Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Κάτι, που ξεκίνησε ως «επαναστατικός» συμβολισμός και στη συνέχεια έγινε ανέκδοτο. Κι, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας έχει το θράσος να το παρουσιάζει ως επίτευγμα ακόμα και σε διεθνή ΜΜΕ.

ΣΕ συνέντευξή του σε ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως «είναι κατάκτηση ότι πηγαίνω στο Κρεμλίνο, στον Λευκό Οίκο, το Βατικανό, την Ντάουνινγκ Στριτ και σε όλο τον κόσμο και στο Πεκίνο και παντού χωρίς γραβάτα». Μήπως πρέπει να βραβευθεί ο πρωθυπουργός για αυτό το μεγάλο κατόρθωμα που πέτυχε;

ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ότι θα σκίσει τα Μνημόνια και υπέγραψε το τρίτο και βαρύτερο. Πως θα δώσει 13η σύνταξη και τελικά τις μείωσε. Οτι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και τον μονιμοποίησε. Οτι θα εφαρμόσει σεισάχθεια και άνοιξε την πόρτα στους πλειστηριασμούς σπιτιών για «κόκκινα» δάνεια και στις κατασχέσεις λογαριασμών για μικρο-οφειλές στην εφορία. Πως θα βαράει τα νταούλια και, δυστυχώς, οι αγορές ακόμα «χορεύουν» τη χώρα.

ΦΛΕΡΤΑΡΕ με το Grexit και τώρα παραδέχεται πως η έξοδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική. Κατήγγελλε τους μενουμευρωπαίους πριν από το δημοψήφισμα, αλλά τελικά μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι» μέσα σε λίγες ώρες. Δεσμευόταν πως δεν θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα και φόρτωσε τους πολίτες με λογαριασμό 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μιλούσε για αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τώρα έχει γίνει ο πιο πιστός σύμμαχος του Τραμπ. Υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών και τώρα ο Ζάεφ κάνει bullying αλυτρωτισμού μιλώντας για τη «μακεδονική γλώσσα» που πρέπει να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

ΥΠΑΡΧΕΙ κάποια διαφορά αν όλα αυτά τα ψέματα που είπε και όλες αυτές τις αυταπάτες που δημιούργησε στους πολίτες τα έκανε με ή χωρίς γραβάτα; Και βέβαια όχι. Απλά η γραβάτα είναι ο αντισυστημικός «φερετζές» του Αλέξη Τσίπρα. Το να μη φοράει γραβάτα το κάνει μόνο και μόνο για να πουλάει «σανό» πως είναι κι αυτός ένας κοινός θνητός. Αλλά οι ρόλοι τύπου Νίκου Ξανθόπουλου και Βασιλάκη Καϊλα πλέον δεν πείθουν την κοινωνία.

Η συντριπτική πλειοψηφία έχει κατανοήσει τι συνέβη πριν από το 2015. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του εκμεταλλεύθηκαν την οργή και την αγανάκτηση της καταταλαιπωρημένης από τα Μνημόνια κοινωνίας και παραλίγο να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρώπης με μοναδικό στόχο την ανάληψη της διακυβέρνησης. Ολα τα υπόλοιπα… επαναστατικά ήταν απλά για να διατηρείται στον αφρό ο υποτιθέμενος αντισυστημικός αγώνας κατά του Μνημονίου. Ολα έγιναν για μια γραβάτα αδειανή. Ολα έγιναν για μια τετραετία… γεμάτη. Ολα έγιναν για την καρέκλα της εξουσίας.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]