Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Πάλι καλά δηλαδή που δεν ζήτησε ξανά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να αποκηρύξει την περίοδο 2015-2018, όπως έχει ήδη κάνει με τους πρώην συντρόφους του, τον Λαφαζάνη και τη Ζωή, που δεν θέλει ούτε να τους βλέπει. Για αυτό άλλωστε με ύφος «σοφού της Αριστεράς» είπε στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής πόσο σωστά είχε πράξει το καλοκαίρι του 2015 απορρίπτοντας το Grexit ώστε η Ελλάδα να μη βρεθεί μπροστά σε αδιέξοδα όπως αυτά που αντιμετωπίζουν τώρα οι Βρετανοί με το Brexit. «Μενουμευρωπαίος» δηλαδή ήταν ο Τσίπρας αλλά δεν το είχαμε καταλάβει και κυρίως δεν το είχαν αντιληφθεί οι χορευτές του Συντάγματος που γιόρταζαν το 62% του «όχι».

Οπως δεν καταλαβαίνουμε και εμείς την προσπάθειά του να ακυρώσει την προηγούμενη περίοδο της διακυβέρνησής του και να μιλά για τις πρώτες 100 ημέρες, όταν βρισκόμαστε πιο κοντά στις 100 τελευταίες ημέρες της θητείας του στο Μαξίμου. Οι εθνικές εκλογές θα γίνουν εκτός απροόπτου τον Μάιο μαζί με τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές. Δηλαδή πέντε μήνες από την προκήρυξή τους, σκάρτες 150 μέρες.

Ο κ. Τσίπρας κυβερνά 4 χρόνια και για αυτά θα κριθεί. Οι πολίτες πληρώνουν ακριβά το λογαριασμό της θητείας του και δεν θα αλλάξουν άποψη επειδή αυτό βολεύει το Μαξίμου. Τα 4 άσχημα χρόνια είναι περισσότερα από τις 100 «καλές» ημέρες και η ζημιά των 100 δισεκατομμυρίων μεγαλύτερη από το κοινωνικό μέρισμα των 710 εκατομμυρίων ευρώ. Απλή αριθμητική και απλή λογική.

Το τρίτο Μνημόνιο και τα «παρελκόμενά» του που θα μας συνοδεύουν για πολλά ακόμη χρόνια χρεώνονται αποκλειστικά στην κυβέρνηση Τσίπρα, όπως επίσης και το έλλειμμα πολιτικής για την επόμενη ημέρα. Η οικονομία έχει μείνει στάσιμη, οι επενδυτές δεν έρχονται, οι φόροι αυξάνονται για να χρηματοδοτηθεί το κομματικό κράτος, που συνεχώς διογκώνεται.

Οταν η κυβέρνηση θεωρεί ως μεγάλη διαπραγματευτική νίκη την αύξηση των προσλήψεων στο Δημόσιο, ουδείς σώφρων θα την επιλέξει για να πληρώσει περισσότερους φόρους, πλην εκείνων που έχουν «βολευτεί» σε μια θέση αργομισθίας και έχουν υποχρέωση στην Κουμουνδούρου.

Για αυτό, όταν ο κ. Τσίπρας μιλά για 100 πρώτες ημέρες, στο μυαλό του έχει τις 100 τελευταίες, όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα πεπραγμένα του και κυρίως με τη βούληση των πολιτών να αλλάξει η οικονομική πολιτική, ώστε να αρχίσουν οι 100 πραγματικά πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης.

Η Βενεζουέλα και ο Έλληνας κρατούμενος

Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η εκδήλωση που έγινε το Σάββατο στα Public της πλατείας Συντάγματος στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιάσονα Πιπίνη για τη Βενεζουέλα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ο Ιάσων, που ανήκει στο συντακτικό δυναμικό του Ελεύθερου Τύπου, είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που γνωρίζει το τι ακριβώς συμβαίνει στη Βενεζουέλα και το βιβλίο του είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τις αγριότητες του καθεστώτος Μαδούρο. Οι ομιλητές (Βασίλης Κικίλιας, Γιάννης Πρετεντέρης, Μιράντα Ξαφά και Εύα Αντωνοπούλου) κατέθεσαν τις απόψεις τους για το απολυταρχικό καθεστώς που επικρατεί στη Βενεζουέλα ενώ ερμήνευσαν και τις αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας, αν και διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως.

Ιδιαίτερα συγκινητικά ήταν τα λόγια της μητέρας του Αντώνη Βαθιώτη, που κρατείται στην Κολομβία, ύστερα από ενεργοποίηση εντάλματος σύλληψης της Ελλάδας κατ’ εντολήν της Βενεζουέλας, θέμα που αποκάλυψε ο Ελεύθερος Τύπος την περασμένη Κυριακή. Η διεθνής πίεση είναι το βασικό όπλο της παγκόσμιας κοινότητας απέναντι στις αγριότητες του καθεστώτος Μαδούρο και το βιβλίο του Ι. Πιπίνη μπορεί να ευαισθητοποιήσει και την ελληνική κοινή γνώμη.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]