Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ετσι είναι και όποιος λέει το αντίθετο ή λέει ψέματα ακόμα και στον εαυτό του ή ζει σε εικονική πραγματικότητα. Ενώ οι περισσότεροι Ελληνες θεωρούν ότι η θέση της χώρας μας είναι στην ενωμένη Ευρώπη και ενώ έχουν μια γενική άποψη για το τι σημαίνει αυτό για το μέλλον μας, όταν η συζήτηση μπαίνει επί της ουσίας στρίβουμε αλά ελληνικά.

Σε αυτό βέβαια έχει βοηθήσει και το γεγονός ότι οι ευρωεκλογές έχουν λάβει χαρακτήρα σχεδόν εθνικών εκλογών, αφού τα αποτελέσματά τους, με την ανατροπή των συσχετισμών και την επικράτηση της Ν.Δ., θα πυροδοτήσουν εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Ετσι η δημόσια κουβέντα έχει σχεδόν αποκλειστικά περιοριστεί στην εσωτερική ατζέντα. Ομως το ερώτημα ποια Ελλάδα θέλουμε συναρτάται άμεσα και από το ποια Ευρώπη θέλουμε. Δεν γίνεται λοιπόν στην εκλογική εξίσωση της Κυριακής να μην μπει ως μεταβλητή το πώς κινήθηκαν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν.Δ. ή του ΚΙΝ.ΑΛ. τα προηγούμενα χρόνια. Από τη στάση που κράτησαν στο θέμα του λαϊκισμού και της καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων (βλ. ψήφισμα για Μαδούρο) μέχρι το μεταναστευτικό και την ασφάλεια. Ταυτόχρονα, πρέπει να γνωρίζουμε και ποιες είναι οι προτάσεις με τις οποίες κατεβαίνουν στη μάχη οι τωρινοί υποψήφιοι.

Από χθες Πέμπτη και σταδιακά μέχρι την Κυριακή, περίπου 500 εκατομμύρια πολίτες ψηφίζουν για τις πιο σημαντικές ευρωεκλογές των τελευταίων 40 χρόνων. Οι εθνικιστικές δυνάμεις δεν είναι πια στο περιθώριο, αντιθέτως ανεβάζουν όλο και περισσότερο τα ποσοστά τους τόσο στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου όσο και στα εθνικά Κοινοβούλια. Ταυτόχρονα, το Brexit, η οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό, η κλιματική αλλαγή, αλλά και οι εργασιακές σχέσεις, η τεχνητή νοημοσύνη, η εκπαίδευση, τα μεγάλα έργα υποδομών, συνθέτουν ένα παζλ που έχει πολλές αιχμηρές γωνίες αλλά μία μόνο εικόνα: Την Ευρώπη. Για αυτό και είναι σημαντική η συμμετοχή μας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου