Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Δυστυχώς για εμάς και το 2018 ήταν μία χρονιά χαμένων ευκαιριών. Σύμφωνα με όσα έλεγαν πέρυσι τέτοιες ημέρες ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, φέτος θα είχε ενταχθεί η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι μπουλντόζες θα δούλευαν στο φουλ γύρω από το Ελληνικό, οι επενδυτές θα ήταν τόσοι πολλοί που θα έπρεπε να φιλτράρουμε τα σχέδιά τους πριν να τα εγκρίνουμε, η ανάπτυξη θα ξεπερνούσε το 2,7%, θα βγαίναμε στις αγορές, η ρευστότητα στις τράπεζες και στην αγορά θα ήταν τόσο μεγάλη που θα πλημμυρίζαμε από χρήμα.

Κανένας από τους στόχους αυτούς δεν επιτεύχθηκε. Μηδέν στα έξι, που λένε και στο μπάσκετ. Το πρόγραμμα QE του Ντράγκι ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες και από τα 2,5 τρισ. που δάνεισε η ΕΚΤ σε χώρες της ευρωζώνης από το 2015 δεν περίσσεψε ούτε ευρώ για την Ελλάδα.

Η περήφανη διαπραγμάτευση Τσίπρα -Βαρουφάκη και το δημοψήφισμα στέρησαν από την οικονομία μία σημαντική λύση για τη χρηματοδότηση του Δημοσίου.

Οι μπουλντόζες ούτε φέτος φάνηκαν στο Ελληνικό και η έναρξη της επένδυσης προϋπολογισμού άνω των 5 δισεκατομμυρίων, που ήταν προγραμματισμένη για το 2015, μετατίθεται τώρα για το 2019.

Η ανάπτυξη δεν θα ξεπεράσει το 2% ενώ οι επενδύσεις όχι μόνο δεν αυξήθηκαν όπως υπολόγιζε η κυβέρνηση αλλά στο εννεάμηνο έχουν μειωθεί κατά 5%. Αντί για φίλτρο στα επενδυτικά σχέδια, έχει μπει φρένο. Η πρόσβαση στις αγορές παραμένει ανέφικτη και τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων παραμένουν σε επίπεδα άνω του 4,2% με αποτέλεσμα η χώρα να έχει μείνει κυριολεκτικώς «ξεκρέμαστη» και να ελπίζει μόνο στο σπάσιμο του «κουμπαρά» των 26 δισεκατομμυρίων που έχουμε δανειστεί για ώρα ανάγκης.

Όσο για τις τράπεζες, η πορεία τους στο χρηματιστήριο, όπου φέτος έχουν χάσει πάνω από το 50% της κεφαλαιοποίησής τους, είναι ενδεικτική της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στο ρόλο τους.

«Ομως πετύχαμε την έξοδο από τα Μνημόνια», θα μπορούσε να αντιπαραθέσει κάποιος προσπαθώντας να εξισορροπήσει τις φετινές ζημιές της οικονομίας. Στην πράξη, η έξοδος από τα Μνημόνια δεν έχει πείσει κανέναν. Ούτε τους πολίτες, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, ούτε τις αγορές, όπως προκύπτει από την αρνητική πορεία των μετοχών και ομολόγων, που κλιμακώθηκε από τον Αύγουστο και μετά.

Η Ελλάδα έχει μπροστά της πολλούς κινδύνους με βασικότερο το πρόβλημα χρηματοδότησης. Εάν ένας παίκτης έχει μηδέν στα έξι σουτ τότε συνήθως ο προπονητής τον αντικαθιστά. Στην περίπτωση της κυβέρνησης ο προπονητής φαίνεται να πανηγυρίζει για τις αστοχίες της ομάδας, προσπαθώντας να πείσει τους θεατές ότι δεν βλέπουν καλά. Σε αυτή την περίπτωση είναι η κατάλληλη στιγμή για αλλαγή προπονητή.

Βαθαίνουν οι ρίζες της ανομίας

Μετά τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ στόχος των βομβιστών ήταν η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου στην οδό Σκουφά. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε καν προειδοποιητικό τηλεφώνημα, η βόμβα εξερράγη μόλις λίγα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που ο νεωκόρος της εκκλησίας την είχε αποθέσει στο παρτέρι του ναού.

Η τυφλή βία και η τρομοκρατία έχουν αποκτήσει βαθιές ρίζες ενώ η ανοχή που δείχνει η Πολιτεία στις καθημερινές πράξεις ανομίας, στους βανδαλισμούς και προπηλακισμούς θρέφει το τέρας. Τα χτυπήματα είναι μελετημένα και οι δράστες, όπως φάνηκε από την έκρηξη στην εκκλησία, αδιαφορούν για θύματα. Είναι ώρα να μπει ένα τέλος σε αυτή την παράκρουση. Οι πολίτες απαιτούν συντονισμένη δράση για την εξάρθρωση των νέων ομάδων τρομοκρατίας πριν θρηνήσουμε ξανά νεκρούς.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]