Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Τόσο η νέα ηγεσία της Δικαιοσύνης όσο και η στελέχωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ή της Αρχής Διαφάνειας, είναι σαν τη νεκρανάσταση της αξιοκρατίας. Από τις σκληρές κομματικές επιλογές που επέλασαν στο κράτος, αίφνης είναι σαν να φύσηξε ευρωπαϊκό αεράκι αισιοδοξίας και αξιοκρατίας.

ΕΙΝΑΙ σαν να ξεθάφτηκε μια χαμένη και ξεχασμένη έννοια-αξία, η οποία κάποτε μάλιστα αποτέλεσε μία από τις σημαίες-αιτήματα της Αριστεράς, που μαζί με άλλες αξίες συνέθεσαν το περίφημο αλλά θεωρητικό «ηθικό πλεονέκτημα». Μετά τα 4,5 χρόνια της «πρώτης φοράς Αριστερά» ο ΣΥΡΙΖΑ απέμεινε με «ηθικό πλεονέκτημα». Βασικός λόγος ώστε να συμβεί αυτή η θεαματική αλλαγή ήταν η βάναυση μεταχείριση που επεφύλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μερικές από τις αξίες τις οποίες επικαλέστηκε στην προσπάθειά του να παραπλανήσει πολιτικά τον ελληνικό λαό.

Μία εξ αυτών ήταν η αξιοκρατία. Μια έννοια πολυβασανισμένη στην Ελλάδα, από το πελατειακό κράτος που τη διαφέντευε επί πολλές δεκαετίες. Και με Ν.Δ. και με ΠΑΣΟΚ.

ΑΝΑΜΕΣΑ στις άλλες αυταπάτες που καλλιέργησαν εκείνοι που διακήρυξαν ότι «δεν είναι σαν τους άλλους» ήταν πως επιτέλους ήρθε η ώρα της αξιοκρατίας στη χώρα. Αλλά όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου η αξιοκρατία να αποκτήσει ονόματα και επώνυμα, προέκυψε ένας «άτακτος στρατός». «Αδειων βιογραφικών», απαίδευτων εραστών της εξουσίας και αδοκίμαστων ανθρώπων. Οι οποίοι είχαν ως βασικό «προσόν» τις ατέλειωτες ώρες σε κομματικές συνεδριάσεις, τα πολλά χιλιόμετρα στους «δρόμους του αγώνα» και ατέλειωτα ένσημα στις αφισοκολλήσεις. Μαζί τους κουβαλούσαν τη βουλιμία για τα λάφυρα του κράτους και τη δίψα για εξουσία και ρεβάνς.

ΗΤΑΝ αναπόφευκτο, κάτω από αυτές τις συνθήκες, η αξιοκρατία να κακοπεράσει και να ενταφιαστεί. Σχεδόν παντού «φύτρωσαν» μέτριοι και αδαείς, που όχι μόνο δεν ήξεραν τη δουλειά, αλλά είχαν και ως κύριο μέλημά τους να φτιάξουν το «δικό τους κράτος» και να βολέψουν τους «συντρόφους». Τα αποτελέσματα αυτής της επέλασης αποτυπώθηκαν στα χάλια της οικονομίας, στην κατάρρευση των δομών του κοινωνικού κράτους και στο ξεχαρβάλωμα της ήδη πάσχουσας Δημόσιας Διοίκησης. Παιδεία, Υγεία, Μεταφορές και Δημόσια Τάξη ήταν οι τομείς που πλήρωσαν ακριβότερα την «αξιοκρατία αλά Αριστερά». Και μετά ήταν η σειρά των θεσμών, οι οποίοι επιχειρήθηκε να τεθούν στην υπηρεσία του νέου συστήματος εξουσίας. Κάπως έτσι είδαμε αρχηγούς της ΕΛ.ΑΣ. που διακρίθηκαν ως ένθερμοι χειροκροτητές στις ομιλίες του Α. Τσίπρα ή δικαστική ηγεσία η οποία πρωταγωνίστησε στο στήσιμο σκευωριών ή στη μεροληπτική εφαρμογή του δικαίου.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ, μόλις δύο μήνες μετά την πολιτική αλλαγή, είναι σχεδόν εντυπωσιακή. Οχι μόνο ως προς τις αναμφισβήτητες ικανότητες των προσώπων που επελέγησαν σε νευραλγικές θέσεις που εγγυώνται την καλύτερη λειτουργία του κράτους και του πολιτεύματος, αλλά και ως προς το πολιτικό εύρος που καλύπτουν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που προκάλεσαν σχόλια και αντιδράσεις -άλλα εύλογα κι άλλα υπερβολικά-, οι έως τώρα επιλογές προσώπων υπόσχονται ένα καλύτερο, πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό κράτος.

ΕΙΝΑΙ κάτι σαν την «εκδίκηση της αξιοκρατίας», η οποία θίχτηκε βάναυσα όταν τη χαρακτήρισαν «ρετσινιά». Κι αυτή η διαβρωτική αντίληψη απλώθηκε σαν «άποψη» στο ήδη νοσούν σώμα μιας παραπαίουσας και σαστισμένης κοινωνίας που έψαχνε απεγνωσμένα τη «σωτηρία» της.

Το «θεσμικό» ραντεβού Τσίπρα-Θάνου

Η επίσκεψη της κ. Θάνου στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου προκειμένου να συναντηθεί με τον Α. Τσίπρα ήταν σαν το «φύλλο συκής» που έφυγε από τη θέση του και αναπαύθηκε στο πάτωμα, αφήνοντας την αλήθεια να αποκαλυφθεί. Το απροσχημάτιστο του πράγματος ανάγκασε την Κουμουνδούρου να αναζητήσει εκ των υστέρων δικαιολογία. Και τη βρήκε βαφτίζοντας τη συνάντηση… «θεσμική».

Οι θεσμικές συναντήσεις όμως απαιτούν και θεσμικές ιδιότητες. Και ο μεν Α. Τσίπρας έχει θεσμική ιδιότητα, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κ. Θάνου ποια θεσμική ιδιότητα έχει; Το «πρώην» δεν συγκροτεί θεσμική ιδιότητα. Πολύ περισσότερο το «έκπτωτος». Πόσω μάλλον όταν η συνάντηση ήταν για μια «πρώην» που έγινε και «έκπτωτη». Το ΣτΕ απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα που είχε κάνει η τέως επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Η αρμόδια επίτροπος κ. Βεστάγκερ απάντησε αρνητικά στις αιτιάσεις του Δ. Παπαδημούλη περί παράβασης της κοινοτικής νομοθεσίας. Το «θεσμικό» περιεχόμενο της συνάντησης Τσίπρα – Θάνου δεν ανιχνεύεται. Αντιθέτως, ψηλαφείται εύκολα η μέχρι πρότινος «υπόγεια» σχέση τους, η οποία κάποια στιγμή έγινε και επίσημη-δημόσια. Οπως ψηλαφείται και η αμοιβαία ανησυχία για ενδεχόμενες μελλοντικές δικαστικές εξελίξεις, που, όπως φαίνεται, διακατέχει και τα δύο μέρη της συνάντησης.

Το πώς και το γιατί προφανώς το γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον οι ίδιοι. Οι οποίοι γνωρίζουν σε τι έχουν συνεργαστεί και σε τι όχι. Η κ. Θάνου έχει ζητήσει συναντήσεις απ’ όλους τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μέχρι χθες την είχαν δεχθεί ο Α. Τσίπρας και ο Γ. Βαρουφάκης. Ενώ ο Κ. Βελόπουλος την παρέπεμψε σε δύο συνεργάτες του…

Τακτική υποχώρηση-«ήττα» Τσίπρα

Παρά τις στιγμές έντασης που υπήρξαν στο χθεσινό 5ωρης διάρκειας «δεύτερο ημίχρονο» της συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, στο τέλος με δύο τακτικού χαρακτήρα «υποχωρήσεις» του Α. Τσίπρα επικράτησε ένα είδος «ομοφωνίας». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να παράσχει πλήρη στήριξη στον Π. Σκουρλέτη ως γραμματέα του κόμματος, «κλείνοντας» ένα θέμα που ουσιαστικά άνοιξαν δυο δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν στενή σχέση με τον τέως πρωθυπουργό.

Εκτός από τον ίδιο τον Π. Σκουρλέτη, ο οποίος «πέταξε το γάντι» θέτοντας θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, «βοήθησε» και η δεύτερη σκέψη και προτεραιότητα -τη δεδομένη στιγμή- του Α. Τσίπρα: Θέλει να πάει στη ΔΕΘ ως επικεφαλής ενός «μεγάλου και ενιαίου» κόμματος, χωρίς εσωτερικές αναταράξεις και έριδες. Κάπως έτσι στήριξε τον Π. Σκουρλέτη, συμπαρασύροντας και όλη την Π.Γ. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι αργότερα στο δρόμο προς τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και το συνέδριό του δεν θα αναζητηθεί πάλι «εξιλαστήριο θύμα»…

…Και «εγώ είμαι εγώ»

Η δεύτερη τακτική υποχώρηση του Α. Τσίπρα -για τους ίδιους λόγους- ήταν το «πάγωμα» της εκλογής του από τη βάση του νέου, μεταλλαγμένου κόμματος. Εντύπωση προκάλεσε σε μέλη της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ ο αυτάρεσκος τρόπος με τον οποίο έκανε την «τούμπα» ο Α. Τσίπρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, επιχειρηματολογώντας γιατί -επί του παρόντος- δεν θέτει θέμα εκλογής από τη βάση, ουσιαστικά είπε ότι έχει κερδίσει «τρεις εκλογές και ένα δημοψήφισμα», ενώ στις πρόσφατες εκλογές ψηφίστηκε «από έναν στους τρεις ψηφοφόρους». Οπότε, όπως άφησε να εννοηθεί, «δεν έχει ανάγκη» την ενίσχυσή του από μια απ’ ευθείας εκλογή από τη βάση… Αλλά κι αυτό μένει να αποδειχθεί αν θα ισχύσει μέχρι τέλους.

Απορίες

1. Αθελά του ο Α. Τσίπρας παραδέχθηκε χθες στην Π.Γ. ότι «υπάρχουν πολιτικές και όχι προσωπικές διαφορές» στον ΣΥΡΙΖΑ;

2. ΤΕΛΙΚΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΕΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου