Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Τάδε έφη Αννα Διαμαντοπούλου και μάλλον κάτι ξέρει για να το λέει. Η πρώην υπουργός, η οποία μπορεί να καυχιέται ότι ήταν η μοναδική υπουργός Παιδείας που κατάφερε να περάσει νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση κερδίζοντας την ευρύτατη συναίνεση της Βουλής (περισσότεροι από 250 βουλευτές), είπε πολλά και ενδιαφέροντα σε πρόσφατη συνέντευξή της στον 9,84. Οπως, για παράδειγμα, ότι το 2011, με χρηματοδότηση της Ε.Ε., τη συνεργασία του ΟΟΣΑ, του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και τους επιμέρους επιστημονικούς συλλόγους, έγιναν 11 κύκλοι μαθημάτων για να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών. Οχι γρήγορα και πιεστικά, όπως επιχειρεί τώρα ο κ. Φίλης, ίσως για να προλάβει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Επί δύο ολόκληρα χρόνια έγιναν πιλοτικά προγράμματα σε 600 σχολεία της χώρας, ολοκληρώθηκε ό,τι ολοκληρώθηκε και τα προγράμματα παρελήφθησαν από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Εκτοτε; Τίποτα. Κανείς δεν γνωρίζει την τύχη τους.

Ερχεται λοιπόν ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει τα Θρησκευτικά και προσπαθεί να τα επιβάλει μέσα σε λίγες ημέρες, επιτρέποντας μόνο… ταχύρρυθμα μαθήματα τριών ημερών για τους εκπαιδευτικούς. Αυτή ήταν η προτεραιότητά του, αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού, δημόσιου σχολείου. Και αναρωτιέται η κ. Διαμαντοπούλου: «Στην εποχή του 2020, όταν ο κόσμος κινείται στην ψηφιακή οικονομία και εκπαίδευση, όταν τα δεδομένα της γλώσσας, των μαθηματικών και της πληροφορικής έρχονται στην επιφάνεια, η πρώτη μας επιλογή είναι τα θρησκευτικά και αυτό είναι αριστερό;».

Εκτός όμως από την πρώην υπουργό Παιδείας, τα ίδια λένε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Σε σχετικά πρόσφατη έρευνα που έγινε και στην οποία συμμετείχαν 285 σχολικοί σύμβουλοι προέκυψε πως τα Μαθηματικά της Ε’ τάξης του Δημοτικού έχουν τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας, καθώς έχουν μεγάλο όγκο ύλης σε σχέση με το χρόνο διδασκαλίας. Αυτό είπε το 90% των συμβούλων. Ακολουθούν τα Μαθηματικά της Β’ Δημοτικού και η Ιστορία της Στ’ τάξης. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς και με τα οποία θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά και συστηματικά η ηγεσία του υπουργείου μαζί με το αρμόδιο Ινστιτούτο, τους επιστημονικούς συλλόγους και την εκπαιδευτική κοινότητα. Δεν θα ήταν κακή ιδέα λοιπόν ένας υπουργός να ασχοληθεί με τα Μαθηματικά και ας μη γίνει πρωτοσέλιδο.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου