Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Οι παραδόσεις, ωστόσο, είναι για να σπάνε – έτσι, ο Παν. Κουρουμπλής ζήτησε να μετρηθούν ξανά οι δικοί του σταυροί, μήπως και ξεπεράσει τον κ. Θαν. Παπαχριστόπουλο.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν το πρώτο βήμα προς το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα που δεν θα έχει σχέση με εκείνο το σχήμα που αγκομαχούσε για να μπει στη Βουλή. Οτι η μεταλαμπάδευση «αστικών» συνηθειών είναι ο προάγγελος της μετάλλαξης του κόμματος σε ένα τυπικό μέλος της ομάδας των Ευρωσοσιαλιστών, μακριά από ακρότητες που συνόδευσαν την εκρηκτική του άνοδο.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: ένας πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ -ο κ. Κουρουμπλής- και ένας πρώην βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. -ο κ. Παπαχριστόπουλος- διαγκωνίζονται για μία βουλευτική έδρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό μία έννοια, η διαμάχη των δύο είναι μικρή εικόνα μέσα στη μεγάλη: ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ο κ. Τσίπρας θέλει να μετασχηματίσει έτσι ώστε να αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση, έχει ήδη μετασχηματισθεί: όταν σε ένα κόμμα συνυπάρχουν ΠΑΣΟΚοι, ΑΝΕΛίτες, Καραμανλικοί, ΣΥΡΙΖΑίοι και άλλοι που δεν μπορούν να καταγραφούν με ένα επίθετο, τι διαφορετικό μπορεί να προκύψει; Αφού υπάρχουν ήδη τα πάντα – και οι πάντες.

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας: πλούσιοι και φτωχοί, συντηρητικοί και «προοδευτικοί» συνυπάρχουν χωρίς σοβαρά πολιτικά ή ιδεολογικά προβλήματα. Εκτός αν η διαφορά των σταυρών είναι πολύ μικρή…

Βεβαίως, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι με το μετασχηματισμό που επιδιώκει θα δημιουργήσει ένα κόμμα που δεν θα περιλαμβάνει τους πάντες. Ο σημερινός «όλος ΣΥΡΙΖΑ» δεν χωράει στο κρεβάτι του σοσιαλδημοκρατικού Προκρούστη.

Ομως, ο τέως πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι η ιδεολογία που κρατά ενωμένο το κόμμα του, αλλά η εξουσία. Και γι’ αυτό είναι υποχρεωμένος να τη δείχνει συνεχώς -και να αντιπολιτεύεται αναλόγως- έστω και λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία των «άλλων».

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου