Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Αυτό είναι ανεξάρτητο από το αν ήταν χρήστης ναρκωτικών ή όχι, αν ήταν γκέι ή στρέιτ. Το σοκαριστικό ήταν η βία. Το πώς αντιμετωπίστηκε ένας τραυματισμένος και σωριασμένος στο έδαφος συνάνθρωπός μας από κάποιους που θεώρησαν πως μπορούν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Ο,ΤΙ κι αν συνέβη στου Φιλοπάππου τον Αύγουστο που μπορεί να μην το γνωρίζουμε ή να μην το μάθουμε και ποτέ, υπάρχει κάτι που είναι ξεκάθαρο: Ο 25χρονος Νικόλας Μουστάκας δεν θα είχε σκοτωθεί αν κάποιοι δεν επιχειρούσαν να τον ληστέψουν απειλώντας τον με μαχαίρι. Ο φοιτητής δεν προκάλεσε κανέναν, είχε πάει απλά μια βόλτα με τη φίλη του και έχασε τη ζωή του.

Ο,ΤΙ κι αν συνέβη στον Λαγανά της Ζακύνθου το καλοκαίρι του 2017, ο Μπακάρι Χέντερσον που είχε έρθει για διακοπές στην Ελλάδα δεν θα είχε πεθάνει αν δεν δεχόταν λιντσάρισμα από μια ομάδα εξαγριωμένων -χωρίς ουσιαστική αιτία- νεαρών την ώρα που έπινε σε ένα μπαρ το ποτό του. Οι διακοπές του νεαρού Αμερικανού κατέληξαν σε τραγωδία γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι είναι «μάγκες».

ΟΠΩΣ κάποιοι άλλοι «μάγκες» έσπρωξαν στην αυτοκτονία ένα παιδί μόλις 15 ετών στον Αλιμο κάνοντάς του καθημερινό bullying, φέρνοντας στη μνήμη όλων την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων πριν από χρόνια.

ΜΙΑ 86χρονη στα Καμίνια, πριν από λίγες ημέρες, κατέληξε, αφού πρώτα είχε δεχτεί απρόκλητη επίθεση με κλοτσιές και μπουνιές από κάποιους που επιχείρησαν να τη ληστέψουν μέσα στο σπίτι της.

Η βία και η εγκληματικότητα αποτελούν τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Σημαντικό ρόλο παίζουν η έλλειψη αστυνόμευσης, η έλλειψη Παιδείας, η μη τήρηση των νόμων, η μη επιβολή ποινών ή ακόμα και το «θάψιμο» υποθέσεων από τις Αρχές.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, αποτελεί σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Προφανώς και υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις Ζακ, Μουστάκα, Χέντερσον, Γιακουμάκη που περνούν στα «ψιλά». Δεν λαμβάνουν τις διαστάσεις που τους αρμόζουν.

ΣΕ μια κανονική χώρα θα έπρεπε να αποδίδεται δικαιοσύνη για αυτά τα σοκαριστικά κρούσματα βίας. Και σε μια κανονική χώρα θα έπρεπε το κράτος και όσοι έχουν την ευθύνη να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες στην κοινωνία ώστε να συμβάλλουν προληπτικά στην καταπολέμηση της βίας και της εγκληματικότητας.

ΤΟ να γίνεται επιλεκτική πολιτική εκμετάλλευση κάποιων τέτοιων τραγωδιών δεν τιμάει όσους το επιχειρούν. Πολύ περισσότερο όταν το πράττει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και από πάνω να ακούμε και να διαβάζουμε «βαθυστόχαστες» μπουρδολογίες για νοικοκυραίους και μη. Ολα τα θύματα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ηταν οι αδύναμοι που βρέθηκαν αντιμέτωποι με πολλούς και δυνατούς. Η πραγματική ζωή είναι πολύ πιο σκληρή από διάφορες θεωρητικολογίες. Και όσο μένουμε σε θεωρίες τόσο θα υποκρινόμαστε ότι μας… σοκάρουν τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]