Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Όμως υπάρχει και άλλος λόγος να τον μνημονεύσουμε σήμερα, διότι σε ανύποπτο χρόνο, τον περασμένο Μάρτιο σε διάλεξή του στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας είχε αναφερθεί στη σημασία των ανεξάρτητων Αρχών και στον κίνδυνο που κρύβει η εργαλειοποίησή τους στα χέρια των κυβερνήσεων. Ένα θέμα που έχει θίξει πολλάκις και η Νέα Δημοκρατία, αλλά, όπως φαίνεται, τα κυβερνητικά αφτιά δεν ιδρώνουν. Σήμερα το πρωί η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός και νυν επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Βασιλική Θάνου, παρουσιάζεται στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όπου θα γίνει η συζήτηση για την πρόταση της κυβέρνησης να την ορίσει επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Οι αντιδράσεις είναι ήδη οξύτατες, με τη Ν.Δ. να καταθέτει σχετική επιστολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα μπορούσε βέβαια να αντιπαρέλθει κάποιος πως τα κόμματα αντιδρούν για πολιτικούς λόγους. Μα αντιδρά ακόμα και το ίδιο το δικαστικό σώμα! Μόλις το περασμένο Σάββατο ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης, στην ομιλία του στη γενική συνέλευση της ΕΔΕ επανέλαβε την πρότασή του για απαγόρευση σε εν ενεργεία ή διατελέσαντες δικαστικούς λειτουργούς για τρία χρόνια μετά την αποχώρησή τους από το σώμα, της συμμετοχής τους με οποιαδήποτε ιδιότητα στην κυβέρνηση και της τοποθέτησής τους σε πολιτικές θέσεις, αποκλείοντας «την οποιαδήποτε σκέψη για αθέμιτη διασταύρωση των τριών κρατικών λειτουργιών». Η πρότασή του ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του σώματος.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Το ίδιο λέει και η GRECO (Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς), η οποία παρατήρησε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν φορείς και ανεξάρτητες Αρχές στις οποίες συμμετέχουν κατά κανόνα εν ενεργεία ή πρώην δικαστές. Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι τα ίδια έλεγε και η ίδια η κυρία Θάνου:
«Οι καρέκλες του προεδρείου είναι τιμητικές και δεν προσφέρονται ως εφαλτήριο για άλλες προσωπικές επιδιώξεις. (…) Τα μέλη του προεδρείου δεν επιτρέπεται μετά τη συνταξιοδότησή τους να επιζητούν επισκεπτόμενοι κομματικά και άλλα γραφεία και να αποδέχονται άλλες θέσεις και μάλιστα καλά αμειβόμενες, όπως π.χ. του προέδρου ανεξάρτητης Αρχής». Αλλά αυτά ίσχυαν το μακρινό 2009.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]