Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ομως, λυπάμαι το δίδυμο Τόλκα και Μωραΐτη, που για ολιγοήμερη απόκτηση υφυπουργικού τίτλου αυτομόλησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εντυπωσιακό πώς καταντούν οι άνθρωποι όταν το πολιτικό ήθος κατατίθεται στο βωμό της καρέκλας.

Ο κ. Τόλκας κατείχε θέση γραμματέα Αυτοδιοίκησης και θέση στην επιτροπή που συγκροτεί τα ψηφοδέλτια του ΚΙΝ.ΑΛ. Ο ίδιος προόριζε εαυτόν για υποψήφιο περιφερειάρχη στην Κεντρική Μακεδονία. Ωστόσο η επιτροπή κατέληξε σε άλλη υποψηφιότητα. Ως μηνύων Αχιλλεύς, ο κ. Τόλκας έστειλε την παραίτησή του στη Φώφη Γεννηματά. Τι ήταν για τον κ. Τόλκα ο χρόνος ανάμεσα στα μέσα του Οκτώβρη, που ήταν προβεβλημένο στέλεχος του ΚΙΝ.ΑΛ., και στα μέσα του Φλεβάρη, που ανακοινώθηκε υφυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ; Ούτε ένα… τσιγάρο δρόμος. Τουλάχιστον, ας έλεγε ότι πάει στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή πήγαν κι άλλοι: Μεγαλοοικονόμου, Κουίκ, Δανέλλης και λοιπά συμμαζώματα. Αλλά να πάει επειδή δεν τον κατέβασε η Φώφη περιφερειάρχη;

Ο κ. Μωραΐτης αντέγραψε συμπεριφορά Κόκκαλη και λοιπών υφυπουργίσκων ΑΝ.ΕΛ. που γελοιοποιήθηκαν: Ο ίδιος δύο φορές υφυπουργός: στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, έμεινε και στην κυβέρνηση Λoυκά Παπαδήμου. Στις 16 Δεκέμβρη έστειλε επιστολή στην πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής αποποιούμενος τη θέση του στο ψηφοδέλτιο της Αιτωλοακαρνανίας. Γιατί;
Επειδή: «Το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν πυροδότησε ένα big bang στο χώρο της Κεντροαριστεράς που θα ανέτρεπε το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.».

Επειδή: «Οι θέσεις του Κινήματος ετεροκαθορίζονται συνεχώς από το τι πράττει κάθε φορά είτε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η Ν.Δ.».

Επειδή: «Η παράταξή μας είναι σε οριακό σημείο. Ή αλλάζει ΤΩΡΑ πορεία και αποκτά ταυτότητα και αφήγημα ή διαλύεται οριστικά μεταξύ του διπόλου ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.». Και το κερασάκι στην τούρτα:

Επειδή: «Εδώ και καιρό η εικόνα που έχουν οι πολίτες για εμάς είναι ότι ασχολούμαστε αποκλειστικά με διευθετήσεις ψηφοδελτίων και μελλοντικών θέσεων. Δεν με αφορά η προσωπική καρέκλα… Διαβεβαιώνω τους συντρόφους μου στο Κίνημα ότι η κοινή μας πορεία και ο πολιτικός μας αγώνας συνεχίζεται υπηρετώντας τους ίδιους στόχους και τις ίδιες αξίες. Αλλωστε στήριζα πάντα με πάθος ό,τι πίστευα». Και τι πίστευε ο παθιασμένος; «Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αξίζουν 3 Οσκαρ: Το Οσκαρ της αποτυχίας, το Οσκαρ του τυχοδιωκτισμού και το Οσκαρ του διχασμού».

Sorry, ρε Θανάση μου! Πού να φανταστώ ότι μπέρδεψες τον Τσίπρα με τον… Λάνθιμο!