Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε παραζάλη. Και είναι πραγματικά περίεργο πώς δεν κατάλαβε ότι είχε εκμετρήσει τον κυβερνητικό του βίο. Δυο χρόνια ολόκληρα η Ν.Δ. είχε πάρει κεφάλι και οι Βερναρδάκηδες παραμύθιαζαν τον Τσίπρα ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Οι πολίτες, πραγματικοί αγανακτισμένοι πολίτες, δεν κατέλαβαν το Σύνταγμα. Ομως εκδήλωναν σε κάθε ευκαιρία την απέχθειά τους για τα έργα και τις ημέρες των συριζαίων που είχαν πέσει με τα μούτρα στους διορισμούς, στις υποσχέσεις, στο φαγοπότι και να στήνουν δόκανα για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Ωσπου πιάστηκαν οι ίδιοι.

Βλέπω ότι τον Αλέξη Τσίπρα στενεύει πολύ το έδρανο της αντιπολίτευσης που κάθεται. Το εγώ του υπερήρε την κεφαλήν του. Σκεφθείτε αυτό μόνο: Δεν αποδέχθηκε στο συνέδριο που θα πάνε να γίνει η εκλογή της ηγεσίας από τη βάση. Οπως εξελέγη ο Μητσοτάκης. Οπως εξελέγη η Γεννηματά. Οπως κάνει ένα κόμμα ώστε ο ηγέτης του να έχει νομιμοποίηση από την ψήφο οπαδών και φίλων.

Φοβάται ότι θα χάσει την ηγεσία; Σιγά που του περνάει από το μυαλό του. Δεν θέλει τη διαδικασία γιατί θεωρεί ότι τον μειώνει. Κοτζάμ τρισμέγιστος να τεθεί σε κρίση;

Και ποιοι είναι αυτοί που θα τον κρίνουν; ΠΟΙΟΣ θα κρίνει αυτόν που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ του 4% στην εξουσία; Και τώρα σκεφθείτε: Αυτός ο αρχηγός για ΠΟΙΑ Δημοκρατία μπορεί να μιλάει , όταν φοβάται την εσωκομματική, πιστεύοντας ότι είναι υπεράνω των δημοκρατικών διαδικασιών;

Το δεύτερο είναι ότι στον Μητσοτάκη οι πολίτες έδωσαν αυτό που ζήτησε: Ικανή αυτοδυναμία. Τον εμπιστεύθηκαν και τον έκαναν παντοδύναμο τόσο στο κόμμα του όσο και στην πολιτική ζωή. Δεν προχωρά ένα κόμμα όταν δεν στοιχίζεται πίσω από έναν αρχηγό. Κι όταν ο αρχηγός δεν είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Δυο μήνες κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο έντιμος πολίτης, όχι ο παρωπιδοφόρος, παραδέχεται ότι έκανε σε δυο μήνες όσα δεν έκανε η κυβέρνηση των τεσσάρων ετών και βάλε. Ελυσε προβλήματα που εμπόδιζαν την οικονομία να πάρει πάνω της. Το Ελληνικό που ήταν μνημονιακή υποχρέωση λύθηκε χωρίς να ανοίξει μύτη. Ο ΕΝΦΙΑ μειώθηκε χωρίς δηλώσεις ότι καταργείται από την πρώτη μέρα με έναν νόμο κι ένα άρθρο. Τα capital controls που τσάκισαν την αγορά ήρθησαν. Οι φόροι θα πέσουν γιατί τα πλεονάσματα που σαν Σκρουτζ μάζευε ο Τσίπρας, γονατίζοντας κυριολεκτικά μεσαία τάξη, νοικοκυριά, μισθωτούς και συνταξιούχους, οσονούπω θα μειωθούν. Οχι επειδή το ζήτησε η Λαγκάρντ αλλά γιατί ο Μητσοτάκης αποδεικνύει συνεχώς ότι αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Εργα μεγάλης πνοής όπως το Τατόι ξεκινούν δυναμικά και άλλα, όπως η Πινακοθήκη, τέρμα τα γκάζια, για να ανοίξει τις πύλες της στις 25 Μαρτίου 2021 που θα γιορτάζονται τα διακόσια χρόνια από την Παλιγγενεσία.

Απορώ που ξαφνιάζονται κάποιοι ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν είχαν ετοιμάσει τίποτε για τον εορτασμό της Επανάστασης. Μπορεί αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο Τσίπρας να προωθήσει εθνικό αφήγημα; Εδώ κατάφεραν να συνομολογήσουν με το Βρετανικό Μουσείο να μην έρθουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Επειδή τα ζήτησε ο Μητσοτάκης. Θα έβγαζαν τον Αντώνη Λιάκο να μας εξηγήσει πώς αυτή η Επανάσταση του ΄21, που νομίζουμε εμείς και διαβάζουμε και διδαχθήκαμε, δεν έγινε ποτέ. Κατά των κοτζαμπάσηδων ήταν τελικά και εμμέσως κατά των Τούρκων. Μάλιστα.

Το τρίτο είναι πως είναι πρώτη φορά που φθινόπωρο μυρίζει «άνοιξη» στην Ελλάδα. Ακούς νέους να λένε ότι θα μείνουν γιατί αλλάζει η χώρα. Πόσο ελαφριά είναι η ατμόσφαιρα όταν τη φυσά το αγεράκι της ελπίδας… Ξανανθίζουν τα χαμόγελα κι ας είναι δύσκολες οι ώρες στα περισσότερα σπίτια. Αυτό είναι το πιο δύσκολο έργο του Μητσοτάκη και των υπουργών του: Να μην αφήσουν να φύγει η ελπίδα που πέταξε πάνω από όλη την Ελλάδα.

Από την έντυπη έκδοση