Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Επρεπε, βέβαια, να ντεμπουτάρει, να αρχίσει να κυκλοφορεί ανάμεσά μας για να καταλάβει η γειτονιά πως εκείνο το μικρό, το συνεσταλμένο, που το μπόι του δεν έφθανε στο 4%, ήταν ικανό για τέτοια πράγματα. Αλλά αυτά έχει η ζωή, αυτά έχει και η πολιτική.

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγα χρόνια είναι τόσο εντυπωσιακή, που, αν δεν ήταν ταυτόχρονα και τόσο επιζήμια για τον τόπο, θα την κάναμε χάζι. Από τις συλλογικότητες, τις λαϊκές συνελεύσεις και τα πανό για «κανένα σπίτι σε χέρι τραπεζίτη» φτάσαμε στους λομπίστες, στις ομάδες των εκλεκτών και τα ευφυολογήματα «όταν παίρνεις δάνειο για σπίτι, παίρνεις και το ρίσκο να το χάσεις». Οι πλανητάρχες από ταξικοί εχθροί έγιναν φίλοι του κράτους, οι κολλητοί από τα πεζοδρόμια της αντίστασης βρέθηκαν στις καρέκλες των υπουργείων και οι επιχειρηματίες που εξέφραζαν το παλιό προβιβάστηκαν σε υποψηφίους. Αυτή η στροφή στην «κανονικότητα» -να το πούμε κομψά- ήταν τόσο απότομη, που ζάλισε τους σκληροτράχηλους ταξιδιώτες του καραβανιού. Αλλά μην ανησυχείτε, αντέχουν. Τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά.

Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ανήκει στους «οδηγούς» του καραβανιού. Από την πρώτη στιγμή ανήκε στην κλειστή ομάδα του Μαξίμου, αναλαμβάνοντας μερικά από τα πιο συμβολικά -για τον ΣΥΡΙΖΑ- και φιλόδοξα -για τον τόπο- πρότζεκτ. Οι τηλεοπτικές άδειες ήταν ανάμεσα στα πρώτα, η Ελλάδα του Διαστήματος στα δεύτερα. Για να δούμε πώς πήγαν. Ο διαγωνισμός εξελίχθηκε σε παρωδία, οι γνωστοί επιχειρηματίες και τα κανάλια που διέθεταν παρέμειναν ως είχαν, δύο καινούργιοι προστέθηκαν, ο φόρος που πληρώνουν έπεσε στο 10% και έκλεισε το Mega. Η απόβαση στο Διάστημα πάλι ξεκίνησε τόσο εντυπωσιακά ακριβώς όπως το Τσάλεντζερ. Εξερράγη διά της βροντώδους παραιτήσεως του Σταμάτη Κριμιζή, ο οποίος από τη ΝΑSΑ προσγειώθηκε στο σύμπαν του εγχώριου τσάρου του Διαστήματος. Στην επίλυση του Μακεδονικού πάλι, μάλλον είχε ρόλο backup και καλύτερα, δηλαδή, διότι μπορεί η γείτων να είχε ονομαστεί «Μακεδονία η Ξακουστή».

Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, ο Μανόλης Πετσίτης και ο Αρτέμης Αρτεμίου, πάλι, δεν ήταν ένα απλό πρότζεκτ. Μπορεί να ναυάγησε και αυτό στην πορεία, αφού ούτε ζαρζαβατικά πουλήσαμε ούτε πετρέλαιο πήραμε και ο Μαδούρο δεν νιώθει πολύ καλά τελευταία, όμως η ιστορία κινείται ακόμα. Οχι με τον τρόπο που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κινείται και παράγει αποτελέσματα. Ο Νίκος Φίλης θυμάται τον Πετσίτη ως «βοηθό του Νίκου Παππά» και επιφυλάχθηκε, αφού «αν αποδειχθούν, χρειάζονται εξηγήσεις». Ο Σάκης Παπαδόπουλος είπε πως τις εξηγήσεις θα δώσουν εκείνοι «που τον είχαν στενό φίλο μέχρι τώρα». Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, πάλι, προσπάθησε να στείλει τον «Μανόλο» στο πυρ το εξώτερον με συνοπτικές διαδικασίες. «Υπάρχει ατομική ευθύνη και όλα θα ελεγχθούν». Δεν χρειάζεται, όμως, να αραδιάσουμε όλες τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα που γυροφέρνει τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής σαν ενοχλητική αλογόμυγα, αφού η μοναδική απάντηση που έχει, τελικά, σημασία είναι η δική του. Μέχρι στιγμής δεν έχει πει τίποτα για τον άνθρωπο που έβαλε στο Μαξίμου, τίποτα για το σκάνδαλο της ΔΕΠΑ και τα χρέη του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, τίποτα για τα ταξίδια στη Βενεζουέλα. Ομως, οι γείτονες έχουν ξυπνήσει και περιμένουν.