Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Δύσκολα δέχονται οι έντιμοι που τιμωρήθηκαν από τον εσμό των ανικάνων να παραμένουν και να ασκούν γενική διεύθυνση οι σύντροφοι ΣΥΡΙΖΑ με αυτοαναφορά, μη ενημερώνοντας για τις αποφάσεις τους ούτε τους υπουργούς. Ποιος άραγε αφελής πιστεύει ότι με χειροπέδες στους καρπούς μπορεί κάποιος να ξεκολλήσει τα γρανάζια της μηχανής που τους έριξε αλάτι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα όταν αυτοί που πρόσβαλαν, που τρομοκράτησαν, που ξεπούλησαν ασημικά και ήθος κυκλοφορούν ξεδιάντροπα ανάμεσά μας και απεργάζονται τις ίδιες απάτες. Μηρυκάζουν τα ίδια ψέματα με τα οποία υφάρπαξαν την ψήφο των πολιτών σε τρεις αναμετρήσεις το 2015.

Ωστόσο, θαρρώ πως τα κόμματα θα έπρεπε να αναλύσουν όχι μόνο το αποτέλεσμα που έφεραν στις εκλογές του Ιουλίου αλλά να ερευνήσουν πώς έγινε και τόσες χιλιάδες ψηφοφόροι φάνηκαν να δείχνουν εμπιστοσύνη στο κεραμεούν και φαύλο το σιχαμερό που κιόλας μερικούς (χωρίς προπόνηση αρκετή) αγυρτικώς εξαπατά. Το κεραμεούν και φαύλον*.

Πιστεύω ακράδαντα ότι υπουργοί και υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς έχουν τη δύναμη, έχουν το σθένος, έχουν την πίστη να μοιράζονται την αγωνία του Μητσοτάκη να σηκώσει όρθια την Ελλάδα. Μιλώντας, την Τετάρτη, με ξένο διπλωμάτη τον ακούσαμε να λέει ότι «η χώρα σας εκεί που έμενε στον πάτο, εξαιτίας του άκρατου λαϊκισμού που ήταν η κεντρική πολιτική επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, τώρα ανεβαίνει στην κορυφή». Κι αναγάλλιασε η καρδιά μου…

Ομως ταυτόχρονα με αυτή τη διαπίστωση του ξένου συνομιλητή, μου πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό μου πόσοι από μας κατανοούμε πραγματικά τη ναυαγιαίρεση που έχει αναλάβει εργολαβικά ο πρωθυπουργός. Σαν σβούρα τρέχει μέσα κι έξω από την Ελλάδα να περάσει το μήνυμα ότι όλα τώρα αλλάζουν και τίποτε δεν μένει ίδιο.
Αλήθεια είναι ότι τα πέντε τελευταία χρόνια χιλιάδες άνθρωποι δοκιμάστηκαν έτσι που δεν τους άξιζε. Δούλεψαν, έκαναν περιουσία, πλήρωσαν φόρους διπλούς, κατέβαλαν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, εμπιστεύονταν το κράτος. Και ξαφνικά άρχισαν να γκρεμίζονται όλες οι βεβαιότητές τους. Πρώτα απογοητεύτηκαν, μετά οργίστηκαν, μετά απελπίστηκαν και τέλος παραδόθηκαν στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των ανίδεων που επιχείρησαν να μάθουν στου κασίδη το κεφάλι.

Σ’ αυτούς τους πολίτες που είναι η ραχοκοκαλιά της Ελλάδας πρέπει να απευθυνθεί η κυβέρνηση. Να μην επιτρέψει να απολέσουν τις προσδοκίες που τους γεννήθηκαν από την ειλικρίνεια του πρωθυπουργού. Πρέπει να ζητηθεί όχι η ανοχή τους -επειδή πέντε χρόνων πληγές δεν επουλώνονται σε εκατό μέρες- αλλά να επιστρατεύσουν την υπομονή για να φανούν τα αποτελέσματα του αγώνα και της αγωνίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Να κρατήσουν ζεστή την ελπίδα τους ότι η Ελλάδα το 2020 θα κοιτάζει το μέλλον της αισιόδοξα.

Ακούω τους κλώνους του Πολάκη στην εξεταστική επιτροπή δίνοντας τη μάχη να υπερασπιστούν εκείνον που αν πετύχαινε το colpo grosso που σχεδίασε, τότε το όνειρό τους να μείνουν στην εξουσία -πατώντας πάνω στη Δημοκρατία και ακυρώνοντας τους θεσμούς- ίσως να έπαιρνε και σάρκα και οστά. Ωστόσο, ήταν τόσο ερασιτέχνης ο άπληστος για τα εύγε του Τσίπρα -αν και αυτοδιαφημιζόταν για πονηρός εισαγγελέας και χειριστής σπουδαίων υποθέσεων- ώστε τον πρόδωσε η ανικανότητά του. Στη θέση που έβαλε τον εαυτό του η υπεράσπιση που προσπαθούν να του προσφέρουν οι πολακοποιημένοι τζανακόπουλοι δεν πάει απλά στράφι. Πιστώνεται εις βάρος του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ντουφεκάει την κυβέρνηση με Joker, με tweet δήθεν σκοτεινών ημερών, που όμως υπογράφουν οι Ραγκούσης, Κουρουμπλής, Σπίρτζης και άλλοι απαξιωθέντες.

Μη διστάζει η κυβέρνηση να αποφασίσει το δέον επειδή οι έχοντες και κατέχοντες το ανήθικο πλεονέκτημα σηκώνουν σκόνη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πολλοί επέλεξαν τον Μητσοτάκη για να πετάξει τη σαβούρα…

Από την έντυπη έκδοση