Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ σκηνικό αυτό, βέβαια, δεν στήθηκε μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Η αντιευρωπαϊκή ρητορική των λαϊκιστικών κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν. Από το 2010 όταν η χώρα μπήκε στα μνημόνια και μετά η κομματική οργή φούντωνε και οι πλατείες γέμιζαν «αγανακτισμένους».

Ο Αλέξης Τσίπρας εκτίναξε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% και έγινε πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος την καταταλαιπωρημένη κοινωνία από τα επώδυνα μνημονιακά μέτρα χρησιμοποιώντας ένα άκρως επιθετικό αφήγημα κατά της Ευρώπης.

ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ όπως «συντηρητική νομενκλατούρα», «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ» και χαρακτηρισμοί όπως γερμανοτσολιάδες και υπάλληλοι των Βρυξελλών βρίσκονταν στο καθημερινό πολιτικό… λεξιλόγιο του Αλέξη Τσίπρα.

ΑΞΙΖΕΙ, μάλιστα, να θυμηθεί κανείς τη δήλωση του πρωθυπουργού από το Κρεμλίνο αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, όταν είχε πει πως «υπάρχουν κι αλλού απάνεμα λιμάνια» για τη χώρα.

ΤΟΤΕ η κυβέρνηση εκβίαζε τους δανειστές με Grexit και φλέρταρε με την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή. Στο υπουργείο Οικονομικών σχεδίαζαν υπό τις οδηγίες του Βαρουφάκη το περιβόητο «Plan X» για τη δημιουργία παράλληλου νομίσματος. Το αντιευρωπαϊκό μένος είχε φτάσει στο ζενίθ.

ΚΑΙ τώρα, αυτές τις ημέρες, ο Αλέξης Τσίπρας και οι τότε… επαναστάτες σύντροφοί του μιλούν διαρκώς για την «ομπρέλα» ασφαλείας που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην Ελλάδα και την Κύπρο απέναντι στις δίχως τέλος προκλήσεις και παράνομες ενέργειες της Τουρκίας.

Ο λαϊκισμός είχε «τυφλώσει» την πλειοψηφία των πολιτών. Το 62% που ψήφισαν «όχι» στο ψευδοδημοψήφισμα είχαν πιστέψει ότι η χώρα θα μπορούσε να επιβιώσει ακόμα και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είχαν πέσει θύματα της εθνολαϊκιστικής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Η κρίση στα ελληνοτουρκικά αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το πόσο σημαντικό είναι για την Ελλάδα να ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Οπως, βέβαια, είναι το ίδιο σημαντικό και για τα ζητήματα οικονομίας.

ΑΝ η χώρα είχε εγκαταλείψει την Ε.Ε. θα βρισκόταν εκτεθειμένη σε μια σειρά κινδύνων που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπίσει μόνη της.

ΕΙΝΑΙ κι αυτό ένα μάθημα. Εστω κι αν ήρθε αργά. Εστω κι αν το πάθημα είχε εξαιρετικά υψηλό κόστος για όλους τους πολίτες. Εστω κι αν η χώρα έχασε τέσσερα χρόνια με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τουλάχιστον, κανείς δεν μπορεί τώρα να ξυπνήσει ξανά τα εθνολαϊκιστικά αντανακλαστικά που υπήρξαν το 2015. Είναι κι αυτό ένα κέρδος, για να μπορεί η χώρα επιτέλους να προχωρήσει μπροστά.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου