Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τοξικός λόγος, μίσος για τους πολιτικούς του αντιπάλους, εμμονή σε ψέματα και στρεψοδικίες, γενικώς το διήμερο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ περιείχε όλα τα στοιχεία που αποδοκιμάσθηκαν από τους ψηφοφόρους στις τριπλές κάλπες.

Προφανώς ακόμη ζει με το όνειρο της χαμένης εξουσίας, δεν μπορεί να κατανοήσει όχι μόνο ότι έχασε από τον «λίγο Μητσοτάκη» αλλά και ότι ο νέος πρωθυπουργός μέσα σε διάστημα δύο μηνών έχει «σβήσει» την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ με σύμμαχο την κοινωνία και όχι το κόμμα.

Η ομιλία του κ. Τσίπρα μπορεί να ικανοποίησε το στενό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι όλο αν κρίνουμε από την παρατήρησή του για το χειροκρότημα του Τσακαλώτου, αλλά ανέδειξε την απόσταση που χωρίζει το κόμμα του με τις ευρύτερες κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις.

Η θέση του εξαρχής δυσχερής και αυτό φάνηκε από τη διάρθρωση της κεντρικής του ομιλίας. Το πρώτο μέρος της αναλώθηκε στα πεπραγμένα της κυβέρνησής του την περίοδο 2018-2019. Χαμένος χρόνος, οι πολίτες τα είχαν ξανακούσει αυτά κατά την προεκλογική περίοδο και δεν πείσθηκαν. Για αυτό έδειξαν στον κ. Τσίπρα τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Το δεύτερο μέρος αφιερώθηκε στην κριτική του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπου φάνηκαν και τα μεγάλα αδιέξοδα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Οι καταγγελίες του για τις «πολιτικές που ευνοούν τους λίγους» και οι κραυγές του «για τα συμφέροντα» δεν έχουν καμία σχέση με την άποψη που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που κρίνει με θετικό πρόσημο τις πρώτες κινήσεις του Μητσοτάκη. Ακόμη και οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η χώρα κινείται στη σωστή κατεύθυνση, δείγμα του βέρτιγκου με το οποίο πάσχει η ηγεσία της Κουμουνδούρου απέναντι στην νέα κυβέρνηση.

Στην προσπάθειά του να κριτικάρει τον Μητσοτάκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε στα γνωστά του ψέματα. Είπε, για παράδειγμα, ότι παρέλαβε διαλυμένη την οικονομία και άδεια τα κρατικά ταμεία όταν η Ελλάδα είχε γυρίσει στην ανάπτυξη (πριν τη βυθίσει μαζί με τον Βαρουφάκη στην ύφεση) και ενώ ο ίδιος είχε προειδοποιήσει την προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. να μην υπογράψει καμία συμφωνία με τους δανειστές γιατί θα την ακύρωνε. Η αλήθεια είναι ότι την οικονομία τη διέλυσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρώτο εξάμηνο του 2015 σκορπώντας τις θυσίες των πολιτών και επιβαρύνοντάς τους με νέα βάρη άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην κατά φαντασίαν μείωση του πλεονάσματος στο 2,5% από 3,5% όταν στην πράξη δεν άνοιξε τον λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπως είχε δεσμευθεί, προκειμένου να καταθέσει τα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ που θα χρηματοδοτούσαν τη διαφορά τού 1% για τα επόμενα χρόνια. «Μούφα» και η μείωση του πλεονάσματος.

Ο ίδιος κατήγγειλε τον Μητσοτάκη ότι ευνοεί τον εθνικό κατασκευαστή και τον όμιλο Λάτση. Προφανώς παράλειψή του ήταν που δεν κατήγγειλε και τον εθνικό προμηθευτή, προφανώς επειδή ο γόνος του πλέον βρίσκεται στο κομματικό του δυναμικό.

Ωστόσο και στον τομέα των δημοσίων έργων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αναθέσει τον αυτοκινητόδρομο Πατρών – Πύργου, κατόπιν διαγωνισμού στον Καλογρίτσα, που δεν έχανε προεκλογική συγκέντρωση του Νίκου Παππά και ήθελε να πάρει τηλεοπτική άδεια με δανεικά βοσκοτόπια. Ο Καλογρίτσας αποδείχθηκε αφερέγγυος, καθώς είχε χρηματοδότηση μόνο από θαλασσοδάνεια της Τράπεζας Αττικής και το έργο επί 4,5 χρόνια έμεινε στα χαρτιά. Ο κ. Τσίπρας πολύ αργά κατήγγειλε τον εθνικό εργολάβο, επί των ημερών του δεν είχε κανένα πρόβλημα, ενώ ανέλαβε ως «αντικαταστάτης» ορισμένες από τις εργολαβίες του έκπτωτου Καλογρίτσα. Οσο για τον όμιλο Λάτση, κέρδισε τον διαγωνισμό για το Ελληνικό και αυτοί που μάχονται το έργο είναι αντίπαλα συμφέροντα, τα οποία θα χειροκρότησαν θερμά τις επισημάνσεις του κ. Τσίπρα.

Οσο για τις κορώνες για την «εργασιακή ζούγκλα της δεξιάς», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που καθιέρωσε τους μισθούς των 350 ευρώ δεν πείθει. Γενικώς ο κ. Τσίπρας πάσχει από έλλειψη προγραμματικού λόγου ενώ οι κραυγές που θυμίζουν 2015 δεν έχουν πέραση σήμερα. Η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα και κανείς στην Κουμουνδούρου δεν το έχει καταλάβει.

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου