Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Αντιθέτως, έχει τεράστια σημασία ότι, αν την Τετάρτη το βράδυ υπάρξει κυβέρνηση η οποία θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα είναι μια «κυβέρνηση υπολειμμάτων». Με «δάνεια» και «λιμά» από κόμματα τα οποία είναι ουσιαστικά ήδη ανύπαρκτα στην κοινωνία.

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ οργιάζει, οι πιέσεις και οι προσφορές για το «151» είναι τεράστιες και οι πρόθυμοι δεν έχουν εκλείψει. Το εξόφθαλμα θεατρικό διαζύγιο Α. Τσίπρα – Π. Καμμένου, αντί να εκτονώσει την ένταση, μάλλον την αυξάνει, αφού προσθέτει στο ήδη υπάρχον τοξικό κλίμα και έντονη αχλύ συνωμοσίας και «αποστασίας». Σε live μετάδοση διαπιστώσαμε χθες πώς γίνονται ταυτοχρόνως: Να μπορεί να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με δύο δανεικούς βουλευτές από τον πρώην κυβερνητικό εταίρο – Να παραμείνει ο Π. Καμμένος «αρχηγός» χωρίς κόμμα, αλλά με τεχνητή Κ.Ο. – Να παραμείνουν ζωντανές (;) οι πιθανότητες κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν έτυχε, πέτυχε. Στο πλαίσιο της μεγαλύτερης πολιτικής κωμωδίας που έχει ζήσει η χώρα στα 45 χρόνια της Μεταπολίτευσης.

ΩΣΤΟΣΟ υπάρχει και κάτι θετικό μέσα σε όλα αυτά τα κωμικοτραγικά: Ο Α. Τσίπρας, εξαναγκασμένος από την πραγματικότητα, προτάσσει την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα του «κυβέρνηση-Φράνκενσταϊν» κι ακολουθεί η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Αθελά του διευκολύνει τη συνειδητοποίηση απ’ όλους ότι δεν υπάρχουν δύο ψηφοφορίες (μία για ψήφο εμπιστοσύνης και μία για τις Πρέσπες), αλλά ΜΙΑ. Για να πάει προς κύρωση στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση για την πάει. Μετά την τυπική αποχώρηση των ΑΝ.ΕΛ. δεν υπάρχει κυβέρνηση. Αρα ο Α. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να υποκαταστήσει το κυβερνητικό κενό που δημιουργήθηκε. Εγκατέλειψε, έτσι, τις «τζάμπα μαγκιές» να… προκαλεί τη Ν.Δ. να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας και τρέχει άρον-άρον να μαζέψει «δεξιά κι αριστερά» 151 ψήφους.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ είναι πολιτικά και ηθικά τραγικό για τον πρωθυπουργό και τους «νέους» συνοδοιπόρους του. Οποιος δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην «κυβέρνηση των υπολειμμάτων» παντρεύεται και ταυτίζεται με τη συμφωνία των Πρεσπών. Την κυρώνει προκαταβολικά. Πώς θα καταψηφίσει κάποιος τις Πρέσπες αργότερα, ενώ θα έχει συμβάλει στην ύπαρξη της κυβέρνησης που θα τη φέρει προς κύρωση; Ακόμα και ο Π. Καμμένος, που έκανε κάτι αντίστοιχο τον Ιούνιο, καταψηφίζοντας τότε την πρόταση δυσπιστίας της Ν.Δ., τώρα δεν άντεξε τον απόλυτο αυτοευτελισμό. Πόσω μάλλον οι «νεόκοποι». Και, από την άλλη, κάποιος που θα καταψηφίσει την κυβέρνηση πώς θα μπορέσει να υπερψηφίσει μετά τη συμφωνία των Πρεσπών; Είναι εντελώς παράλογα και τα δύο.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ και είναι προφανές πλέον ότι όποιος δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση Τσίπρα κυρώνει αυτομάτως και τη συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής πολιτικής και συμπαιγνίας των Α. Τσίπρα – Π. Καμμένου. Οι οποίοι πίστεψαν ότι μπορούν να έχουν «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο».

ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ γίνονται μόνο στα παραμύθια, όπου κατά τον Α. Τσίπρα «βρίσκεται η δύναμη». Από σήμερα όμως και μέχρι την Τετάρτη το βράδυ όλοι οι βουλευτές βρίσκονται προσωπικά απέναντι στην Ιστορία. Κυρίως όμως οι «έξι», οι οποίοι, ενώ εξελέγησαν με άλλα κόμματα, τα οποία είχαν διαφορετική προγραμματική θέση για το Σκοπιανό, τώρα εμφανίζονται έτοιμοι να το παραδώσουν στα παγωμένα νερά των Πρεσπών.

ΠΡΩΤΗ απ’ όλους η κ. Παπακώστα. Η οποία εξελέγη ως… καραμανλική με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. Και τώρα εμφανίζεται πρόθυμη να απεμπολήσει τα πάντα βιάζοντας την ψήφο των πολιτών οι οποίοι την έστειλαν στη Βουλή. Μετά οι 4 βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ.: Ελ. Κουντουρά, Β. Κόκκαλης, Θ. Παπαχριστόπουλος και Κ. Ζουράρις. Οι άλλοτε «μακεδονομάχοι», που ανακάλυψαν τη γλύκα της εξουσίας και τα προνόμιά της, είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Ειδικά η περίπτωση του Κ. Ζουράρι, ο οποίος φέρεται να επιμένει ότι… δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών, αγγίζει τα όρια της «πολιτικής σχιζοφρένειας». Ο «γιατρός-γυρολόγος των κομμάτων» είναι η πιο προβλέψιμη περίπτωση, χωρίς αυτό να ελαφρύνει πολιτικά και ηθικά την πλήρη αντιστροφή της θέσης του για το Σκοπιανό. Οι «δύο υπουργοί των ΑΝ.ΕΛ.» (Κουντουρά – Κόκκαλης) απλώς εντάσσονται στην πολιτική κατηγορία του «φτερού»: Ανύπαρκτες πολιτικές οντότητες που τις παίρνει ο άνεμος, που όλο και κάτι άλλο κουβαλάει. Η έκτη περίπτωση είναι ο Σπ. Δανέλλης, ο οποίος έχει μια συνέπεια στις απόψεις του για το Σκοπιανό. Ωστόσο, μετά την απόφαση του Ποταμιού -με το οποίο εξελέγη- να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ενδεχόμενη παροχή ψήφου εμπιστοσύνης καθιστά εξαιρετικά «θολή» τη στάση, δεδομένου ότι δεν αποκλείεται να είναι ο «κύριος 151». Στη συμπεριφορά και των «έξι» υπάρχουν σαφή στοιχεία αποστασίας.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ μάλιστα όταν οι πληροφορίες κάνουν λόγο για «ανταλλάγματα». Η κ. Παπακώστα φέρεται να έχει λάβει υπόσχεση να γίνει υπουργός Δημόσιας Τάξης στον ανασχηματισμό και για θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Θ. Παπαχριστόπουλος φέρεται να παίρνει τη θέση του Ν. Ηλιόπουλου στο υπουργείο Εργασίας, ο οποίος διεκδικεί τον Δήμο της Αθήνας. Κάτι αντίστοιχο αναμένεται να γίνει και με τον Κ. Ζουράρι, ο οποίος εξασφαλίζει το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, αντικαθιστώντας την Κ. Νοτοπούλου, η οποία διεκδικεί τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Η Ε. Κουντουρά, εκτός από τη διατήρηση του υπουργείου Τουρισμού, φέρεται να έχει εξασφαλίσει θέση και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σπ. Δανέλλης φέρεται να έχει εξασφαλίσει θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Β. Κόκκαλης φέρεται να είναι ικανοποιημένος με την παραμονή του στο υπουργείο όπου βρίσκεται.

Παρωδία Καμμένου

Η σκηνοθεσία ήταν επιπέδου «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», αλλά ήταν μια κάποια σκηνοθεσία. Ο Π. Καμμένος ξεκίνησε τη χθεσινή μέρα της «ρήξης» εκκλησιαζόμενος και δημοσιοποιώντας τον εκκλησιασμό του. Μετά «έριξε» ένα πρωινό πατριωτικό tweet. Κατόπιν πήγε στην προγραμματισμένη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, η οποία διήρκεσε λίγο, αφού όλα ήταν προσυμφωνημένα.

Μετά έδωσε την «εθνικά υπερήφανη» συνέντευξή του, στην οποία δεν μπόρεσε να αποκρύψει πλήρως το στημένο διαζύγιό του με τον Α. Τσίπρα. Και ολοκλήρωσε τη θεατράλε επιστροφή του στον θρησκευτικοπατριωτισμό με μια πτήση με ελικόπτερο κοντά στα Υμια, πετώντας στεφάνι στη μνήμη των «ηρώων» (όπως έγραψε στο τουίτερ) Βλαχάκου, Γιαλοψού και Καραθανάση.

Σκηνοθεσία από τις βιντεοταινίες της δεκαετίας του ’80. Αντάξια, όμως, της κάκιστης και θλιβερής θεατρικής παρωδίας που έπαιξε. Παρά τις πολυήμερες πρόβες που είχε την άνεση να κάνει.

Εξίσου καταδικασμένη και άπελπις είναι και η προσπάθειά του να γίνει ξανά «μακεδονομάχος». Αφού ουδείς θα ξεχάσει ότι το χέρι του ήταν που κράτησε το χέρι του Ν. Κοτζιά να υπογράψει στις Πρέσπες. Οπως άπελπις είναι και η όψιμη «ανακούφιση» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την… απαλλαγή τους από τον Π. Καμμένο, μετά από… 4 χρόνια συγκυβέρνησης και με ένα στημένο διαζύγιο. Το συλλογικό υποσυνείδητο είναι πλήρες εγγραφών.

Απορίες

1. Σε ποια άλλη Δυτική Δημοκρατία γίνεται υπουργός Εθνικής Αμυνας εν ενεργεία στρατιωτικός;

2. Κύριε Αποστολάκη, αποδεχόμενος να γίνετε ΥΠΕΘΑ του Τσίπρα, σημαίνει ότι συμφωνείτε και με τις Πρέσπες;

3. Πότε αναλαμβάνει επισήμως επικεφαλής της ΕΛ.ΑΣ. ο Πολάκης, ώστε να είναι νόμιμοι οι έλεγχοι που θέλει να κάνει σε δημοσιογράφους;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]