Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ηταν μια διαχρονική βόμβα ανικανότητας που μετακινούνταν από υπουργείο σε υπουργείο και τελικά εξερράγη τον Ιούλιο του 2018 στην Ανατολική Αττική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν φέρει ευθύνη. Πρώτον, επειδή όσο είναι στην εξουσία δεν έκανε τίποτα για να βελτιώσει την πολιτική προστασία της χώρας, ούτε καν κάτι απλό, όπως η λειτουργία της γραμμής 112. Δεύτερον, επειδή επιχείρησε τις πρώτες ώρες να παραπλανήσει τους πολίτες για το μέγεθος της καταστροφής, και όταν αργότερα η εικόνα του θανάτου αποκαλύφθηκε πλήρως, προσπάθησε να στηριχθεί σε θεωρίες συνωμοσίας και να ρίξει το φταίξιμο στους αυθαιρετούχους. Τρίτον, διότι τα φυσικά πρόσωπα που αναλαμβάνουν τη διαχείριση του κράτους αναλαμβάνουν και τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού.

Τα φυσικά πρόσωπα λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις, όχι κάποιος αλγόριθμος από κομπιούτερ. Αν, για παράδειγμα, δεν λειτουργούν οι ασύρματοι, αυτό είναι ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Ο τρόπος όμως που θα βρει ο επικεφαλής για να καθοδηγήσει, η ταχύτητα με την οποία θα αξιολογήσει την επικινδυνότητα του φαινομένου και οι προληπτικές ενέργειες που έκανε ώστε να είναι έτοιμος ο μηχανισμός την ώρα της φυσικής καταστροφής είναι οι παράγοντες που θα μετριάσουν ή θα επιδεινώσουν τις συνέπειες του αντικειμενικού προβλήματος.

Ισχύει το ίδιο για τους περιφερειάρχες, τους δημάρχους και τους επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας για τις δικές τους αρμοδιότητες. Αν φρόντισαν να είναι σε ετοιμότητα το προσωπικό τους, αν είχαν φροντίσει για ανοικτούς δρόμους και αποψιλώσεις, αν γνώριζαν απ’ έξω και ανακατωτά τη διαδικασία διαχείρισης κρίσεων. Οπως φαίνεται από το εισαγγελικό πόρισμα, τα φυσικά πρόσωπα δεν έδρασαν συντονισμένα και με επάρκεια, άρα απέτυχαν να μετριάσουν το μέγεθος της καταστροφής. Οπότε ναι, υπάρχουν ευθύνες επί προσωπικού στο μέτρο και στον βαθμό που αφορά τον καθέναν ξεχωριστά. Ομως μόνος αρμόδιος για να το αποφασίσει αυτό είναι η Δικαιοσύνη.

Οσον αφορά στην πολιτική ευθύνη, εδώ δεν έχει λόγο η Θέμις, αλλά η πολιτική. Ζητάει, λοιπόν, η αντιπολίτευση την παραίτηση της Ρένας Δούρου, όπως κάποτε η τότε αντιπολίτευση ζητούσε την παραίτηση του Βύρωνα Πολύδωρα. Είναι σωστό; Θα πρέπει άραγε κάθε φορά που ασκείται ποινική δίωξη κατά κάποιου πολιτικού προσώπου να παραιτείται και να περιμένει να αθωωθεί για να επιστρέψει; Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Το γνωρίζουν καλά όλα τα κόμματα εξουσίας που κάποτε ήταν στην κυβέρνηση και στην οποία κάποια στιγμή θα επιστρέψουν.

Αλλωστε, η παραίτηση για λόγους πολιτικής ευθιξίας έχει νόημα μόνο όταν υποβάλλεται από την προσωπική ευαισθησία του εγκαλουμένου. Αν διαθέτει.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου