Γράφει ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης*

Δυστυχώς στην χώρα μας – μπορεί να μην έχουμε μεγάλο πλήθος από αναλφάβητους – έχουμε όμως πολύ μεγάλα ποσοστά οργανικά αναλφάβητων και ημιμαθών, κάτι πολύ πιο επικίνδυνο.

Οι ημιμαθείς συμπολίτες μας ευελπιστούν πως η ομόδοξη Ρωσία θα προστρέξει εναντίων του εχθρού μας, που αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία σε βραχονησίδες και νησίδες του ανατολικού Αιγαίου, με τον δικό της στρατό. Εξαρχής ξεχνούν τη ρήση του Ιμμάνουελ Καντ, πως δύο κράτη με το ίδιο πολίτευμα δεν έρχονται σε ρήξη που να τα οδηγήσει σε πόλεμο. Αυτό κατανοείται άμεσα αν κάνεις δει το επίπεδο των τωρινών σχέσεων σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως το εμπόριο, η άμυνα, ο τουρισμός και η ενέργεια, μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας, καθώς και τα δύο κράτη έχουν ημιδημοκρατικά καθεστώτα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα που εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο και συστηματικά από την πλευρά τους παραβιάζουν η Ρωσία και η Τουρκία.

Άλλωστε πώς μπορεί η Ρωσία να βοηθήσει υλικοτεχνικά, οικονομικά και με πληροφορίες την Ελλάδα σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, όταν εξοπλίζει σταδιακά την γείτονα χώρα με πυραύλους S-400 και ίσως την εξοπλίσει στο μέλλον και με υπερσύχρονα μαχητικά πέμπτης γενιάς, που θα είναι προγραμματισμένα να χρησιμοποιηθούν από την Τουρκία και κατά της Ελλάδας, σε ενδεχόμενη σύρραξη μεταξύ των δύο κρατών.

Σημαντικό επίσης θέμα που μπαίνει σαν σφήνα και διαταράσσει τις ελληνορωσικές σχέσεις αποτελεί το εκκλησιαστικό ζήτημα της μη αναγνώρισης της οικουμενικότητας του Οικουμενικού Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, από τον Πατριάρχη της Μόσχας. Ήδη ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν επιτέθηκε ευθέως, με βαρύτατούς χαρακτηρισμούς, στον Οικουμενικό Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, μετά την ανακήρυξη της δημιουργίας της αυτοκέφαλης ορθόδοξής εκκλησίας της Ουκρανίας, που αυτονομήθηκε πλήρως, με έγκριση από το Φανάρι, από το Πατριαρχείο της Μόσχας, στο οποίο και υπαγόταν τα προηγούμενα χρόνια.
Η αντίληψη που διέπει τη Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, διακρίνει και την εξωτερική πολιτική του προέδρου Πούτιν. Είναι αναθεωρητική με τις γειτονικές χώρες, με μόνο σκοπό τον έλεγχο περισσότερων εδαφών, προσπαθώντας παράλληλα να έχει επιρροή εκεί που δεν μπορεί να φτάσει ο στρατός της, ακόμη και μέσα από την εκκλησία, έστω και αν αυτό προκαλέσει σχίσμα στο αρραγές – για εκατοντάδες χρόνια – εσωτερικό της ορθοδοξίας. Δίνοντας μας ακόμη μία φορά έναν πειστήριο για να κατανοήσουμε επιτέλους ως λαός πως η Ρωσία δεν ανήκει στους φυσικούς μας συμμάχους.

*Ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης Απόφοιτος ΕΑΠ τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού – Συγγραφέας, Μεταπτυχιακός φοιτητής ΕΑΠ τμήματος Δημιουργικής Γραφής