Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Χθες, υπό μία έννοια, ο Αλέξης Τσίπρας δικαιώθηκε: τα ελληνικά έντοκα γραμμάτια έγιναν ανάρπαστα με επιτόκιο αρνητικό – ναι, για όποιον δεν το έμαθε, συνέβη και αυτό, για πρώτη φορά στην ελληνική Ιστορία…

Τι σημαίνει αρνητικό επιτόκιο; Οτι οι αγορές είναι διατεθειμένες να πληρώνουν φύλακτρα στην Ελλάδα για τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό – και όχι να περιμένουν κέρδος, όπως συμβαίνει για τα μεγάλης διάρκειας ομόλογα που (ευτυχώς) εκδίδονται και πάλι.

Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία έφτασε σε ένα επίπεδο που θα της επιτρέψει να δανείζεται διαρκώς σε αυτά τα επίπεδα. Τα επιτόκια είναι ούτως ή άλλως αρνητικά για τις χώρες της ευρωζώνης – απλώς η Ελλάδα μπήκε και αυτή στο κλαμπ, τελευταία και καταϊδρωμένη. Και –εννοείται- μπορεί αύριο οι συνθήκες να αλλάξουν για όλους και το απόλυτο ύψος των επιτοκίων να ανέβει. Ομως, το θέμα για τη χώρα μας είναι η σύγκλιση του κόστους δανεισμού με εκείνο των υπολοίπων.
Και φαίνεται ότι αυτό αρχίζει να ξανασυμβαίνει…

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι παράγοντες που συντηρούν ένα βαθμό αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία – και ο σημαντικότερος είναι το πολύ μεγάλο ύψος των «κόκκινων» δανείων, που παραμένει ποσοστιαία δεκαπλάσιο από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Ολοι γνωρίζουμε πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο – ήταν η κρίση που μας χτύπησε το 2010, που οδήγησε τα «κόκκινα» δάνεια από το 4%-5% στο 50% αρχικά και τώρα στο 40%.

Και η απόσταση ως το 4% είναι ακόμα πολύ μεγάλη, παρά τα φιλόδοξα σχέδια των τραπεζών.

Παρ’ όλα αυτά, το ποτήρι αρχίζει να μοιάζει πιο πολύ προς το μισογεμάτο παρά προς το μισοάδειο. Και αν μέσα στο επόμενο διάστημα η Ελλάδα εξακολουθεί να δίνει το μήνυμα ότι κοιτάζει μπροστά, αλλά παράλληλα προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές του παρελθόντος, τότε ενδεχομένως τα καλά νέα θα γίνουν πιο συχνά.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου