Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Η οποία περιλαμβάνει αύξηση 64 ευρώ μικτά το μήνα και 54 ευρώ στις καθαρές αποδοχές και πρόκειται να ισχύσει από την επόμενη Παρασκευή, 1η Φεβρουαρίου 2019, όχι μόνο για τους αμειβόμενους με τον κατώτατο μισθό, αλλά και όσους λαμβάνουν μισθό κάτω από 650 ευρώ.

Το παραπάνω αποτελεί μια σίγουρα καλή είδηση για τους περίπου 400 χιλιάδες που εργάζονται και λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό ή μισθό κάτω από 650 ευρώ το μήνα. Για τους υπόλοιπους 1,1 εκατ. συνανθρώπους μας που είναι άνεργοι, όμως, τι γίνεται;

Εστω ότι για τους περίπου 400 χιλιάδες η ανακοίνωση του μέτρου είναι μια καλή είδηση. Πόσο καλή, άραγε, μπορεί να είναι όταν στην πραγματικότητα συνοδεύεται από την εφαρμογή της ψηφισμένης από τη σημερινή κυβέρνηση μείωσης του αφορολόγητου;

Οταν οι εργαζόμενοι κληθούν να επιστρέψουν στο κράτος σχεδόν ολόκληρο το ποσό της αύξησης αυτής, καθώς μεγάλο μέρος του αφορολόγητου μέχρι τώρα εισοδήματός τους θα φορολογείται πλέον με συντελεστή 22%, τότε η αύξηση μετατρέπεται σε πυροτέχνημα!

Πρόκειται, συνεπώς, για ένα μονοδιάστατο μέτρο αύξησης του εργατικού κόστους, χωρίς αυτή να συνοδεύεται με μια πραγματική βελτίωση των οικονομικών συνθηκών ή του φορολογικού πλαισίου των εργοδοτών, που ανακόπτει το ρυθμό δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας αμειβομένων με τον κατώτατο μισθό και που οδηγεί σε βάθος χρόνου σε μείωση των ήδη υπαρχουσών θέσεων εργασίας και, κατά συνέπεια, καταφέρνει μεσοπρόθεσμα να αυξήσει την ανεργία αντί να τη μειώσει.

Και, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, εάν η σημερινή κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για την αύξηση του εισοδήματος χωρίς να πληγεί η απασχόληση, τότε θα συνόδευε την αύξηση του κατώτατου μισθού με μείωση των εργοδοτικών εισφορών, για να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να σηκώσουν το βάρος της αύξησης.

Κοινώς, πάταξη της ανεργίας «με ένα άρθρο και ένα νόμο» δεν μπορεί να υπάρξει σε μια οικονομία που παραπαίει. Πάταξη της ανεργίας θα επιτευχθεί μόνο μέσα από τη δημιουργία νέων, καλά αμειβόμενων και διατηρήσιμων θέσεων εργασίας. Και ρεαλιστική αύξηση των αποδοχών των εργαζόμενων θα υπάρξει όταν αυξηθεί το ποσό που μένει στην τσέπη. Και το καθαρό ποσό που μένει στην τσέπη θα αυξηθεί μόνο όταν υπάρξει μείωση των φόρων και των εργοδοτικών εισφορών και μόνο όταν η εθνική μας οικονομία γίνει και πάλι ισχυρή.

Κάποιος είχε πει πως «ο κόσμος χειροκροτεί τα πυροτεχνήματα, αλλά ποτέ την ανατολή του ηλίου». Μάλλον ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να κάνουμε το πρώτο και να αρχίσουμε να ψάχνουμε το δεύτερο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]