Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Τελευταίο επεισόδιο στο μακρόσυρτο σίριαλ ενός Πάρκου που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε, είναι οι φωτογραφίες με νεκρά ψάρια και βαλτωμένα νερά που πυροδότησαν μια ακόμα κόντρα μεταξύ του δήμου Ιλίου και του Φορέα που διαχειρίζεται το Πάρκο. Ομως το θέμα δεν είναι η κόντρα, αλλά η ανεπάρκεια των κρατικών υπηρεσιών να διατηρήσουν ένα χώρο πρασίνου και αναψυχής ως τέτοιο. Από δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Ελλιπής χρηματοδότηση, γραφειοκρατία, αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων, χρόνιες νομοθετικές παθογένειες, έλλειψη μακρόχρονης στρατηγικής και πάει λέγοντας. Αποτέλεσμα; Μια όαση πρασίνου στην πολύπαθη και παραμελημένη δυτική Αττική να μαραζώνει.

Από το 1993, όταν η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου παραχώρησε την έκταση έχουν περάσει 26 χρόνια, και ακόμα η ελληνική διοίκηση ψάχνει και ψάχνεται για να βρει τον καλύτερο τρόπο διαχείρισής της. Τον περασμένο Φεβρουάριο πανηγύριζαν οι εφημερίδες ότι το Πάρκο Τρίτση αλλάζει σελίδα, με αφορμή την υποβολή και προέγκριση του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου. Ενα σχέδιο που υποτίθεται πως έβαζε σε μια τάξη το πολύπλοκο πολεοδομικό καθεστώς του χώρου και ταυτόχρονα άνοιγε παράθυρο για την αποδοχή χορηγιών ή πραγματοποίηση εκδηλώσεων π.χ. δεξιώσεις γάμων, έναντι οικονομικού αντιτίμου για να ενισχυθούν τα έσοδά του. Αγνωστο πόσο προχώρησε στο διάστημα που ακολούθησε. Πάντως οι εικόνες που βλέπουν οι επισκέπτες του Πάρκου δείχνουν το αντίθετο.

Η σύγκριση λοιπόν είναι αναπόφευκτη. Ποια θα ήταν η τύχη της έκτασης στο Ελληνικό αν υιοθετούνταν η άποψη να αναλάβουν οι δήμοι, δηλαδή το κράτος με την ευρύτερη έννοια, τη διαχείρισή του; Αν σήμερα δεν μπορούν να ποτιστούν επαρκώς 1.200 στρέμματα, θα μπορούσαν άραγε να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες ενός διπλάσιου χώρου, που στην ολοκλήρωσή του θα είναι μεγαλύτερος από το Σέντραλ Παρκ; Οσοι υπερασπίζονται παθιασμένα τον αμιγώς δημόσιο χαρακτήρα τέτοιων εκτάσεων δεν έχουν δυστυχώς και τα κατάλληλα επιχειρήματα. Από πού να τα ανλήσουν άραγε; Από την αξιοποίηση του Πάρκου Τρίτση; Από την ανάπτυξη του κτήματος Τατοΐου; Ή μήπως από την εκμετάλλευση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων;

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου