Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Για πόσο θα κρατήσει δύσκολo να προβλέψει κανείς, αφού οι Ελληνες, ως πολίτες αλλά και ως κρατική μηχανή, ξεχνάμε εύκολα και σπανίως μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Oμως ακόμα είμαστε στο στάδιο του μετατραυματικού σοκ, που σημαίνει ότι κάθε δελτίο έκτακτων καιρικών φαινομένων θα ενεργοποιεί το μέγιστο των λαμβανομένων μέτρων. Ειδικά στο «άμαθο» σε δύσκολες καιρικές συνθήκες λεκανοπέδιο.

Το βράδυ της Δευτέρας, όταν ο Τηλέμαχος αναμενόταν να περάσει από τους δήμους της Αττικής και προβλέπονταν –όπως και έγινε τελικά– χιονοπτώσεις ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, τα επιτελεία των δήμων βρίσκονταν σε μαραθώνιες συσκέψεις και διαβουλεύσεις για το αν θα έπρεπε ή όχι να δώσουν εντολή για κλείσιμο των σχολείων. Η αμηχανία ήταν εμφανής, όχι στις περιοχές των βορείων προαστίων όπου η απάντηση ήταν εύκολη λόγω των τοπικών συνθηκών, αλλά σε άλλες όπως το Χαϊδάρι και το Αιγάλεω. Υπήρξαν μάλιστα δήμοι που έβγαλαν δύο ανακοινώσεις, με την πρώτη να γράφει «ανοικτά σχολεία» και τη δεύτερη «κλειστά», ενώ σε άλλες περιπτώσεις η τελική απόφαση ελήφθη το πρωί της Τρίτης, κυριολεκτικά λίγα λεπτά πριν παιδιά και διδακτικό πρόσωπο φτάσουν στις σχολικές μονάδες.

Παράλληλα με αυτό, μια άλλη διαβούλευση, στα κοινωνικά δίκτυα αυτή τη φορά, φανέρωνε τον διχασμό του κόσμου για το αν ήταν υπερβολική η απόφαση για κλείσιμο των σχολείων. Εκ των υστέρων λέμε πως καλώς έγινε ό,τι έγινε και έκλεισαν τα σχολεία. Διότι πρόληψη και πολιτική προστασία σημαίνει αυτό ακριβώς: Να προλαμβάνεις το δυσάρεστο γεγονός. Πόσω μάλλον όταν τα μέτρα αφορούν παιδιά, τα οποία όταν βρεθούν σε περιβάλλον χιονιού παίζουν ανέμελα, αγνοώντας –απολύτως λογικό– τον κίνδυνο του παγετού και του ολισθηρού δαπέδου στα προαύλια. Με λίγα λόγια, η πρόληψη είναι επιτυχημένη όταν την επομένη ημέρα, σώος και ασφαλής, έχεις την πολυτέλεια να την κριτικάρεις.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]