Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Κι αυτό γιατί ενώ καταγγέλλει συνεχώς την «ελίτ», την «πλουτοκρατία» και τη «διαπλοκή», αναπτύσσει συνεχώς, σε προσωπική βάση, τις σχέσεις του με αυτούς που καταγγέλλει.

Ρεκόρ υποκρισίας

Η ένταξη του Π. Κόκκαλη στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί νέο ρεκόρ πολιτικής υποκρισίας. Ο κ. Τσίπρας επένδυσε συνειδητά στην ακραία πόλωση, στην πορεία προς την τριπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, και έκανε πολλές βίαιες φραστικές επιθέσεις εις βάρος του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ., στο όνομα, υποτίθεται, της διαφάνειας και της μάχης κατά των μεγάλων συμφερόντων.

Το φραστικό κρεσέντο έδωσε τη θέση του στην ένταξη του Π. Κόκκαλη στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ, εξέλιξη η οποία αποτελεί πρωτοφανές πολιτικό γεγονός. Δεν υπάρχει προηγούμενο ένταξης στην εκλογική λίστα κόμματος εκπροσώπου συμφερόντων τα οποία έχουν χαρακτηριστεί, από την ίδια την ηγεσία του κόμματος, διαπλεκόμενα.

Με την πρωτοβουλία αυτή δημιουργείται ιδεολογική και πολιτική σύγχυση στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, καταργείται η απόσταση ασφαλείας που πρέπει να υπάρχει μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας, κυβερνώντος κόμματος από τη μία πλευρά και συγκεκριμένων συμφερόντων από την άλλη, ενώ ενισχύεται η κρίση αξιοπιστίας που εκδηλώνεται εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών.

Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι γνωστοί εκπρόσωποι του πολιτικού και δημοσιογραφικού ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έκαναν σταδιοδρομία καταγγέλλοντας τη «διαπλοκή Κόκκαλη», σήμερα καλύπτουν, με τη σιωπή τους, τους ελιγμούς Τσίπρα και σε ορισμένες περιπτώσεις προσπαθούν να τους δώσουν ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο, προβάλλοντας τον κ. Πέτρο Κόκκαλη σαν οικολόγο, προστάτη των προσφύγων και των μεταναστών και αντιφασίστα.

Μια ματιά στα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κ. Κόκκαλης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι σχέσεις με την κυβέρνηση έχουν γίνει αποδοτικές εδώ και καιρό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της προσέγγισης είναι η συμμετοχή επιχειρήσεων του ομίλου σε έργα υποδομής για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και η αξιοποίησή τους σαν ύστατο καταφύγιο για την εκτέλεση των δημόσιων έργων, τα οποία έχουν ανατεθεί στον όμιλο Καλογρίτσα αλλά δεν προχωρούν λόγω οικονομικής αδυναμίας του τελευταίου.

Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε όλα αυτά -με εξαίρεση τους ελιγμούς γύρω από τις αμφιλεγόμενες αναθέσεις στον όμιλο Καλογρίτσα την εποχή που ο κ. Τσίπρας και ο κ. Παππάς ήθελαν να τον αναδείξουν σε ισχυρό παράγοντα των ΜΜΕ.

Είναι όμως ενδεικτικές της πολιτικής υποκρισίας της κυβέρνησης, η οποία συνεργάζεται στενά με αυτούς που καταγγέλλει δημόσια.

Η βασική διαφορά

Είναι τεράστια η διαφορά μεταξύ μίας κυβέρνησης η οποία βελτιώνει το οικονομικό και επιχειρηματικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργούν και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι από μία κυβέρνηση η οποία εχθρεύεται την επιχειρηματικότητα. Δημιουργεί συνεχώς πρόσθετα εμπόδια στην ανάπτυξή της αλλά συνεννοείται άριστα με συγκεκριμένα συμφέροντα.

Το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει από την αντιφατική συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του είναι ότι τελικά εξυπηρετούν αυτούς με τους οποίους συνεννοούνται παρασκηνιακά, με οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό.

Πολλοί χαρούμενοι

Η συνεννόηση Τσίπρα-Κόκκαλη μπορεί να έφτασε και σε πολιτικό επίπεδο αλλά δεν είναι η εξαίρεση στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις της κυβερνητικής ηγεσίας.

Ενα εντυπωσιακό παράδειγμα «τακτοποίησης» συμφερόντων που καταγγέλλουν η κυβερνητική ηγεσία και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν μεροληπτούν εις βάρος τους είναι η εξαφάνιση του κόστους αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών.

Στο ξεκίνημα της διαδικασίας η κυβέρνηση διαφήμιζε ότι το κόστος κάθε τηλεοπτικής άδειας θα ήταν της τάξης των 60 εκατ. ευρώ και θα συνέβαλε στη χρηματοδότηση σχολείων και παιδικών γευμάτων. Τελικά, οι καναλάρχες επιβαρύνθηκαν στη διάρκεια της τετραετίας με… 3,5 εκατ. ευρώ ο καθένας, ενώ η κυβέρνηση τους τα επέστρεψε στο πολλαπλάσιο μειώνοντας τον φόρο για τηλεοπτική διαφήμιση από το 20% στο 5%.

Η καλή οικονομική μεταχείριση των καναλαρχών από την πλευρά της κυβέρνησης εξηγεί και τον τρόπο κάλυψης της πολιτικής επικαιρότητας από τους περισσότερους τηλεοπτικούς σταθμούς. Και σε αυτή την περίπτωση η κυβερνητική πολιτική είναι διαμετρικά αντίθετη από τις πολιτικές θέσεις που υποστηρίζουν δημόσια η κυβερνητική ηγεσία και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγαίνουμε προς κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις με τα περισσότερα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που σκόπιμα καταγγέλλουν δημοσίως ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του να είναι απόλυτα ικανοποιημένα μέσα από παρασκηνιακές συνεννοήσεις. Ο ένας απαλλάχτηκε από τις τεράστιες φορολογικές εκκρεμότητές του, ο άλλος «καθάρισε» με τα εκδοτικά δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που πήρε χωρίς εξασφαλίσεις, άλλοι επωφελήθηκαν από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητά τους και την αναδρομική επιστροφή των φόρων που κατέβαλαν τα τελευταία χρόνια.

Οτιδήποτε από όλα αυτά να είχε συμβεί με κυβέρνηση Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα το θεωρούσαν απαράδεκτο και θα το είχαν καταγγείλει δημόσια. Τώρα καλύπτουν πλήρως τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, δημιουργώντας την εντύπωση ότι υπάρχουν σκοτεινές παρασκηνιακές συναλλαγές, ενδεχομένως και παραγωγή μαύρου πολιτικού χρήματος.

Αντίο… πλεονέκτημα

Με την ένταξη του κ. Κόκκαλη στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ και την «τακτοποίηση» τόσων εκκρεμοτήτων με διάφορα μεγάλα συμφέροντα, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρέτησαν οριστικά το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο διαφήμιζαν για χρόνια, με αποτέλεσμα να ενισχυθούν επικοινωνιακά και πολιτικά.

Οι περισσότεροι πολίτες έχουν αντιληφθεί το παιχνίδι της κυβέρνησης με πολλά μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τον «έρωτα» Τσίπρα με ορισμένα από αυτά.
Πλησιάζουμε στην εκλογική τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτή θα παίξει σημαντικό ρόλο η ταύτισή του με τα συμφέροντα που τόσο υποκριτικά καταγγέλλει.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]