα χρόνου -όπως λένε στρατιωτικές και διπλωματικές πηγές- να καταλάβει την Τρίπολη και να παραδώσει την εξουσία στον πρωθυπουργό Αμπντουλάχ αλ Θάνι, αφαιρώντας την από τον Σάρατζ. Ενώ η υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου για τον EastMed, που θα γίνει στην Αθήνα στις 2 Ιανουαρίου, από τους Κ. Μητσοτάκη, Μπ. Νετανιάχου και Ν. Αναστασιάδη, θεωρείται η ταφόπλακα του «μνημονίου» Τουρκίας-Λιβύης.
Η «αιφνίδια» επίτευξη της συμφωνίας, που έχει και τις ευλογίες της Αιγύπτου, καθιστά -εκτός από νομικά- και πρακτικά άκυρη τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Διπλωματικοί κύκλοι δεν θεωρούν άσχετη απ’ αυτήν την εξέλιξη τη χθεσινή συνέντευξη του Μ. Τσαβούσογλου στο «Βήμα» με την οποία, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για κοινή προσφυγή Ελλάδας-Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΑΚΟΜΑ;

Το περιστατικό με τη βίαιη συμπεριφορά αστυνομικών του Α.Τ. Ομονοίας σε γυναίκα ΑΜΕΑ -που αποκάλυψε εφημερίδα- έγινε στις 20 Οκτωβρίου. Πριν από δύο μήνες δηλαδή. Η ΕΛ.ΑΣ. με ανακοίνωσή της επιβεβαιώνει το γεγονός και αποκαλύπτει ότι οι δράστες-αστυνομικοί συνελήφθησαν, καθώς και ότι ολοκληρώνονται οι έλεγχοι. Το υλικό προέρχεται από τις κάμερες ασφαλείας του Α.Τ., ποιοι το έκαναν είναι γνωστό, χρόνος για να δοθούν καταθέσεις και μαρτυρίες υπήρξε άπλετος, γιατί δεν έχουν τιμωρηθεί ακόμα οι ένοχοι, που αμαυρώνουν το όνομα της ΕΛ.ΑΣ. και μάλιστα σε τόσο «πονηρές» μέρες;

Απορίες

1. Απέτυχε η ανακατάληψη της βίλας Κούβελου και πήγαν μέρα μεσημέρι στο κέντρο της αγοράς στο Μαρούσι με ανοιχτά τα μαγαζιά να σπάσουν και να φοβίσουν. Αυτό είναι ακτιβισμός ή τρομοκρατία;

2. Η μπουνιά του κουκουλοφόρου σε ηλικιωμένο πολίτη στο Μαρούσι και μετά, όταν εμφανίστηκε ο άνδρας των ΜΑΤ, το όπου φύγει-φύγει, τι είναι; Τζάμπα μαγκιά ή απλή αλητεία;

3. Ο κ. Τόσκας είπε ότι κατήργησε την ομάδα ΔΕΛΤΑ γιατί ήταν «οι μπαχαλάκηδες από την πλευρά του κράτους». Υπάρχει περίπτωση να καταλάβει ποτέ τι είναι ο μπαχαλάκιας; Ή είναι σαν τον κωδικό 123456;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου