Πέραν όλων των άλλων, τίθεται πλέον ένα κρίσιμο ερώτημα ουσίας: οι άνθρωποι αυτοί -οι οποίοι προφανώς δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν ενταχθεί σε καθεστώς προστασίας από την ελληνική Δικαιοσύνη- έχουν άραγε καταθέσει τα ίδια ενώπιον των αμερικανικών Αρχών; Ή μήπως υπάρχει μία «ελληνική» και μία «αμερικανική» βερσιόν των καταθέσεών τους;

Οπως είναι γνωστό, η αμερικανική πλευρά έχει -και όχι άπαξ- διαμηνύσει ότι δεν έχει στη διάθεσή της στοιχεία που να δείχνουν την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών στο σκάνδαλο. Πώς γίνεται όμως οι ίδιοι μάρτυρες να μην εμπλέκουν πολιτικούς στις ΗΠΑ και να τους εμπλέκουν στην Ελλάδα; Μήπως πρέπει να ζητηθούν οι καταθέσεις των ανθρώπων αυτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, μιας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι η αποκάλυψη του εγγράφου αποδεικνύει ότι… δεν υπάρχει σκευωρία;

Από κει και πέρα, είναι προφανές ότι τα πράγματα γίνονται άβολα για τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης -και δεν είναι ένας και δύο- οι οποίοι έθεσαν υπό καθεστώς προστασίας τους συγκεκριμένους μάρτυρες, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της ακυρότητας της κατάθεσής τους. Και προφανώς, κάπου εδώ ξεκινούν τα σενάρια: άραγε, μόνοι τους αποφάσισαν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης τα της μεταχείρισης των συγκεκριμένων μαρτύρων; Και ποιος ήταν ο στόχος της προστασίας τους; Να πουν ό,τι γνώριζαν ή μήπως να εμποδιστεί η αντίκρουση των λεγομένων τους;

Εκ του αποτελέσματος, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί συνεισέφεραν κάτι πολύ σημαντικό στην εξιχνίαση «του μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Επτά στους δέκα φακέλους πολιτικών έχει ήδη μπει στο αρχείο – και οι υπόλοιποι οδεύουν προς τα εκεί.

Σε κάθε περίπτωση, η αποκάλυψη δίνει μία ευκαιρία στην Προανακριτική – να ξεφύγει από τη «μάχη της εξαίρεσης» των κ.κ. Πολάκη και Τζανακόπουλου και να αρχίσει να ασχολείται με την ουσία της υπόθεσης, που κάθε μέρα που περνά φαντάζει όλο και πιο κραυγαλέα…

Από την έντυπη έκδοση
*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου