Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΙ ακόμα και από τη «στιγμή» την οποία επέλεξε ο Α. Τσίπρας ν’ ανοίξει το θέμα, ανοίγοντας μια συζήτηση η οποία φιλοδοξεί ν’ αποσπάσει την προσοχή από την «ξεχαρβαλωμένη κυβέρνηση» και τις πρωτοφανώς βαρύτατες κατηγορίες που αντάλλαξαν κορυφαίοι υπουργοί της, είναι οι αποδέκτες της επιστολής του πρωθυπουργού. Την επιστολή-πρόσκληση του Α. Τσίπρα εκτός από τους Κ. Μητσοτάκη, Φ. Γεννηματά, Δ. Κουτσούμπα, Β. Λεβέντη, Π. Καμμένο και Στ. Θεοδωράκη έλαβαν και οι εξής «αρχηγοί» κομμάτων: Κ. Παπακώστα, Γ. Παπανδρέου, Ν. Νικολόπουλος και Θ. Θεοχαρόπουλος! Δηλαδή, παραλήπτες της επιστολής του πρωθυπουργού είναι 2 αρχηγοί κομμάτων -ο Γ. Παπανδρέου του ΚΙΔΗΣΟ και ο Θ. Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜ.ΑΡ.- οι οποίοι συμμετέχουν κανονικά σ’ ένα τρίτο κόμμα, το ΚΙΝ.ΑΛ. Παραλήπτες είναι επίσης δύο βουλευτές οι οποίοι είναι… «αρχηγοί του εαυτού τους» ή μ’ άλλα λόγια «αρχηγοί χωρίς κόμματα»: η Κ. Παπακώστα που ίδρυσε το αόρατο ΝΕΟ και ο Ν. Νικολόπουλος που ηγείται του ανύπαρκτου και ουδέποτε μετρηθέντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδας. Ολως τυχαίως και οι δύο «αρχηγοί» είτε συμμετέχουν στην κυβέρνηση είτε τη στηρίζουν στα «κρίσιμα». Αντιθέτως, αποκλείστηκαν άλλοι αρχηγοί πιο υπαρκτών και δημοσκοπικά ανιχνεύσιμων κομμάτων, όπως ο Π. Λαφαζάνης της ΛΑΕ, η Ζ. Κωνσταντοπούλου της Πλεύσης Ελευθερίας ή ο Κ. Βελόπουλος ή το νεοπαγές κόμμα των Δ. Καμμένου-Π. Μπαλτάκου. Η μόνη κατανοητή εξαίρεση απ’ αυτήν την εντελώς αυθαίρετη λίστα παραληπτών είναι του Β. Μιχαλολιάκου και της Χ.Α. Ουδείς μπορεί να εξηγήσει με ποια αντικειμενικά κριτήρια συγκροτήθηκε αυτή η λίστα ή αν κάποια από τα προαναφερθέντα κόμματα θεωρούνται από το Μ. Μαξίμου «εκτός συνταγματικού τόξου», όπως η Χ.Α. Κι αν ναι, ποια; Αυτά που πριν από 3 χρόνια ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ (ΛΑΕ-Πλεύση Ελευθερίας);

ΚΑΙ ΜΟΝΟ αυτή επιλογή δείχνει ότι η πραγματική επιδίωξη του πρωθυπουργού δεν είναι μια γόνιμη και ουσιαστική συζήτηση για το περιεχόμενο της αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλά η δημιουργία ενός βολικού σχήματος, το οποίο απλώς θα κάνει ντόρο και μάλιστα με ελεγχόμενη σύνθεση. Ο τρόπος έναρξης αυτής της τόσο σημαντικής -κατά τα άλλα- διαδικασίας είναι τουλάχιστον προβληματικός και δημιουργεί εύλογη πολιτική καχυποψία. Η σύνθεση των αποδεκτών της επίσημης επιστολής του Α. Τσίπρα είναι καταφανώς αυθαίρετη και «πονηρή», στερώντας εξ αρχής απ’ όλη τη διαδικασία τα απαραίτητα εχέγγυα σοβαρότητας και αξιοπιστίας.

ΕΦΟΣΟΝ επιβεβαιωθούν και οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες το Μ. Μαξίμου είναι αποφασισμένο να κλιμακώσει την ιδεολογική σύγκρουση σε σειρά κρίσιμων θεμάτων που βρίσκονται στον πυρήνα της συνταγματικής αναθεώρησης, είναι ήδη γνωστό το τέλος: Θα διαπιστωθεί ακόμα μια χαμένη ευκαιρία να γίνουν οι υπερώριμες αλλαγές αραχνιασμένων και δυσλειτουργικών συνταγματικών διατάξεων. Και πάλι δάκρυα πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα…

ΜΟΝΟ που αυτή τη φορά θα είναι γνωστό και το «πόδι» που την κλότσησε, αλλά και το γιατί την κλότσησε. Το «αριστερό πόδι» του πρωθυπουργού κλοτσάει την καρδάρα μόνο και μόνο για να γίνει μεγάλη φασαρία και να αποσπαστεί η προσοχή απ’ αυτό που γίνεται μέσα στη «στάνη»…
Περιστασιακή κυβέρνηση

Οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι βρέθηκε ο 151ος βουλευτής, ο οποίος μαζί με τους ήδη «πρόθυμους» Κ. Παπακώστα, Θ. Παπαχριστόπουλο, Ε. Κουντουρά, Κ. Ζουράρι, Σπ. Δανέλλη και τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αποτελέσουν τη «νέα πλειοψηφία». Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο «κύριος 151» είναι ο βουλευτής της Ενωσης Κεντρώων κ. Σαρίδης. Ο οποίος -όπως αποδεικνύεται εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες- «φρόντισε» εγκαίρως να τσακωθεί με τον Β. Λεβέντη, προετοιμάζοντας το έδαφος της μεταγραφής. Ολα θα γίνουν, σύμφωνα με το σενάριο που έχουν επιμεληθεί οι Α. Τσίπρας, Αλ. Φλαμπουράρης και Ν. Παππάς, μετά την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και την αποχώρηση του Π. Καμμένου από την κυβέρνηση. Η πλειοψηφία για την κύρωση της συμφωνίας υπάρχει. Και είναι ευρύτερη από τη «νέα πλειοψηφία», η οποία θα στηρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα στην προσπάθειά της να κερδίζει μήνα μήνα την παραμονή της στην εξουσία. Το μείζον ερώτημα που τίθεται όμως δεν είναι πλέον αριθμητικό. Είναι βαθιά πολιτικό και ηθικό: Αντέχει -κι αν ναι για πόσο- ο Α. Τσίπρας να ηγείται μιας «περιστασιακής κυβέρνησης» με έντονα στοιχεία «αποστασίας»; Μια τέτοια κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση. Θα αποτελείται από βουλευτές που έχουν εκλεγεί με 5 διαφορετικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΑΝ.ΕΛ., Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων)! Δεν θα έχει δηλαδή την παραμικρή σχέση με τη λαϊκή εντολή του 2015.

Ποιος θέλει την ένταση;

Ο τρόπος που έχασε τη ζωή του ο ομογενής Γ. Κατσίφας -παρότι παραμένουν αδιευκρίνιστες ακόμα αρκετές κρίσιμες λεπτομέρειες-παραπέμπει σε δολοφονία. Ενας εναντίον 100 εκπαιδευμένων ανδρών των αλβανικών Ειδικών Δυνάμεων, που καταλήγει με τον θάνατο του ενός, σημαίνει ότι δεν ήταν προτεραιότητά τους η εξουδετέρωση και η σύλληψή του. Αλλά η δολοφονία του. Και μετά απ’ αυτό ήρθε η επιεικώς απαράδεκτη και προκλητική δήλωση του πρωθυπουργού της Αλβανίας Ε. Ράμα. Ο οποίος όχι μόνο δεν βρήκε ούτε μία λέξη συμπόνιας για την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, αλλά ήταν και «σαν έτοιμος από πριν» να βγάλει τρελό τον 35χρονο. Αμέσως μετά απ’ αυτά και την αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ τη σκυτάλη πήρε ο φιλοκυβερνητικός Τύπος της γειτονικής χώρας. Η πιο φιλοκυβερνητική εφημερίδα η «ΝΤΙΤΑ» φιλοξένησε τις πληροφορίες και τις απόψεις του Αλβανού ιστορικού Αρμπέν Λάλα, ο οποίος είπε ότι «ο Κατσίφας ήταν μέλος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, στο χθεσινό επεισόδιο είχε την υποστήριξη κι άλλων Ελλήνων στρατιωτών». Και πρόσθεσε: «Γνωρίζω εδώ και 6 χρόνια για την εξτρεμιστική του δράση». Ο τρόπος δράσης των Αλβανών αστυνομικών, η άμεση πολιτική κάλυψη από τον Ράμα και η «κατασκοπευτική μαρτυρία» του Αλβανού ιστορικού κινούνται συντονισμένα προς την ίδια κατεύθυνση. Της δημιουργίας έντασης. Το ερώτημα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση, που επί Κοτζιά είχε ανοίξει διάλογο με την Αλβανία, έχει τη δυνατότητα αλλά και τη θέληση να αποκρούσει αποτελεσματικά αυτήν την ένταση που καλλιεργούν τα Τίρανα. Η «στιγμή» της έντασης, πάντως, μόνο τυχαία δεν είναι. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι σ’ εκκρεμότητα, στο Κόσοβο οι «θερμοκρασίες» είναι υψηλές και οι σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας πάνε από το κακό στο χειρότερο…

Απορίες

1. Δηλαδή, δήμαρχε Δοξάτου, η Νοτοπούλου δεν έχει τίποτα άλλο εκτός από «χάντρες» και «καθρεφτάκια»;

2. Μετά τη δήλωση Κρέτσου, ότι το «Mega ήταν το τελευταίο επεισόδιο κακοδιαχείρισης», υπάρχει ακόμα απορία ποιος έριξε το «μαυρό»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]