Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Η συζήτηση είχε ως εξής. Η μία πλευρά του τραπεζιού υποστήριζε πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει και πως το να φροντίζει ο καθένας μόνος του για την προσωπική του ευημερία είναι μονόδρομος. Η άλλη πλευρά έλεγε πως πρέπει να βάλουμε τις φωνές στον υπάλληλο της εφορίας (τυχαίο παράδειγμα) εάν χασομερά προκειμένου σταδιακά όλοι μας, δημόσιοι λειτουργοί ή μη να συμβάλλουμε σε μία κοινωνία σωστών πολιτών.

Συμφωνήσαμε πως διαφωνούσαμε γιατί από την μία ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, από την άλλη όμως επίσης δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι για όσα συμβαίνουν. Παρακολουθώ εδώ και μέρες την υπόθεση με την 90χρονη γιαγιά που συνελήφθη επειδή πωλούσε τερλίκια χωρίς να έχει άδεια.

Η συγκεκριμένη γυναίκα παρανομούσε για να επιβιώσει γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, στην ηλικία της, δεν μπορεί να βρει άλλο τρόπο για να έχει εισόδημα. Βρέθηκε λοιπόν ένας συμπολίτης μας, ο οποίος θεώρησε πως η 90χρονη χαλάει την εικόνα της κοινωνίας μας, σήκωσε τι ακουστικό και είπε: «Αστυνομία, εκεί, ελάτε, μια γιαγιά πουλάει παράνομα τερλίκια». Και η Αστυνομία πήγε. Και καλά έκανε, δεν θα συζητήσουμε εδώ για την λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας.

Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε είναι για τις προτεραιότητες των συμπολιτών μας και της ίδιας της Αστυνομίας. Οι δρόμοι της Αθήνας έχουν πλημμυρίσει από το παρεμπόριο όπου άνθρωποι από κάθε γωνιά της Γης, αγνώστου στοιχείων σε μεγάλο βαθμό μοσχοπουλούν προϊόντα λαθρεμπορίου καταστρέφοντας υγιείς επιχειρήσεις. Όταν πολίτες προσπάθησαν να εναντιωθούν σε αυτήν την κατάσταση χαρακτηρίστηκαν φασίστες. (Εντάξει κάποιοι από αυτούς ήταν αφού δεν έψαχναν για παράνομους μικροπωλητές, αλλά για αλλοδαπούς μικροπωλητές).

Αλήθεια ο συνάνθρωπος που έστειλε την γιαγιά σε όλη αυτήν την ταλαιπωρία και ντροπή σε αυτήν την ηλικία κοιμάται ήσυχος, θεωρεί πως έκανε το καθήκον του ως πολίτης;

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr