Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Τη Δευτέρα συμφωνούν να τα πουν την Τρίτη, την Τρίτη αναβάλλουν το ραντεβού για την Παρασκευή, την Τετάρτη ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνει τηλεοπτικά και προειδοποιεί ότι θα βρει πλειοψηφία ακόμα και αν φύγει ο Καμμένος, την Πέμπτη ο Τσίπρας κάνει πως ασχολείται με τη Μέρκελ και ο Καμμένος κάνει πως αποχαιρετά το στράτευμα, και την Παρασκευή όλοι επιστρέφουν στις θέσεις και στις καρέκλες τους. Κάπως έτσι κυλά μια εβδομάδα στον κόσμο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Μπορεί ο κόσμος να καίγεται, η οικονομία να σέρνεται, οι πολίτες να μην ξέρουν πώς να πρωτοπληρώσουν φόρους και χαράτσια, οι επενδύσεις να βρίσκονται στον πάγο και οι ιδιωτικοποιήσεις στην κατάψυξη, μπορεί η Ευρώπη να συνταράσσεται από πολιτικούς και οικονομικούς σεισμούς, αλλά το Μαξίμου και η παρέα του ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση για λίγους μήνες ακόμα. Ενα πρωτοφανές κωμικοτραγικό αλισβερίσι, έχοντας μάλιστα στο επίκεντρό του ένα από τα πιο σημαντικά εθνικά θέματα που απασχολούν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες: το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ και την ταυτότητα των πολιτών της. Η συμφωνία των Πρεσπών, άπαξ και επικυρωθεί, δεσμεύει τις επόμενες κυβερνήσεις και τη χώρα, κι όμως η κυβέρνηση προσπαθεί να την περάσει χωρίς συναίνεση, αλλά με οριακή πλειοψηφία η οποία στηρίζεται σε «περαστικούς» και «πρόθυμους».

Η ιλαροτραγωδία που εξελίσσεται, με τους ΑΝ.ΕΛ. να φεύγουν χωρίς να φεύγουν, τον ΣΥΡΙΖΑ να ιδρώνει προκειμένου να βρει τις ψήφους που του χρειάζονται για να παραμείνει στην εξουσία, είναι χωρίς πολιτικό προηγούμενο. Είναι φορές που η λογική σηκώνει ψηλά τα χέρια, στην περίπτωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ακόμα περισσότερο. Πώς τα κατάφεραν έτσι, ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης και ο καλύτερος υπουργός Εθνικής Αμυνας, είναι πραγματικά (αν)άξιο λόγου και θαυμασμού.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]