Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ταυτοχρόνως επιβεβαίωσε ότι έχει αποφασίσει να πολεμήσει ένα… φάντασμα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Το φάντασμα του «ανάλγητου νεοφιλελεύθερου Μητσοτάκη», της «ρεβανσιστικής Δεξιάς» και μιας κυβέρνησης «που εχθρεύεται τον πολίτη». Μόνο που αυτό το φάντασμα δεν γίνεται αντιληπτό από τους πολίτες. Οι οποίοι έχουν άλλες προσλαμβάνουσες κι άλλη αντίληψη για το τι συμβαίνει στη χώρα τους τελευταίους δυο μήνες. Κι αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αποτυπώνεται και στους δείκτες της οικονομίας, αλλά και σε μετρήσεις. Το φάντασμα που πολεμά ο Α. Τσίπρας υπάρχει μόνο στους πολιτικούς εφιάλτες με τους οποίους -όπως φαίνεται- ζει εδώ και δυο μήνες, αρνούμενος να δεχθεί την πραγματικότητα.

ΤΟ «ΕΡΓΟ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ταξινομηθεί και από την Ιστορία και έχει κριθεί στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Απλώς η επιμονή στην εξύμνησή του φλερτάρει επικίνδυνα με την πολιτική γραφικότητα. Υπ’ αυτήν την έννοια πιο μεγάλη σημασία έχει ο πόλεμος του Α. Τσίπρα με κάτι που δεν υπάρχει κι επομένως, εύλογα, δεν αντιλαμβάνεται ουδείς πέραν του ιδίου και των αυλοκολάκων του.

ΤΗΝ ΩΡΑ που ο πολίτης και ιδιαίτερα ο μικροϊδιοκτήτης αισθάνεται ήδη την πρώτη ανακούφιση στην τσέπη του από τον μειωμένο ΕΝΦΙΑ που του ήρθε, πόσο πειστικός μπορεί να είναι κάποιος που λέει ότι ο Κ. Μητσοτάκης «εξαπάτησε» και είναι «πρωθυπουργός της ελίτ»; Πόσω μάλλον, όταν αυτός που το λέει έχει «συλληφθεί» αρμενίζων πάνω στα κότερα της ελίτ. Πόση αξιοπιστία έχει κάποιος που έλεγε πριν από 2 μήνες ότι η Ν.Δ. θα καταργήσει τις 120 δόσεις; Και αντ’ αυτού ο γονατισμένος φορολογούμενος βλέπει πραγματικά ανακουφιστικές 120 δόσεις, στις οποίες σπεύδει να ενταχθεί σε αντίθεση με ό,τι έκανε με τις ουσιαστικά για πολύ λίγους 120 δόσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Πόση σοβαρότητα έχει κάποιος που λέει ότι έχουμε «κυβέρνηση των λίγων» όταν η μεσαία τάξη ξέρει ότι τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης την κάνουν να ξανασταθεί στα πόδια της; Πόσο εκτίθεται κάποιος όταν λέει ότι ο πρωθυπουργός είναι «κοινωνικά ανάλγητος» όταν ο καρκινοπαθής παίρνει πλέον τα φάρμακά του στο σπίτι ή ο πυρόπληκτος στο Μάτι βλέπει καθαρισμένο το οικόπεδο-προσάναμμα και να κινείται η ενίσχυσή του για να αποκαταστήσει το σπίτι του;

ΚΙ ΟΜΩΣ, ο Α. Τσίπρας συνεχίζει να πολεμά αμείλικτα το φάντασμά του που νομίζει ότι μπορεί να νικήσει. Βέβαια, ποτέ και κανένας δεν μπόρεσε να νικήσει κάτι που απλώς δεν υπάρχει. Οσοι όμως το επιχείρησαν, από ένα σημείο και μετά, αρχίζουν να θυμίζουν τον «τρελό του χωριού». Ο οποίος όσο είναι ακίνδυνος είναι και συμπαθής. Οταν όμως γίνεται επιθετικός και επικίνδυνος, τότε συνήθως απομονώνεται και γίνεται δαχτυλοδεικτούμενος.

ΜΕΧΡΙ στιγμής πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο. Καθώς συνεχίζει και μετεκλογικά μια fake news ατζέντα, που είχε υιοθετήσει από τότε που ήταν κυβέρνηση. Μια ατζέντα που είχε έναν «γκαφατζή» Κ. Μητσοτάκη, που «χαιρετάει κούκλες στις βιτρίνες» ή ανάγκαζε ανθρώπους να «δένουν» θαλάσσιες χελώνες απλώς για να τις χαζέψει με την άνεσή του. Και τώρα έχει «τα ρούχα της Μαρέβας», τη ρήση του «Γκάντι», το «έφαγε στην παραλιακή ταβέρνα χωρίς να φοράει μπλουζάκι» ή τις «long play» διακοπές του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ επίσης την ακατάσχετη κινδυνολογία. Πριν από τις εκλογές ο Κ. Μητσοτάκης θα μας έβαζε «να δουλεύουμε 7 μέρες την εβδομάδα» και θα έκοβε όλα τα επιδόματα. Μετά τις εκλογές έχει «και μετρό και αρχαία» και «εθνικούς εργολάβους» και «πατριωτική στάση» για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Εγκαίνια μουσαμάδων-Καλογρίτσας-πλήρης απραξία επί 4,5 έτη για τα γλυπτά καθιστούν απλώς φαιδρό τον αέναο πόλεμο του Α. Τσίπρα με τα φαντάσματά του.

Quo vadis ΚΙΝΑΛ;

ΜΙΑ ΑΦΙΣΑ του ΚΙΝ.ΑΛ. -η οποία στη συνέχεια αποσύρθηκε- απεικόνισε την πολιτική αμηχανία που διακατέχει το ΚΙΝ.ΑΛ. μετά το 8% που πήρε στις εθνικές εκλογές. Ενα ποσοστό δηλαδή που δεν ήταν για χαρά, αλλά ούτε και καταστροφή. Ομως εκεί στη «θολή γραμμή των οριζόντων», σε «ουδέτερο γήπεδο» και με ένα αποτέλεσμα που δεν μιλά καθαρά από μόνο του ξεδιπλώνονται οι αντιθέσεις, οι αντιφάσεις και οι διαφορετικές στρατηγικές. Εκεί βρίσκεται και το ΚΙΝ.ΑΛ. Η αφίσα βγαλμένη από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας και θυμίζοντας πιο πολύ ΚΚΕ και Σοβιετική Ενωση παρά σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Σε κόκκινο φόντο έδειχνε ένα μαύρο εργοστάσιο που αντί τσιμινιέρας είχε μια υψωμένη γροθιά. Και το σλόγκαν στο ύψος του: «Η κυβέρνηση θα μας βρει απέναντι μέσα κι έξω από τη Βουλή». Το κοκκινόμαυρο εργοστάσιο αντικαταστάθηκε από ένα πράσινο αναλόγιο-βήμα ομιλητή, αλλά το σλόγκαν δεν άλλαξε.

Η ΑΡΧΙΚΗ εκδοχή της αφίσας προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, όχι μόνο στο Διαδίκτυο αλλά και στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛ. Και η αισθητική της και το μήνυμά της θεωρήθηκαν ξένα. Ξένα για ένα κόμμα που ομνύει στον ευρωπαϊσμό και τη σοσιαλδημοκρατία και που διαπομπεύθηκε και λοιδορήθηκε ως κυβέρνηση από τους «αντιμνημονιακούς». Και μάλιστα με μια αισθητική προσομοιάζουσα με την αισθητική της αφίσας που αποκαθηλώθηκε, αφού προηγουμένως σχεδόν χλευάστηκε.

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι υπήρξε εσωτερική «αφισομαχία» και επικράτησε στο τέλος μια «συμβιβαστική λύση»: Αλλαξε το εικαστικό μέρος και διατηρήθηκε το πολιτικό μήνυμα. Αυτή η λύση όμως είναι συμβιβαστική ή μεσοβέζικη και εντέλει παραλυτική; Μάλλον το δεύτερο μοιάζει πιθανότερο. Καθώς αντανακλά τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο ΚΙΝ.ΑΛ. Οπου συνυπάρχουν αναγκαστικά «δυο κόσμοι». Ο ένας θέλει να πάει στην Ανατολή και ο άλλος στη Δύση.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ φυσιογνωμίας και πολιτικής ταυτότητας που αντιμετωπίζει το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν είναι καινούργιο ούτε δημιουργήθηκε τώρα που, π.χ., ο Π. Γερουλάνος θέτει θέμα ΠΑΣΟΚ και ηγεσίας. Προϋπήρχε. Και εκδήλωσή του ήταν ο άκομψος εξοστρακισμός του Β. Βενιζέλου παραμονές των εκλογών, όταν η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. πίστεψε ότι μπορούσε με τέτοιους «συμβολισμούς» να κερδίσει χαμένες δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η «ψαριά» όμως ήταν μετρίως μέτρια. Με αποτέλεσμα, τώρα, να εμφανίζεται το ίδιο πρόβλημα, με άλλη μορφή. Εναν αντίστοιχο «συμβολισμό» αποπειράθηκε να περάσει η ατυχήσασα αφίσα. Ομως όσο αναγκαίοι είναι οι συμβολισμοί στην πολιτική άλλο τόσο ανεπαρκείς είναι όταν δεν υποστηρίζουν μια καθαρή και στερεή πολιτική. Το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι «δύο σε ένα». Αν δεν λύσει το πολιτικό του πρόβλημα, το πιθανότερο είναι να γίνει «δυο».

ΑΘΕΛΑ της αυτή η αφίσα κατάφερε και συνόψισε με μια εικόνα και 12 λέξεις την κατάσταση του ΚΙΝ.ΑΛ. Η αφίσα αποσύρθηκε. Πρέπει να φροντίσει και το ΚΙΝ.ΑΛ. να μην έχει την τύχη της.

«Νέο ’89» ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια προμελετημένη κίνηση «προκάλεσε» αμέσως τον Κ. Μητσοτάκη «να κάνει, αν τολμάει, εξεταστική, προανακριτική, να στήσει ειδικά δικαστήρια ή ότι άλλο του ταιριάζει, για να μάθει όλος ο ελληνικός λαός ποιο είναι το σκάνδαλο και ποια η τιμωρία». Με προφανή στόχο τη θυματοποίηση του από τον «ρεβανσισμό της Δεξιάς». Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν ψύχραιμη εστιάζοντας στο μείζον, δηλαδή στο να λάμψει η αλήθεια. Σημειώνοντας όμως με νόημα δυο πράγματα: 1. Οτι «ρεβάνς ζητάει όποιος έχει ηττηθεί. Κι αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ». 2. Τη ρήση του Κ. Μητσοτάκη «Προχωράμε, αλλά δεν ξεχνάμε!». Το βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -παρά τις συγκλονιστικές καταγγελίες που έχουν γίνει- θέλει εναγωνίως τον ρόλο του «διωκόμενου θύματος», προκειμένου να επιτύχει αυτό που δεν μπορεί να πετύχει με την παιδαριώδη αντιπολίτευση που ασκεί. Δηλαδή να συσπειρώσει και το κόμμα και την εκλογική βάση του. Με άλλα λόγια ονειρεύεται ένα «νέο ’89» με τον Α. Τσίπρα στη θέση του Α. Παπανδρέου…

Θετική η «πρώτη» Σταϊκούρα

Μπροστά σε θερμή υποδοχή από τους ομολόγους του και επαινετικά σχόλια για τη νέα κυβέρνηση βρέθηκε ο Χρ. Σταϊκούρας στην πρώτη του συμμετοχή σε Eurogroup. Το αποτέλεσμα ήταν να «πάρει» τη δήλωση του Κ. Ρέγκλινγκ, με την οποία -για πρώτη φορά επισήμως- αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2020. Πήρε επίσης το πράσινο φως για την πρόωρη αποπληρωμή μέρους του δανείου από το ΔΝΤ, που θα σημάνει τη μείωση του χρέους. Σύμφωνα με πληροφορίες, εφόσον πάει καλά η 4η αξιολόγηση της ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας στο νέο Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου, τότε δημιουργούνται πολύ καλύτερες προϋποθέσεις για δυο σημαντικές εξελίξεις. Πρώτον να αξιοποιηθούν εγκαίρως τα κέρδη των κεντρικών ευρωπαϊκών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα και δεύτερον να ενταχθεί η Ελλάδα στη νέα ποσοτική χαλάρωση.

Η καταδίκη Καμμένου για συκοφαντία είναι μόνο η αρχή;

Ανησυχία επικρατεί στο περιβάλλον του Π. Καμμένου μετά την καταδίκη του για συκοφαντία μετά από αγωγή της Ντ. Μπακογιάννη. Δεν είναι τα 5.000 ευρώ που του επιδικάστηκαν, όσο ότι άνοιξε ένας πολύ ολισθηρός δρόμος για τον πρώην συγκυβερνήτη του Α. Τσίπρα, μια κι έχει πολλές δικαστικές εκκρεμότητες κι ακόμα περισσότερα ανοικτά μέτωπα.

Χωρίς βουλευτική ασυλία και χωρίς τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Καμμένος αναλογίζεται τα όσα είχε πει και κάνει τον καιρό της παντοδυναμίας του. Χωρίς να σκέπτεται ότι οι καιροί αλλάζουν…

Οι διεθνείς συναντήσεις του Κ. Μητσοτάκη

Ευκαιρία για πολλές και σημαντικές συναντήσεις είναι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τον Κ. Μητσοτάκη. Οι εργασίες της αρχίζουν στις 22 Σεπτεμβρίου στη Ν. Υόρκη. Το διπλωματικό γραφείο του πρωθυπουργού εργάζεται νυχθημερόν προκειμένου να οριστικοποιηθούν οι συναντήσεις που θα έχει ο Κ. Μητσοτάκης. Ανάμεσα στα «εκκρεμή ραντεβού» ξεχωρίζουν οι συναντήσεις με τον Ντ. Τραμπ και τον Ζ. Ζάεφ.

Ο Δένδιας στο Βερολίνο

Ο επαναπροσδιορισμός και η ανασύνταξη των σχέσεων της Ελλάδας με τους παραδοσιακούς συμμάχους και τους εταίρους της «παλαιάς Ευρώπης» αποτελεί προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια στο Βερολίνο, όπου θα έχει συνάντηση με τον ομόλογό του Χάικο Μάας, κατόπιν πρόσκλησης του τελευταίου σε συνέχεια συνάντησής τους στο Ελσίνκι. Ο υπουργός θα συναντηθεί μεταξύ άλλων και με τον πρόεδρο του γερμανικού Κοινοβουλίου, Β. Σόιμπλε, δεδομένου του σημαντικού ρόλου του Κοινοβουλίου στα γερμανικά πολιτικά δρώμενα. Στο πλαίσιο της κοινής αντίληψης μεταξύ των δύο χωρών επί πλήθους ζητημάτων περιφερειακού και διεθνούς ενδιαφέροντος, αναμένεται επίσης να συζητηθούν οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας σε βάρος της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίες συνεχίζονται παρά τα ξεκάθαρα μηνύματα της Ε.Ε. προς τη γείτονα.

Ο Μπακογιάννης και ο παράδεισος

Πριν συμπληρωθούν δύο εβδομάδες από την ανάληψη των καθηκόντων του ο Κώστας Μπακογιάννης ξεκινά να κάνει πραγματικότητα την προεκλογική του δέσμευση για την ανάκτηση της πόλης από τους κατοίκους της. Σε χρόνο-ρεκόρ συναντήθηκε με τον πρύτανη του ΕΚΠΑ Θάνο Δημόπουλο και συμφώνησαν να προχωρήσουν σε προγραμματική σύμβαση με την οποία ο Βοτανικός Κήπος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου θα ανοίξει το επόμενο διάστημα για το κοινό. Πρόκειται για έναν ιστορικό χώρο που εδώ και πολλές δεκαετίες γινόταν συζήτηση προκειμένου να καταστεί προσβάσιμος στους Αθηναίους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η πρωτοβουλία του Κώστα Μπακογιάννη και η βούληση του πρύτανη και της ακαδημαϊκής κοινότητας σύντομα θα κάνουν κτήμα των Αθηναίων αυτό τον χώρο των επτά στρεμμάτων με τα σπάνια δέντρα και φυτά που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένος. Ενας επίγειος μικρός παράδεισος σε μια υποβαθμισμένη περιοχή όπως ο Βοτανικός, που δείχνει την απόφαση Μπακογιάννη να στηρίξει με έργα και παρεμβάσεις τις γειτονιές της πόλης.

Απορίες

1. ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ «ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ» ΚΑΙ «ΔΙΑΠΛΟΚΗ» ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ;

2. ΟΙ Γ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Α. ΛΟΒΕΡΔΟΣ, ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΣΤΟΝ Κ. ΖΑΧΑΡΗ ΓΙΑ ΤΗ NOVARTIS, ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ;

3. ΟΤΑΝ ΕΙΠΕ «ΗΡΘΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΡΓΗΣΑ», ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΟΤΙ ΟΙ ΜΟΥΣΑΜΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟ;

4. ΕΛΠΙΖΩ Ο ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ ΝΑ ΗΧΟΓΡΑΦΕΙ ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΟ EUROGROUP ΕΙΠΕ Ο Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΡΧΟΝΤΑΣ»;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου