Γράφει ο Πάνος Αμυράς

«Η συμφωνία μας είχε ως βασικό στόχο να βγάλουμε τη χώρα από τα Μνημόνια και να κερδίσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια», θα είναι η φράση που θα ακούμε στο εξής, βάσει της προπαγάνδας του Μαξίμου. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. έβαλαν ξανά τη χώρα στα Μνημόνια ενώ δέχθηκαν εθνικές υποχωρήσεις που καμία άλλη κυβέρνηση, και όχι μόνο της μνημονιακής περιόδου, δεν θα είχε κάνει αποδεκτές.

Ο Καμμένος φεύγει γιατί δεν μπορεί αλλιώς. Εμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις. «Δεν θα περάσει η συμφωνία από τα Σκόπια», έλεγε και ξαναέλεγε για να κερδίσει χρόνο ενώ δεν απέτρεψε την υπογραφή της συμφωνίας το καλοκαίρι όταν κατατέθηκε η πρόταση μομφής από τη Νέα Δημοκρατία. Η μανία του με την καρέκλα τον οδήγησε τελικά να χάσει υπουργείο, το μισό κόμμα και κυρίως την επαφή του με τους ψηφοφόρους του. Τώρα είναι αργά για τον ίδιο. Θα μείνουν στην Ιστορία οι κραυγές του πριν από το 2015 για το «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας και οι υπογραφές του το 2016 για την ενεχυρίαση του κράτους στο Υπερταμείο για 99 χρόνια.

Ο Τσίπρας, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι τον Μάιο μαζεύοντας «αδέσποτους» βουλευτές. Οταν τον Δεκέμβριο του 2014 βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ο ίδιος μιλούσε για αποστασίες επειδή ανεξάρτητοι βουλευτές ήθελαν να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα. Τώρα ψάχνει βουλευτές για ενίσχυση του κυβερνητικού μετώπου μιλώντας για «προοδευτικό μέτωπο». Υποκρισία μέχρι τέλους.

Το βέβαιο είναι ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαλύονται ως αποτυχημένοι και όχι επειδή ολοκλήρωσαν το έργο τους. Τσίπρας και Καμμένος ευθύνονται για την τυχοδιωκτική στάση που επέδειξαν στο πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν ο πρώτος είχε δώσει τα κλειδιά της διαπραγμάτευσης, με «όπλο» το Grexit, στον Γιάννη Βαρουφάκη και ο δεύτερος απειλούσε τους δανειστές με «Κούγκι». Τελικώς οι συγκυβερνήτες της «αξιοπρέπειας» υπέγραψαν τα πάντα στους δανειστές, φόρτωσαν το λαό με δυσβάστακτα μέτρα, έγιναν οι πιο καλοί μαθητές του Σόιμπλε εμφανίζοντας θηριώδη πλεονάσματα σε βάρος των εισοδημάτων των νοικοκυριών, των επενδύσεων και της ανάπτυξης.

Εκτός από την οικονομία, όπου τα πεπραγμένα τους θα τα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη, η θητεία τους στιγματίσθηκε από τις πρωτόγνωρες εθνικές υποχωρήσεις. Σε λίγες ημέρες η Βουλή θα κληθεί να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών για την αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Βόρεια Μακεδονία» και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών δεν μπορεί να αντιληφθεί ποια είναι τα οφέλη της ελληνικής πλευράς. Η κυβέρνηση υπέκυψε στις διεθνείς πιέσεις και «έτρεξε» τη συμφωνία ερήμην κομμάτων και ελληνικού λαού. Τώρα οι δύο εταίροι πληρώνουν το τίμημα των ενεργειών τους.

Ο πρωθυπουργός αναζητεί σκόρπιους βουλευτές και ο Καμμένος έχει μπει στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Η Ελλάδα δέχεται διαρκώς προκλήσεις από την Αγκυρα ενώ ακόμη και η Αλβανία εγείρει απαιτήσεις τις οποίες πριν από λίγα χρόνια δεν θα μπορούσε ούτε καν να ψελλίσει.

Και οι δυο συγκυβερνήτες ευθύνονται για την αναζωπύρωση της κρίσης, τη θεσμική υποβάθμιση, την επιχείρηση άλωσης της Δικαιοσύνης, την κομματικοποίηση του κράτους και εντέλει την υποχώρηση της χώρας σε οικονομία, κοινωνικό κράτος και ποιότητα δημοκρατίας. Θα φύγουν, πιθανότατα τον Μάιο, ως αποτυχημένοι και έχουμε την εντύπωση ότι μέχρι τότε οι αλληλοκατηγορίες που θα εκτοξεύουν προκειμένου να αποκομίσουν κομματικά οφέλη θα μείνουν στην Ιστορία…

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]